چندی پیش خبر دیپورت و بازداشت امیر مقصودلو ملقب به تتلو در فضای مجازی پربازدید شد.
وقتی گوشه ای از بیوگرافی او را مطالعه کردم که چگونه از اوج به ذیل سقوط کرد به یاد خاطرات دردناک خود و بسیاری دیگر از اسیران فرقه ها به طور خاص فرقه رجوی افتادم.
فردی که زمانی ۱۵میلیون دنبال کننده داشته و مورد توجه قشر نوجوان بوده وقتی نمی‌تواند ظرفیت این همه توجه را داشته باشد، به ناکجاآبادی می‌رسد که پرونده اش سیاهه‌‌ای از انبوه رفتارهای وحشیانه، غیر متعارف و آزار و اذیت دختران نوجوان می شود. او آن قدر خودش را گم می کند که به هوادارانش فحش می‌دهد، به آنها توهین و مجبورشان می کند سلطان خطابش کنند و به او سجده کنند!
راستش از اعمال او متعجب نشدم چرا که افرادی شبیه به او در اطراف ما هستند که با غفلت، بزرگ شان می‌کنیم و هر از گاهی اسیر زیاده خواهی آنها می شویم. اگر قرار بر این باشد که هر شخصی با ویژگی هنری و استعدادی خدادادی در جهت برتری طلبی خودش دیگران را مورد سوءاستفاده قرار دهد ادعای خدایی کند و بقیه را به بردگی و اطاعات وادارد دیگر سنگی روی سنگ بند نمی شود.
با فاصله ای نه چندان دور نمونه خارجی ضد فرهنگی دیگرش مایل جکسون هم در خاطرهاست.
در فرقه‌های به اصطلاح سیاسی و در واقعیت شیطانی نیز فرقه هایی چون «دیوید کورش»، «جونز»، «عرفان حلقه» و … هستند و معضل وحشتناک نسل ما فرقه بدنام رجوی.
نه امروز و نه دیروز حداقل در طی یک دهه گذشته کامنت های سرزنش آمیز بسیاری از هموطنان را در زیر این چنین مطالبی خوانده ام. آنها که پس از وقوع حادثه سیل بدوبیراه و ناسزاهایشان را روانه قربانیان می کنند و راه حلی نمی دهند. متاسفانه به عنوان یک قربانی هیچ وقت نمی توان دفاعی کرد. شاید تنها بتوانم بگویم از قربانیان تتلو گرفته تا همان افرادی که همراه جیم جونز خودکشی کردند یا در حادثه آتش سوزی کمپ فرقه دیوید کورش، سوختند و مردند یا قربانیان فرقه رجوی، در ابتدا هیچگاه چنین سرنوشت دردناکی را برای خود متصور نبودند و به احتمال زیاد با غفلت و ناآگاهی خود و خانواده به چنین پرتگاه هایی کشیده شدند.
اینجا مخاطب من افرادی که از سر شانس دارای خانواده‌های قوی از نظر اقتصادی و فرهنگی بوده و هستند نیست.
مخاطبم خانواده‌های نسل جدید و نوجوان است. امید دارم صدایم از این طریق، به عنوان یک نجات یافته از یک فرقه خشن تروریست، به آنها برسد. جوانان و نوجوانان سیزده چهارده ساله همان‌ها که به دنبال شور جوانی در پی ماجراجویی های مختلف هستند. آنها در این مقاطع سنی تنها محافظ و پناه شان خانواده است. به جد مسئولیت خطیری بر عهده شماست، مسئولیت نسل جوان، این آب و خاک و حفظ فرهنگ غنی ایران و ایرانی امیدوارم هوشیاری همیشه باشد و علیه همین فرقه‌های پرزرق برقی که در دور و برمان کم نیستند آگاهی رسانی منتقل شود.
جا دارد بدینوسیله از امکان سایت‌های انجمن نجات و فراق تشکر کنم که چنین امکانی برای بازنشر خاطرات دردناک جداشدگان در اختیار ما و خانواده‌ها قرار داده است.
یادداشت از: مریم سنجابی
انتهای پیام
