با اکران مستند جدیدی از کودک سربازان کمپ اشرف در سوئد، سازمان مجاهدین با واکنش های شتاب زده وحشت خود را از افشای حقایق درون تشکیلات به نمایش گذاشت.
به گزارش فراق، جالب است بدانید با وجود صدها شاهد از جداشدگان و کودکانی که درگذشته در اسارت فرقه بودند، تشکیلات شکست خورده رجوی نمی تواند فجایعی که رقم زده را ماستمالی و از افشای آنها جلوگیری کند.
همانطور که پیش تر گزارش و لیست کودکان منتشر شده بیش از ۸۷۰ کودک و نوجوان را همراه خانواده در اوایل دهه۶۰ به عراق بردند. آنها تحت شرایط بسیار سخت در اماکنی دور از والدین نگهداری می شدند. اینجانب طی سال های ۶۷ تا ۷۰ در بخش های نگهداری کودکان حضور داشته و از نزدیک شاهد ناملایمات زندگی غیرعادی و فشارهای مضائف وارده برآنها بودم. کودکان شیرخواره دو ماهه گرفته تا نوجوانان کم سن و سال ۱۳-۱۴ ساله در محل هایی به نام پانسیون و کودکستان در شهر کرکوک نگهداری می شدند. آنها اجازه نداشتند نزد والدین خود باشند. با شروع کودتای داخلی رجوی و بحث های فرقه ای چون طلاق و جدایی خانواده ها در دهه هفتاد همزمان با حمله نیروهای ائتلاف امریکا به عراق، این کودکان برای همیشه از داشتن خانواده و عواطف پدر و مادر محروم شدند.
جنگ بهانه ای شد تا سازمان به طور کامل از شر آنها خلاص شود و طرح کوچ اجباری را به اجرا گذاشت. حدود ۸۰۰ بچه را از مادر و پدر جدا و روانه کشورهای خارجی کردند. این پایان ماجرا نبود و سرگذشت دردناک تر آنان اغاز شد. دسته ای از کودکان که در سنین نوجوانی ۱۴ تا ۱۵ سال بودند سال بعد به عراق و مراکز نظامی بازگرداندند. از اواخر سال ۷۵ دوباره دسته دسته آنها را هر کدام می توانستند بفریبند با وعدهای دوره های آموزشی شش ماهه و یکساله و دیدار با خانواده به عراق و این بار برای نظامی گری کشاندند.
حال با انتشار بخش بسیار کوچکی از فجایعی که بر زندگی چهار کودک گذشته سازمان مجاهدین برآشفته و عنان از کف داده است. سراسیمه مشتی الفاظ تحت بیانیه سرهم نمودند بدون آنکه توان استدلال و حتی دفاع مناسبی از غلط کرده خویش داشته باشند.
طبق معمول ردیه نویسی و فحش نامه های انزجارآور همراه با ادبیات چاله میدانی تهیه و بیرون می دهند به خیال خویش فکر می کنند می توانند تمامی فجایعی را که بر سر اعضا ایضا صدها کودک آوردند را کتمان کنند.
باید گفت طبیعی است این بیانیه های بی سر و ته و استناد به ۵۰۰ جوان موهوم که نام و نشانی از آنها منتشر نمی شود دردی از آنان دوا نمی کند و جنایت هایشان را نمی توانند کتمان نمایند.
واقعیت این است علاوه برآن ۸۰۰ کودک اکثر اعضای پیوسته به سازمان در دهه ۶۰ نوجوان و در سن غیر قانونی بودند که متاسفانه در فضای اوایل انقلاب تحت تاثیر القائات فریبنده فرقه به درون تشکیلات کشانده شدند. آنها را از سرکلاس و مدرس به خانه های تیمی و سپس به عراق بردند. به دست آنان سلاح و بمب و نارنجک دادند و آموزش ترور، نفرت و کینه ورزی دستورکارشان شد.
نگارنده در دهه ۸۰ نیز در بخش پرسنلی سازمان حضور داشتم. شاهد هستم فرقه رجوی از طریق بخش موسوم به داخله باز هم تلاش برای به دام انداختن نوجوانان و کودکان جدیدی از ایران می کرد. این بخش به واسطه خانواده های اعضا و با بهانه های دیدار با بستگان در کمپ اشرف طی سال های ۸۲و ۸۳ دهها تن دیگر را فریب داد و به کمپ اشرف برد.
افرادی چون هستی شاه کرمی ۹ساله، شقایق رجبی ۱۱ساله، زهرا کهندل، مائده و فروغ، نیلوفر و شقایق عظیمی، سمانه بزرگان فرد، نادر و ناصر بشیری، فاطمه جعفری، روناک نیک بخت، سحر رحیلی، ملیکا و محبوبه رضایی، حامد خالد و مسعود شاه کرمی، فرو غ و نسیم شاه کرمی، احسان، علی محزون، آزاده ممقانی، سحرحسن زاده و….
اسامی فوق کودکانی ۹ تا ۱۶ ساله بودند که به اسارت رفتند و به اجبارِ سازمان، درس خانواده و کشور خویش را رها کردند.
فرقه رجوی و تشکیلات منحرف آن از کدام اقدام خود می تواند دفاع کند؟ از به دام انداختن و به کشتن دادن هزاران جوان ایرانی، از آموزش ترور وحشگیری و خشونت، از رها کردن صدها کودک در اروپا که وقایع آوارگی، بردگی و دست درازی خانواده های به اصطلاح سرپرست و سرگشتگی انها در پرونده ها ثبت شده بود؟ از سواستفاده از منابع مالی که به واسطه انها از صندوق های خیریه انگلستان و سوئد آلمان دریافت می‌کرد؟ اززندانی کردن کودکان و نوجوان در قرارگاه ها و جدا کردن خانواده ازفرزندان و طلاق های اجباری؟ و به کشتن دادن بسیاری از آنان…؟
آنها بایستی این حقیقت را بدانند، این کودکان سربازان قدیم تنها نیستند. صدها جدا شده و شاهد هستند که با ادله و استناد در هر دادگاه و مقام رسمی می توانند به افشای جنایت سازمان مجاهدین و شرح دردناک زندگی آنان بپردازند.
به خاطر سایر نوجوانان ایران زمین که اسیر این گروهک خود فروخته نشوند هرگز سکوت نکرده و تا هر زمان که لازم باشد به افشاگری ادامه خواهیم داد.
اسنادی از مغزشویی کودکان در فرقه رجوی
مریم سنجابی
انتهای پیام
