روایت «علی هاجری» از شیوه‌های رجوی برای تمدید اسارت اعضاء

رجوی می‌گفت، من و مریم اگر به تهران نرسیدیم مقصر شما هستید چون در انقلاب مریم کم مایه گذاشتید.

علی هاجری، عضو انجمن نجات در آلبانی در یادداشتی با اشاره به شیوه‌های مسعود رجوی برای تمدید اسارت اعضا نوشت: رجوی سال ۱۳۷۷ را سال آمادگی برای سرنگونی اعلام کرده و به قول خودش A 77 نام نهاده بود. من در آن زمان در یگان‌های زرهی بودم. فشارهای روانی زیادی وجود داشت به خصوص وقتی که رجوی به هدفی که می خواست نمی‌رسید فشار را روی لایه‌های پایین زیاد می کرد و همه چیز را بگردن دیگران می‌انداخت.

خیلی‌ها خسته شده بودند و در نشست‌های تحمیلی شرکت نمی‌کردند و خواهان ترک اشرف بودند. به یاد دارم فردی که در نشست شرکت نمی‌کرد چهار نفر از رده‌های بالاتر به سراغ او رفتند و او را از چهار دست و پا گرفته به سالن نشست آوردند. ساعت های متمادی به او پرخاشگری کردند و ناسزا گفتند شاید که از موضع خودش عقب‌نشینی کند که در نهایت فرد گریه کنان پذیرفت در تشکیلات بماند.

در آن ایام محاکمات به خاطر دوستی و موضوعات دیگری از قبیل قبول نداشتن تشکیلات شروع شده بود.

یک روز من با خانمی که فرمانده یگان بود کنتاکت پیدا کردم. او خیلی عصبانی شد. فکر می کردم همه چیز تمام شده ولی این شروع یک داستان بود. فرمانده نیروی مقر ما در آن زمان محبوبه لشکری بود و محمود قائمشهر محاکمه پنج نفر یعنی من و چهار نفر دیگر از دوستانم که حالا از آن پنج نفر فقط یک نفر در تشکیلات رجوی باقی مانده است را یک به یک شروع کرد تا به من رسید. این خانم حالا نمی دانم کجاست چون در حمله ۱۰ شهریور سال ۱۳۹۲ در اشرف مفقود شد و بعد رجوی گفت اینها را باید به عنوان شهید قلمداد کرد. جرم من چه بود؟ فقط رفاقت با کسی که از دوران نظام وظیفه با هم بودیم. جرم محفل و یا به قول خودش خاری در چشم تشکیلات. بله او درست می‌گفت. خاری در چشم تشکیلات چون ما سر تعظیم فرود نمی آوردیم. به همین دلیل ما آدم بدی بودیم. به قول رجوی اینها تخریب کننده دستگاه تشکیلات هستند.

البته از قبل برای من سناریو چیده بودند و تعدادی را توجیه کرده بودند.خلاصه کنم. عربده کشی شروع شد و همین منجر به درگیری فیزیکی شد که فکر کنم این خانم هرگز فکرش را نمی‌کرد و در نهایت گفت تو دو بار جایگاه من را زیر علامت سئوال بردی و این توهین به جایگاه من در تشکیلات بود.

رجوی می‌گفت من و مریم اگر به تهران نرسیدیم مقصر شما هستید چون در انقلاب مریم کم مایه گذاشتید. همچنان که گفت ما اگر از تنگه چهارزبر عبور نکردیم مقصر مردان و زنانی هستند که به فکر زندگی بودند. رجوی یک دوجین از این سالها را اعلام کرد و در نهایت می‌گفت کاری ندارد تمدید می کنیم. سال ۱۳۷۷ و سال های بعد از آن همه شاهد چنین محکمه هایی بودند که چه سان انسان ها را در حضور خودش و با سناریوی از قبل طراحی شده توسط سران فرقه تحقیر می کردند اما کسانی بودند که در همان سالن های نشست بر پوزه رجوی زدند و به او پشت کردند و دنبال زندگی رفتند.

علی هاجری

انتهای پیام