رسول الله (ص) بارها فرموده بودند که حسین فرزندم شفیع امت من است، اما این لا مذهب‌های قرآن خوان ظلم بزرگی را درحق حسین بن علی که برای آنان جز سلام و عاقبت به خیری و هدایت غایتی نداشت روا داشتند.
به گزارش فراق، لیلا اسدی در یادداشتی با اشاره به نقش منافقان و ریا کاران مزور در شکل گیری واقعه عاشورا نوشت:
عمربن سعد بن ابی وقاص، شمر بن ذی الجوشن، شبث بن ربعی سه تن از منافقانی بودند که مقابل حرکت سیاسی و دینی حضرت ابا عبدالله به خیال خود قد علم کردند.
عمر بن سعد که فرمانده لشکر ابن زیاد بود پدر او سعد بن ابی وقاص از صحابه برجسته پیامبر و فرمانده سپاه اسلام در نبرد قادسیه بود.
زمانی که حسین بن علی علیه السلام، از بیعت با یزید خودداری کرد و از مدینه به مکه مهاجرت کرد عمر سعد، امیر مکه بود که وقتی استقبال حجاج از حسین بن علی را دید، برای یزید نامه نوشت و او را از این قصه مطلع ساخت.
سال ۶۰ هجری قمری نیز زمانی که مسلم بن عقیل نماینده امام حسین ع به کوفه رفت تا از مردم آنجا برای حسین (ع) بیعت بگیرد، ابن سعد با بعضی از اشراف کوفه، به یزید نامه نوشتند و توصیه هایی به او کردند.
از این رو مسلم به دستور عبیدالله بن زیاد، از طرف یزید دستگیر شد و به جهت خویشاوندی که با عمربن سعد داشت، او را وصی خودکرد، ولی این مرد به او خیانت کرد و اسرار مسلم بن عقیل را فاش کرد و از ظلم بر امام حسین از هیچ چیز دریغ نداشت.
شمر بن ذی الجوشن نیز از مسببان شهادت اهل بیت پیامبر اسلام و اصحاب امام و قاتل امام حسین است.
پدرش ذی الجوشن که در آغاز اسلام از مسلمان شدن امتناع کرد و به دعوت پیامبر اعتنایی نکرد، تنها وقتی که متوجه پیروزی مسلمانان بر مشرکین شد، اسلام آورد و از مادر شمر به زنی پست فطرت و پلیدی در تاریخ یاد شده و چون دامنش به گناه بی عفتی آلوده شده بود لذا شمربن ذی الجوشن از راه نامشروع به دنیا آمد.
شمر، مردی آبله رو، و زشت بود او ابتدا با امیرالمومنین علی بن ابیطالب بیعت کرد و در جنگ صفین در لشگر آن حضرت بود و سپاهیان شام او را مجروح کردند! همین جانباز جنگ صفین بعدها به گروه خوارج پیوست و در کوفه به روایت حدیث می پرداخت!
او همیشه کینه آل علی را در دل داشت و منتظر فرصت مناسبی بود تا این کینه و عقده های دلش را بیرون بریزد.
زمانی که عمربن سعد، فرمانده لشگر کوفه در نامه ای برای حاکم کوفه نوشت که حسین بن علی حاضر شده که یا برگردد و یا به یکی از سرحدات کشور اسلامی برود ابن زیاد نظر داد که باید پذیرفت ولی وقتی شمر از این نامه مطلع شد، او را منع کرد و گفت که اگر حسین بن علی خود را تسلیم نکند و برود، بعدا قدرتمند می شود. پس بهتر است الان که در چنگ شما گرفتار است، نگذارید برود عبیدالله هم نظر شمر را قبول کرد.
نفر سوم از منافقان تاثیر گذار شبث بن ربعی است، شبث بن ربعی، ابتدا از یاران امام علی ع و در کنار مالک اشتر حجربن عدی بود اما عاقبت آن چنین شد که به خوارج پیوست و سرانجام از دشمنان اهل بیت و یکی از قاتلین امام حسین شد چون او از شخصیت های معروف کوفه بود.
روز پنجم محرم ابن زیاد به او دستور داد که باید به لشکر عمر سعد بپیوندد.
شبث بن ربعی در قبال پاداش قابل توجه ای این دستور را اجابت کرد لازم به ذکر که این آقا از جمله کسانی بود که برای امام دعوتنامه نوشتند درروز عاشورا امام حسین ع در خطاب به او فرمود: یا شبث بن ربعی و یا …. مگر شما به من ننوشتید که … الی آخر!
شبث در این واقعه فرمانده نیروهای پیاده لشگر دشمن بود و در قتل حسین بن علی شرکت داشت.
بعد از واقعه عاشورا به شکرانه کشته شدن حسین، مسجدی را در شهر کوفه تجدید بنا کرد. او بعدا همراه مختار ثقفی به خونخواهی حسین علیه السلام در آمد و رئیس پلیس مختار شد سپس در کشته شدن مختار حضور داشت!
با مداقه بر شرح کوتاهی که از این افراد گذشت آنان هیچگاه در آیین حق گرای حضرت رسول الله نبودند و همیشه مایل به راه باطل بودند و اینکه به امیرالمومنین پشت کرده بودند و با کینه به کارزار کسی در آمدند که رسول الله ص بارها فرموده بودند که حسین فرزندم شفیع امت من است اما این لا مذهب های قرآن خوان ظلم بزرگی را درحق حسین بن علی که برای آنان جز سلام و عاقبت به خیری و هدایت غایتی نداشت روا داشتند و بزرگترین مصیبت و ظلم عالم را در حق اهل بیت پیامبر رقم زدند همان کسانی که بارها این آیه قرآن را خوانده بودند !
[وَ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَهُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قالُوا ما ذا قالَ رَبُّکُمْ قالُوا الْحَقَّ وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِی]
(و شفاعت نزد خداوند سودى ندارد، مگر براى آن کس که او اجازه دهد)
و خودرا حافظ قرآن می دانستند، در روز عاشورا آیات قرآن را پاره پاره کردند و سر از تن شفیع امت رسول الله جدا کردند به این دلیل که حسین منحصرا بر منهج حنیف الهی تسلیم بود و با کسانی که سبب انحراف دین خداوند شده بودند بیعت نکرد.
آری حسین بن علی را مقدس نمایان و منافقانی کشتند که راوی حدیث بودند و یا حافظ قرآن بودند و زمانی کنار مالک اشتر و حجربن عدی (یاران مخلص امام علی علیه السلام) هم رزم بودند!
اماسرانجام آن منافقان و ظالمان و پیروانشان چنین شد که تا ابد خود را از شفاعت حسین ع محروم نمودند و تا همیشه مورد لعن خداوند قرار گرفتند
اَللّهُمَّ الْعَنْ یَزیدَ خامِساً وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللَّهِ بْنَ زِیادٍ وَ ابْنَ مَرْجانَهَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ اَبی سُفْیانَ وَ آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوانَ اِلی یَوْمِ الْقِیمَهِ
و این در حالی بود که امام حسین در شب واقعه حجت را بر همگان تمام کرد و باب قرعه توفیق برای یاران واقعی امام گشوده شد و این باب تا ظهور حضرت مهدی موعود عج برای یاران بااخلاص باز است.
نگارم دوش در مجلس به عزم رقص چون برخاست
گره بگشود از ابرو و بر دل‌های یاران زد
انتهای پیام
