روزی که هر مجاهد اول لعنت بر خودش می‌فرستد

در تشکیلات رجوی، روزی نیست که بدون حسرت سپری شود، شبی نیست که بدون غصه بگذرد و ساعتی نیست که چند خاطره به ذهن آدم نیاید و از یاد آن‌ها غصه نخورد.

به گزارش فراق، سعید محمدپور، عضو نجات یافته از فرقه رجوی با انتشار یادداشتی به مناسبت روز مادر، ضمن تداعی خاطرات اسارت خود نوشت: اینکه روزهای هر عضو در سازمان رجوی سرشار از غم، اندوه و حسرت است، شکی نیست اما این‌گونه نیست که فکر کنید هر روزشان شبیه به روز قبل است. در میان این ایام، روزهایی وجود دارد که واقعاً برای اعضای سازمان غم‌انگیزتر از هر زمان دیگر است. یکی از آن روزها، بی‌تردید «روز مادر» است؛ روزی که هر کسی که در مناسبات جهنمی رجوی است، اول لعنت بر خودش می‌فرستد و دوم بر رجوی و آن جهنمی که ساخته است.

در تشکیلات رجوی، روزی نیست که بدون حسرت سپری شود، شبی نیست که بدون غصه بگذرد و ساعتی نیست که چند خاطره به ذهن آدم نیاید و از یاد آن‌ها غصه نخورد. به‌طور کلی، هیچ لحظه‌ای وجود ندارد که آدم بدون یاد و خاطر عزیزانش، به‌ویژه در خانواده‌اش، سپری کند.

در روز مادر، رجوی می‌گوید که مادر شما مریم است! او یک سُس «ایدئولوژیک» هم روی آن می‌مالد تا این‌گونه قانع کند. او می‌گوید مادر ایدئولوژیک هر مجاهد خلق «مریم قجر» است. حالا اعضا این را کجای دلشان بگذارند، خدا می‌داند!

اما رجوی در تشکیلات ضد انسانی خود، مدام به افراد این موضوع را پمپاژ و تزریق می‌کند که نباید به این خاطرات و لحظه‌های حسرت‌بار میدان داده شود و هر کس موظف است که ابتدا لحظاتش را به بیرون خودش منتقل کرده و سپس با آن‌ها به‌صورت فردی برخورد کند. در قدم بعدی، باید این خاطرات و حسرت‌ها و هر چه که در درون فرد وجود دارد را جمعی کرده و در میان جمع مطرح نماید تا جمع به او کمک کند! حالا کمک جمع چگونه است؟

چند لحظه بعد از شروع جلسه، سوژه در وسط یک مشت آدمی قرار می‌گیرد که جز فحاشی و ناسزاگویی کار دیگری بلد نیستند. در واقع، آن تعداد افراد کسانی هستند که همچون خود آن فرد می‌باشند و با تحریک تعدادی انگشت‌شمار از مسئولین بالا به جان سوژه می‌افتند و هتاکی کرده و گاهی دست بلند می‌کنند. یعنی به‌صورت بسیار زننده، شخصیت فرد را له و لورده کرده و او را از درون و بیرون خرد می‌کنند! این نمونه برخورد خاص تشکیلات رجوی و از ابداعات خود مسعود رجوی است. روحیه فرد را چنان خرد و خمیر می‌کنند که تا مدتها فرد توان برخاستن را ندارد و مدام در درون خودش کلنجار می‌رود که چه غلطی بود که احساسات درونی‌اش را علنی کرده و به اطلاع مسئولین تشکیلات رساند.

و این‌چنین است که روز مادر نه‌تنها از یاد و خاطر فرد می‌رود، البته تا مدتی کوتاه، بلکه کاری می‌کنند که آن روز تبدیل به یک زهرماری شود که کام فرد را تلخ نماید! و این است مناسبات پاک مجاهدین که جز جهنم چیز دیگری را تداعی نمی‌کند.

انتهای پیام