غلامرضا شکری، عضو انجمن نجات در آلبانی در یادداشتی به شیوه‌های فشار فرقه رجوی روی افرادی که خواهان جدایی هستند پرداخت و نوشت: با یکی از دوستانم که به دیدن من آمده بود کمی صحبت داشتم و نحوه خروجش از سازمان را برایم تعریف کرد. در حرفهایش چندین مطلب جالب بود که فرقه رجوی با چه شیادی، فشار به نفرات می آورد تا از سازمان خارج نشوند و یا اگر خارج می شوند چگونه فشار به آنها بیاورد که زندگی در بیرون، از داخل سازمان هم برایشان دشوار و سخت باشد.
به چند نمونه از آنها اشاره می کنم.
– کسی که از سازمان جدا می شود توسط جواد خراسان و عبداله و دیگر نفرات مزدور سطح اول در دفتر فرقه بازرسی بدنی می شود.
– هرآنچه که وسائل فردی دارد را یک به یک می نویسند و از او امضا می گیرند که شرم آور است. این همان سازمانی است که دلار های آمریکایی را خرج لابی های خودش می کند ولی با نفری که از سازمان جدا می شود این گونه رفتار می کند.
– کارت‌های هویتی که دولت آلبانی داده است و یا کارت‌های آمریکایی های که تاریخ مصرف آنها گذشته است را هم از نفرات می گیرند که مبادا دست سازمان را رو کنند. این کارت ها حق هر نفری است و هویت او را مشخص می کند ولی سازمان می خواهد نفرات بی هویت باشند.
– کار کثیف دیگری که سازمان می کند این است که نفرات جدا شده را در روز روشن به بیرون نمی‌فرستند، آنها را نگه می دارد و شب بیرون می فرستد تا فرد سر در گم باشد.
این فقط چند مورد از کارهای سازمان است. کار کثیف دیگری که سازمان می کند این است که افراد خود در بیرون را هم توجیه می‌کنند تا هنگام مراجعه احتمالی افراد جداشده کمکی به آن ها نکنند و فرد مایوس شود. چون کسانی که بیرون می‌آیند اصلا زبان آلبانی بلد نیستند و همین افراد سازمان هم حرف عبداله دفتر را گوش می کنند. این است سازمان جرم و جنایت فرقه رجوی.
انتهای پیام
