خانواده‌های عضو انجمن نجات در استان اردبیل در نامه ای به «مای ساتو» گزارشگر جدید سازمان ملل در امور ایران از وی خواستند تا خود را ملعوب سازمان تروریستی مجاهدین نکند و برای درک حقیقت درباره آنها، صدای مادران و پدران رنج کشیده را بشنود.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، در متن این نامه که توسط انجمن نجات مرکز استان اردبیل منتشر شده و در اختیار فراق قرار گرفته، آمده است:
سرکار خانم «مای ساتو»
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران
سلام و درود
ضمن عرض تبریک به خاطر انتخاب شما در این مسؤولیت بزرگ، ما جمعی از خانواده های انجمن نجات در ایران، لازم دانستیم جهت آگاهی شما مواردی ضروری را در خصوص سازمان مجاهدین خلق که ۴۵ سال علیه ملت ایران و اعضای خود خیانت کرده به استحضار برسانیم.
ما جمعی از خانواده‌های ایرانی هستیم که فرزندان ما توسط سازمان مجاهدین خلق به فرماندهی مسعود و مریم رجوی با روش‌های غیرانسانی مورد فریب و سوء استفاده قرار گرفته است. این فرقه خطرناک هم اکنون آزادانه در کشورهای آلبانی و فرانسه فعالیت نموده و به کمترین حقوق انسانی برای اعضای این گروه از جمله دیدار با خانواده ها و دسترسی آزادانه به اولیه ترین وسایل ارتباط جمعی چون تلفن، ارزشی قائل نیست.
در این رابطه کشور آلبانی به عنوان میزبان اصلی مجاهدین خلق علاوه بر اینکه برای مسافرت خانواده ها به این کشور و دادن ویزا مشکلات بسیاری را در سر راه ما قرار داده در مسیر ملاقات و دیدار با فرزندان مان نیز کارشکنی می کند.
سازمان مجاهدین با نقض تمامی معاهدات و کنوانسیون های حقوق بشری فرزندان ما را در قلعه ای خارج از پایتخت آلبانی محصور نموده و اجازه دسترسی و دیدار به کانال حقوق بشری از جمله خبرنگاران آزاد و مستقل را هم نمی دهد، همچنین اجازه خروج و جدایی به اعضای ناراضی را نمی دهد.
با گذشت نزدیک ۱۰ سال از استقرار این فرقه مخوف در کشور آلبانی هیچگونه اطلاعی از سرنوشت فرزندان خویش که به دست سران این فرقه اسیر شدند نداریم.
ما خانواده ها درخواست داریم که سازمان ملل بر اساس تعهدات بین المللی و حقوق بشری نسبت به وضعیت ساز و کار و گذران زندگی افراد درون این قلعه ورود نموده و از سازمان مجاهدین خلق بخواهد طبق تمامی کنوانسیون های حقوقی و بر اساس اعلامیه جهانی حقوق بشر عمل درآنجا رفتار نمایند. ما می خواهیم سازمان ملل سران سازمان مجاهدین را مجاب کند که اجازه تماس و ملاقات به آنها با خانواده های دردمند و چشم انتظارشان که سال هاست منتظر خبر یا اطلاعی هستند را بدهند.
بر اساس شهادت صدها تن از افرادی که در طی سال های گذشته موفق شدند با سختی های فراوان از این سازمان مخوف گریخته و یا جدا شوند، در مناسبات درون مجاهدین خلق پایه ای ترین حقوق بشر نقض می شود.
افراد گریخته و جدا شده از درون مجاهدین خلق در مستندات و مصاحبه ها یی که از وضعیت درون فرقه منتشر کردند چنین گزارش نموده اند:
-اعضای فرقه از ارتباط با دنیای خارج محروم هستند و اجازه استفاده از وسایل ارتباط جمعی به مانند تلویزیون و رادیو و کانال های خبری آزاد را ندارند.
-آنها نمی توانند تلفن شخصی و یا موبایل داشته و با خانواده و بستگان خویش تماس بگیرند.
– حق دیدارهای خانوادگی، حق ازدواج، انتخاب همسر و یا داشتن فرزند را ندارند. زنان حق فرزند آوری و بارداری نداشتند و افراد متاهل طبق قوانین فرقه در سال ۱۹۸۹ مجبور به طلاق از همدیگر برای همیشه شده و داشتن خانواده ممنوع شد.
-در طی سال های گذشته تعداد زیادی از اعضای ناراضی در درون کمپ های سری فرقه به قتل رسیده و یا از فرط فشار خود کشی نموده اند که اسامی تعدادی از آنان به شرح زیر است: مهری موسوی، مینو فتحعلی، پرویز احمدی، قربانعلی ترابی، فائزه اکبریان نسرین احمدی، زهرا فیض فرمان شفابین و تعداد بسیاری دیگر که سرگذشت و اسامی برخی از آنان منتشر شده است.
-همچنین سازمان مجاهدین برای سال ها جهت جلوگیری از اعلام نارضایتی و یا فرار اعضا، مبادرت به تشکیل زندان درون کمپ و زندانی کردن تعداد بسیاری نموده است. عده ای از افراد جدا شده که خود از نزدیک زندان و شکنجه سازمان مجاهدین را تجربه نمودند مشاهدات و خاطرات خویش را منتشر کردند از جمله: جواد برومند، محمد رزاقی، مریم سنجابی، زهرا میرباقری، محمد حسین سبحانی، علی قشقاوی، علی بخش آفریدنده و…
رهبران مجاهدین خلق در حالی مدعی پایبندی به اصول و قوانین بین المللی بوده و ادعای مبارزه برای برقراری حقوق بشر درایران را دارند که برای زندگی، مرگ و سرنوشت اعضای خویش تصمیم می گیرند. طبق قوانین فرقه ای مجاهدین افراد گریخته و جدا شده محکوم به مرگ هستند و مسعود رجوی به اعضایش اعلام نموده در هرکجای جهان افراد جدا شده و گریخته از فرقه را مشاهده نمودید ترور کنید و کشتن آنها مجاز است و بیدرنگ اقدام به این عمل نمایید.
در ایدئولوژی این سازمان اعلام شده که هیچ فردی از خودش هویتی ندارد و رهبر مجاهدین می گوید، «جان و مال، زن و شوهر، فرزند و خانواده و همه چیز شما متعلق به من (مسعود رجوی رهبر فرقه) است. من مالک شما هستم. خون، نفس و روح شما متعلق به من و درحیطه اختیارات رهبر است.»
بر اساس قوانین حقوق بشری سازمان یا اداره و یا یک مرجع قانونی حق سلب هویت افراد خود را ندارد و هر کس به استقلال و با نام شناسنامه ای خود می تواند در ارتباط با مجامع بین المللی و حقوقی قرار بگیرد اما اعضا این سازمان اجازه ندارند به طور مستقل تماسی با ارگان های حقوق بشری داشته باشند.
اگر خانواده، بستگان و یا حتی مجامع حقوقی بخواهند با این افراد تماس بگیرند آدرس و یا مکان مشخص تلفن و ایمیل شخصی ندارند.
سرکار خانم مای ساتو
طبق قوانین فرقه فکر کردن به مسائل سیاسی و ارائه نظر و حتی سوالات سیاسی جرم است. تمام اعضا به طور روزانه ۵ الی ۶ ساعت از وقت خود را بایستی در جلسات ایدئولوژیک مغزشویی به سر ببرند. وقت آزادی برای مطالعه و یا فراغت به آنها نمی دهند. زمان کار اجباری در فرقه بین ۱۴ الی ۱۶ ساعت در روز است.
شرکت در تمام جلسات و برنامه ها در کمپ حتی رفتن به سالن غذاخوری و استراحت، نوع کار، رنگ لباس، انتخاب دوست، صحبت کردن با اعضای دیگر، ورزش… همه تحت کنترل تشکیلات است.
طبق قوانین مجاهدین اعضا را در جلسات جمعی ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفره وادار می کنند تا خصوصی ترین نکاتی که در ذهن شان عبور کرده را مطرح نموده و سپس آن جمع را برعلیه فرد می شورانند و مورد توهین و تحقیر و آزار قرارمی دهند.
در این جلسات شکنجه های روحی و جسمی برروی افراد اعمال می شود، جلساتی که افراد را یکی یکی سوژه نموده و ضمن اینکه شخصیت فرد را خرد نموده، او را وادار به اعتراف در جمع برای کوچکترین و خردترین مسائل و بیان نکات شخصی می نمایند.
ما از شما به عنوان نماینده سازمان ملل درخواست کمک و یاری داریم. از شما درخواست داریم تا راه ارتباط آزادانه افراد این سازمان را با دنیای بیرون مهیا کنید و این حق شماست که از این سازمان مطالبه کنید که درهای جهان آزاد را به روی اعضایش بگشاید، اجازه بازدید دهد و از شرایط درونی اعضا گزارش ارائه دهد.
شما به عنوان نماینده سازمان بین المللی که مجری حقوق شهروندی افراد در جهان هستید اجازه ندهید یک سازمان سکتاریسی و فرقه ای برای بیش از ۴۵ سال اعضای خود را به شکل پیچیده ای در حصار های عقیدتی و فرقه ای نگه دارد. آنگونه که می‌دانیم حق آزادی گردش اطلاعات و دسترسی به اطلاعات جز حقوقی است که در اکثر کشور‌ها اجرا می شود. احترام و صیانت از حق آزادی بیان، تفکر و ابراز عقیده جزء حقوق بشری است که شما تدوین نموده و پاسدار آن هستید و دولت‌ها سازمان ها و… موظف و مکلف به تأمین و اجرای آن هستند.
حق حیات، حق آزادی بیان، آزادی انتخاب شغل، استفاده از فناوری‌ها، استفاده از ارتباطات میان ملت‌ها جز اعلامیه جهانی حقوق بشر است. در همه کنوانسیون‌ها و معاهدات حقوقی مختلف نیز به این حقیقت اشاره دارید که زندگی و تعالی بشری و صیانت از نوع بشر در گرو حمایت و تامین آزادی آنها است به همین دلیل ما عاجزانه از شما درخواست کمک و همیاری داریم.
جمعی از خانواده های قربانیان فرقه رجوی در استان اردبیل
به گزارش فراق، مای ساتو، هفتمین نفری است که شورای حقوق بشر سازمان ملل به‌عنوان گزارشگر ویژه در امور حقوق بشر در ایران تعیین کرده است؛ ماموریت ساتو از اول آگوست سال جاری (۱۱ مرداد) آغاز می‌شود و در صورت تصویب هر سال در نشست شورای حقوق بشر، تمدید خواهد شد.
مای ساتو که اکنون دانشیار دانشگاه موناش استرالیا خوانده شده، پیشتر در رسانه‌های خارجی به عنوان محقق و دانشیار دانشگاه ملی استرالیا، مدرس و دانشیار دانشگاه ریدینگ، افسر تحقیقاتی آکسفورد و هاروارد و البته عضو فوق دکترای دانشگاه آکسفورد معرفی شده بود.
انتهای پیام
