«صدیقه مجاوری» یکی از زنان اسیر در فرقه رجوی بود که سرنوشتش با خودکشی به پایان رسید.
صدیقه به اجبار خودکشی کرد؛ او در واقع برای آزادی مریم رجوی از زندان به‌اجبار سرکردگان سازمان خود را در خیابان‌های پاریس به آتش کشید.
بتول ملکی دوست و هم‌اتاقی صدیقه در پادگان اشرف، در مورد او می‌گوید: «صدیقه ازجمله زنانی بود که براثر مغزشویی‌های سازمان تعادل روانی نداشته و فکر و ذهن خود را در اختیار سرکردگان مجاهدین گذاشته بود. صدیقه یک زن کاملاً افسرده بود که قادر به گرفتن هیچ تصمیمی نبود. برای همین هم بعد از دستگیری مریم رجوی در فرانسه، حاضر شد تا خود را برای آزادی مریم بسوزاند!»
تنها اثر برجای‌مانده از صدیقه مجاوری بنای یادبودی بودکه به دستور مسعود رجوی برای الگوسازی از دیگر اعضای سازمان در پادگان اشرف ساخته شد! در واقع رجوی این سرنوشت را الگویی برای همه زنان فرقه خود می‌دانست.
انتهای پیام
