بیجار رحیمی، عضو جدید نجات یافته از فرقه رجوی، در سخنانی تکان دهنده خاطر نشان کرد هم اکنون در سازمان مجاهدین به جز سه بخش که به امور تاسیسات و اداری آشپزخانه می پردازندتماما رو به داخل ایران برای جذب نیرو، تشکیل تیم های موسوم به کانون های شورشی و آموزش جهت فعالیت های تبلیغی، اقدامات ایذایی و تروریستی متمرکز هستند و هر مرکز، عضوگیری از یک استان را در دستور کار دارد.
به گزارش فراق، این امر نشان از جولان فرقه رجوی در خاک آلبانی دارد که طی سال های حضورش در آنجا با هدایت اعمال تروریستی و راه اندازی یگان های سایبری، اهداف خرابکارانه اش را پیش می برد. بررسی این موضوع از چند جنبه، غیر قانونی بودن حضور فرقه در کشور آلبانی را اثبات می کند.
اول آن که اعضای اخراجی از عراق طبق توافقات اولیه قرار بود به عنوان پناهنده در کشور آلبانی اسکان یابند.
دوم بر اساس قانون پناهندگی این افراد می بایست زیر نظر و تحت کنترل کمیسیاریای پناهندگان باشند. تحت هیچ منطقی نمی بایست اجازه می یافتند دیگربار در یک گروه برانداز علیه ایران سازماندهی شده در خاک کشور دیگری به اعمال خرابکارانه مبادرت ورزند.
سوم آن که اثبات می‌شود حداقل در شش سال گذشته، دولت آلبانی چشم خود را بر روی این حقایق بسته و برخلاف توافقات اولیه، نمایندگی سازمان ملل را تعطیل کرده است. پناهندگانی که باید زیر نظر کمیساریا بدون جهت گیری سیاسی علیه ایران و عضویت در گروه های خرابکارانه اداره می شدند، به دست ساختار فرقه ای یک تشکیلات مخرب سپرده شدند و سران سازمان مجاهدین براحتی اجازه یافتند باردیگر با الگو گیری از گذشته خود در عراق، کمپی در منطقه ای دور از دسترس و دربسته بسازند و اعضا را به کارهای تروریستی وادار نمایند. افرادی که قرار بود پناهده و دارای هویت مستقل باشند، کما فی سابق برخلاف منشور حقوق بشر از ارتباط با اجتماع، خانواده و دنیای بیرون قطع شدند. اجازه جدایی و تصمیم گیری برای سرنوشت خویش را نداشتند.
موضوع بعدی تناقض رفتاری و شارلاتان بازی های فرقه ازطریق مترسکش مریم قجر است. او در رسانه های خارجی اصرار بر این دارد خود را صلح جو و مبلغ راه حل سوم (تغییرات دمکراتیک در ایران) معرفی کند. اما به موازات این فریب کاری ها دو سه هزار نیروی اجیر شده داخل کمپ آلبانی را به هدایت اعمال جنایت کارانه و مسلحانه گمارده است. آنها در ظاهر اعمال مسلحانه را رد می کنند، اعتقاد خود را مبتنی بر رفراندوم و راه های دمکراتیک بیان می دارند و در برنامه های نمایشی با سناتورهای اجاره ای سخن از حقوق بشر و قوانین انسانی می زنند ولی در نهان به واسطه نیروهای اجیرشده در آلبانی به تروریست پروری و آموزش خرابکاری مشغولند.
جالب اینجاست همین رویه احمقانه و ترویستی که چهل سال گذشته در جریان بوده در همه اشکال به تجربه به جایی نرسیده است.
جز رنج و ویرانی هایی که گریبان یک سری خانواده و افراد نادان را می گیرد بعضا از فرط استیصال و بی اطلاعی اسیر شبکه های عنکبوتی فرقه می شوند و هنگامی به خود می آیند چگونه اسیر دام اهریمنان بی وطن شدند دیگر چاره کار نیست و زندگی خود و خانواده را به فنا دادند.
سرکردگان بی دین و بی وطن فرقه رجوی با قربانی کردن چنین افرادی که طعمه می شوند تنها می توانند به قدرت نمایی های پوچ بپردازند در حالی که خود بهتر می دانند با این اعمال کینه توزانه حقارت شان را به نمایش می گذارند.
امیدواریم سخنان جداشدگان و افرادی که زندگی آن ها به دست این گروه خیانت کار از بین رفته است مثمر ثمر واقع شده و باعث هوشیاری جوانان و خانواده هایی شود که بر حسب اتفاق به تور این گروه شرور بر می‌خورند.
انتهای پیام
