رجوی اعضای خود را از احساس تهی کرد

مهمترین کار ضد انسانی رجوی در حق اعضای خود تهی کردن آن ها از انسانیت بوده و هست.

به گزارش فراق، خالی کردن ذهن آدمی از مهر، محبت، احساس و عواطف کار بسیار دشواری است و شاید به جرات بتوان گفت کاری خارق العاده می باشد و هر کسی در توانش نیست که چنین کاری را انجام دهد.

در این دنیا ما شاهد هستیم فرقه ای وجود دارد که با توسل به شیوه های بسیار عجیب و وحشتناک توانسته است انسان هایی را به خدمت بگیرد که روزگاری سرشار از مهر و نسبت به عزیزانشان بودند، اما رجوی به مرور زمان همان انسان ها را از هر گونه احساس و عواطف تهی کرده است.

نمونه این گونه آدم که خالی از احساس شده اند و یا احساس در درون آن ها به شدت رنگ باخته جداشدگانی هستند که سالها عمرشان را در تشکیلات مخوف رجوی گذرانده اند. اگر پای صحبت های آنان بنشینید خیلی زود متوجه خواهید شد که این افراد از بعضی جهات خیلی عجیب هستند.

این اعمال رجوی در نوع خود جنایت محسوب می‌شود، کاری که رجوی در طی سال ها توانسته است با اعضای نگون بختی که گرفتار او شدند نماید. اگر دادگاه صالحه ای برپا گردد این عارضه به لحاظ حقوق بشری قابل پیگرد بوده و باید قوانین برای این جنایت حکم صادر کنند.

به جرأت باید بگویم که هر کسی که از سازمان مجاهدین جدا می شود باید مدتی را با روانپزشک بسیار مجرب بگذراند تا تعادل روحیش بازیافت شده و برقرار گردد، زیرا رجوی آنچنان در درون اذهان آنان رخنه کرده و شستشوی مغزی داده است که حدی برای آن وجود ندارد.

برای اثبات این حرفهایم کافی است به زمانی برگردیم که خانواده ها به اشرف در خاک عراق آمده بودند، این خانواده‌ها توسط فرزندان خودشان سنگباران می شدند و یا با سلاح‌های دست سازی که رجوی طراحی کرده بود، مادران و پدران و سایر اعضای خانواده‌شان را مورد هدف قرار داده و مجروح می‌کردند و اگر دسترسی داشتند ای بسا آنها را به قتل می رساندند، موضوعی که بسیاری شاهد آن بودند و برایشان بسیار شگفت آور بود.

برخی از مجروحینی که آن زمان مصاحبه کرده بودند شگفتی خودشان را همراه با حُزن و اندوه بیان نموده و اشک در چشمانشان حلقه می زد زیرا انتظار نداشتند که بعد از سال ها که عزیزشان را یافته اند و انتظار در آغوش کشیدنشان را داشتند اکنون همان افراد، اعضای خانواده خود را به سنگ و گلوله های آهنی دست ساز می بندند و باعث جراحت های آنان می گردند.

افرادی که هم اکنون بسیاری از آنان در کمپ «اشرف ۳» گرفتار هستند هم شامل طیفی هستند که خدمت شما عرض کردم.

من خودم دچار این عارضه بودم تا اینکه زندگی مشترکی را آغاز کردم و بسیار از عواطف از دست رفته ام را بازیافتم، اما شاهد هستم بسیاری از کسانی که از سازمان جدا شدند هنوز از این عارضه رنج می برند. این افراد بسیار دوست دارند در محیطی آرام و تنها به سر ببرند، بیشتر درونگرا بوده و مسائل خود را به کسی مطرح نمی کنند زیرا دچار یک مشکل دیگر به نام عدم اعتماد شده اند، در درون خودشان این گونه می‌بینند که سالها به کسانی که داخل فرقه اعتماد کردند نتیجه اش ضربه شدید روحی و در بسیاری از مواقع آسیب های جسمی بوده که هر کدام شاید برایشان جبران ناپذیر بوده است.

و این داستان غم انگیز تا زمانی که «اشرف ۳» باقی است ادامه دارد…

یادداشت از: بخشعلی علیزاده

انتهای پیام