از ابتدای سال جاری بیش از ده‌ها تن در کمپ فرقه رجوی در آلبانی بر اثر بیماری مُردند.
به گزارش فراق، این سرنوشت همه نگون بختان اسیر در کمپ فرقه است. همه محکوم به مرگ‌های موهوم و مشکوک در جوانی یا میانسالی هستند.
زندگی های سخت اعضا بدون هیچ رسیدگی و با حداقل امکانات منجر به مرگ های زودرس می‌شود. افراد رده پایین مجبورند شرایط طاقت فرسای کمپ های ایزوله را تحمل کنند و به علت عدم دسترسی به درمان و تجهیزات مناسب به سرعت می‌میرند.
اعلام مرگ این افراد با انتشار عکسی روتوش شده و پایان چهل سال بیگاری آنان در فرقه است. حتی همین اعلام زورکی هم به خاطر تجلیل از این نگون بختان نیست، آنها بیشتر نگران تبعات بعدی پیگیری خانواده و اقدامات قضایی هستند که می خواهند با انتشار خبرمرگ آنها، خود را مبرا نمایند.
چگونه است که شرایط درمان و رسیدگی را برای این افراد فراهم نشده اما میلیون ها دلار خرج تبلیغات و هزینه زندگی لوکس مریم قجر و یا اجاره لابی‌ها در اروپا می شود.
در سال ۱۳۹۱ یکی از اعضای ناراضی قدیمی به نام جلال نیک پور به علت اینکه بارها گفته بود نمی خواهد در کمپ بماند از طرف سازمان اخراج شد. بعدها مشخص شد علت اجازه خروج او بیماری حادش بوده است. او توسط کمیساریا و پلیس عراق به هتل مهاجر منتقل شد. نامبرده در کمپ اشرف به بیماری شدید کلیه و چشم دچار شده بود و یک چشمش تقریبا بینایی اش را از دست داده بود. او درخاطراتش گفته بود، وقتی از مسئولین درخواست کمک و مداوا نمودم آنها با صراحت به من گفتند ما چنین هزینه ای برای درمان تو نمی پردازیم. نیک پور به دلیل پیشرفت بیماری اش مدت کوتاهی بعد در فرانسه درگذشت.
مسبب تمام مرگ‌های اعضا، رجوی جنایتکار و جانشینش مریم قجر عضدانلو هستند و اعضا اگر می‌خواهند به چنین سرنوشت شومی دچار نشوند باید تصمیم نهایی نجات را هر چه سریعتر بگیرند.
انتهای پیام
