تجزیه فرقه رجوی از درون و مرگ‌های مشکوک درون سازمانی، حکایت از پایانی چون پایان صدام و پهلوی دارد.
به گزارش فراق، ۴۵ سال از جنایت‌های مکرر و بی‌رحمانه فرقه رجوی علیه ملت ایران می‌گذرد، اما اکنون به مهره سوخته‌ای برای غرب تبدیل شده‌اند که حتی کشور کوچکی مثل آلبانی هم پذیرای آنها نیست.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، فرقه رجوی دست به هر جنایتی علیه مردم ایران زد. در دوران جنگ کنار صدام ایستاد و از دهه ۸۰ نیز داعش را به رسمیت شناخت تا جایی که طبق اسناد منتشر شده، این جریان ، اطلاعات مقرهای نیروهای محور مقاومت را در اختیار داعش قرار داده و عامل شهادت یکی از فرماندهان ارشد محور مقاومت در سوریه بوده است.
حالا، اما خبرها حکایت از این دارند که عمر فرقه رجوی به پایان رسیده و می‌توان پیش‌بینی کرد در آینده‌ای نزدیک ملت ایران شاهد به هلاکت رسیدن بزرگ‌ترین جنایتکاران قرن خواهند بود. در این گزارش سعی داریم مروری بر آوارگی فرقه رجوی از اشرف به آلبانی داشته باشیم چراکه این بازخوانی به مثابه آیینه‌ای برای عاقبت فرقه رجوی است.
از اشرف تا آلبانی
از اواخر سال ۱۳۹۰ که پیگیری‌های دولت عراق برای اخراج فرقه رجوی از خاک عراق به نتایجی دست یافت، مقرر شد اعضای این فرقه تروریستی با نظارت سازمان ملل طی چند مرحله از این پادگان تخلیه شوند.
این افراد پس از خروج از اشرف به اردوگاه الحریه یا همان کمپ انتقالی لیبرتی (نام پادگانی در نزدیکی فرودگاه بغداد) منتقل شدند. البته به دلیل شرایط طاقت‌فرسا و عدم رعایت حقوق انسانی از سوی رهبران این سازمان در اشرف، بلافاصله پس از سقوط صدام و برداشته شدن چتر حمایتی وی از فرقه رجوی، ۷۰۰-۸۰۰ نفر از ساکنان پادگان اشرف که عمدتا اعضای متاخر این سازمان به خصوص ورودی‌های پس از عملیات مرصاد بودند، از پادگان فرار کردند. بخش قابل توجهی از این افراد با رافت نظام اسلامی مواجه شده و اکنون در آغوش خانواده‌های خود در ایران هستند. برخی دیگر نیز به درخواست خود به کشورهای اروپایی منتقل شده‌اند.
اما به دنبال فشارهای مقامات عراقی برای خروج فرقه رجوی از این کشور، درسال ۱۳۹۲ آمریکا مجبور شد سران آلبانی را به پذیرش عناصر این فرقه تروریستی متقاعد کند؛ در نهایت چهارشنبه بیستم شهریور سال ۱۳۹۲ بود که ۴۲ نفر باقیمانده اعضای سازمان مجاهدین خلق (فرقه رجوی) از پادگان اشرف خارج و وارد آلبانی شدند.
تحمیل فرقه رجوی به آلبانی
آلبانی ضمن تظاهر به اینکه پذیرش اعضای فرقه رجوی ، اقدامی بشردوستانه است، برای دویست نفر از عناصر این فرقه تروریستی اجازه اقامت در این کشور را صادر کرد. اقدام مقامات آلبانی در پذیرش این دویست نفر در نهایت به اسکان کامل تشکیلات فرقه رجوی در این کشور منتهی شد. در ابتدا عناصر فرقه رجوی در آپارتمان‌های خالی در سطح تیرانا مستقر شدند و فعالیت‌های مشکوک و پنهانی خود را آغاز کردند.
در همین راستا بود که در ۲۱ شهریور سال ۱۳۹۹، اولسی یازچی، کارشناس تاریخ و روزنامه‌نگار آلبانیایی، تاکید کرد که فرقه رجوی با دعوت مردم آلبانی به این کشور نیامده‌اند، بلکه در سال ۲۰۱۶ توسط دولت اوباما به آلبانی تحمیل شدند.
در این مطلب سخن را از بیان نحوه اقدامات تروریستی و مخفیانه فرقه رجوی در آلبانی کوتاه می‌کنیم، اما نکته مهم این‌جاست که طبق شواهد هر بار این گروهک مجبور به جابه‌جایی شد، تعداد زیادی از افراد خود را خواسته یا ناخواسته از دست داد لذا اهمیت این مسئله در وضعیت امروز منافقین نمود کرده است.
و حالا یک «مهره سوخته»
در ۳۰ خرداد ماه امسال بود که دولت آلبانی دست به کاری خلاف باور و تصور فرقه رجوی زد. این دولت که پیش از این جلوی اعتراض شهروندانش علیه اقدامات فرقه تروریستی رجوی را گرفته بود، یکشنبه سی خرداد پلیس را وارد میدان و با اعلام «نقض توافق‌ها» از سوی این فرقه، به مقر آنها در اردوگاه اشرف۳ ورود کرد. در این اقدام ۷۰ نفر از اعضای این فرقه توسط پلیس بازداشت شدند.
از سوی دیگر پلیس فرانسه هم اعلام کرد که اجازه برگزاری گردهمایی سالانه فرقه رجوی در پاریس را نخواهد داد. گفتنی است این ممانعت از سوی پاریس هم در باور رجوی نمی‌گنجید، اما عده‌ای از کارشناسان آن را بی‌ارتباط با تماس تلفنی مکرون و آیت‌الله رئیسی در ۲۰ خرداد ندانسته و از آن به عنوان قدرت دیپلماسی ایران یاد کردند.
از سوی دیگر از نگاه برخی کارشناسان حمله پلیس آلبانی به مقر سازمان منافقین و منع برگزاری گردهمایی سالانه آنها از سوی پلیس فرانسه، سناریوی «طرد رجوی » و «مهره سوخته» بودن این فرقه را تقویت کرد.
متاستاز به سبک رجوی
به نوشته کیهان، در حال حاضر فشارهای اخیر دولت آلبانی به فرقه رجوی موجی از اعتراض و انتقاد را از سوی اعضای این فرقه که تحقیر و فشار روانی زیادی را تحمل می‌کنند، برانگیخته است. در حمله پلیس بسیاری از کامپیوترها، هاردها و سرورهای آنها ضبط شد، اما سران فرقه از جمله مریم رجوی و مسعود رجوی (که اخبار ضد و نقیضی از زنده بودن او وجود دارد)، درقبال اتفاقات اخیر سکوت کرده‌اند که همین مسئله فشارهای داخلی به اعضا را بیشتر کرده است و تعداد زیادی از آنها خواهان خروج از اشرف شده‌اند.
وضعیت امروز فرقه رجوی
در پی فشار بیشتر آلبانی به اعضای مستقر در مقر اشرف ۳ در تیرانا، ۱۵ مرداد نیز پلیس این کشور محدودیت‌های جدیدی را برای کنترل این مقر اعمال کرده است که بر اساس آن، هیچ‌کس بدون اجازه پلیس حق ورود و خروج در این اردوگاه را ندارد.
به تازگی نیز دادگاه کیفری یک استان تهران با انتشار یک آگهی عمومی که در روزنامه‌های کثیرالانتشار منتشر شده، از اعضای متواری سازمان مجاهدین خلق معروف به منافقین خواست وکیل قانونی خود را به این دادگاه معرفی کنند تا در فرآیند رسیدگی به پرونده‌ای که برای آنها تشکیل شده از این افراد دفاع کنند.
جان کلام اینکه ۴۵ سال از جنایت‌های مکرر و بی‌رحمانه فرقه رجوی علیه ملت ایران می‌گذرد، اما اکنون به مهره سوخته‌ای برای غرب تبدیل شده‌اند که حتی کشور کوچکی مثل آلبانی هم پذیرای آنها نیست.
این اتفاق در دی و بهمن ۵۷ هم افتاده بود آن‌جا که محمدرضا پهلوی هم نزد ارباب خود جایی نداشت و پس از مدتی آوارگی به مصر گریخت. تجزیه فرقه رجوی از درون و مرگ‌های مشکوک درون سازمانی، حکایت از پایانی تلخ‌تر از پایان صدام و پهلوی دارد و بار دیگر جمله به یاد ماندنی سردار مقاومت را در ذهن متبادر می‌کند که «هر کس تیری به سمت این نظام انداخت آواره شد.»
انتهای پیام
