تلاش‌های خانم عبدالهی که نه تنها برای رهایی فرزند خودش، بلکه برای رهایی تمامی اسرای دربند فرقه رجوی است، ستودنی است و شایسته تقدیر.
به گزارش فراق، شهلا رضایی همسر یک عضو نجات یافته از فرقه رجوی در یادداشتی نوشت: من شهلا رضایی همسر آقای بخشعلی علیزاده هستم. همسرم یکی از جداشدگان از فرقه رجوی است. ایشان بعد از یک تصمیم کاملا آگاهانه، درست و منطقی مصمم شد که صفوف تشکیلات رجوی را بعد از سال ها ترک کند و به آغوش وطن و به نزد خانواده‌اش باز گردد. بعد از آشنایی با همدیگر پیوند الهی ما ثبت شد و ازدواج کردیم. حاصل این ازدواج یک دختر است که خداوند به ما هدیه داد و زندگیمان را از آنچه که بود بهتر و شاداب تر نمود. در مدتی که من با آقای علیزاده آشنا شدم به فعالیت‌های حقوق بشری ایشان پی برده و مدام کارهای ایشان را دنبال کرده و می‌کنم. در این مدت با تعدادی از خانواده های دیگر هم آشنا شدم. با یکی از خانواده ها که بیشتر از بقیه آشنا شدم، خانمی بود به نام مادر ثریا عبدالهی. ایشان از همان ابتدا با روحیه شاداب و جنگنده ای که داشت مرا جذب خودش کرد. دردهایی که او متحمل شده بود را شاید کمتر مادری در دوران ما دیده و کشیده باشد. این افتخار را داشتم که در چندین نوبت با ایشان در جلساتی باشم و با خانواده‌های بیشتری آشنا شوم ولی به جرات می توانم بگویم که خانم عبداللهی انسان دیگری بوده و هست. تاثیر گذاری او بی نظیر است زیرا ایشان وقتی حرف می زند از دلش بر می خزید، با تمام وجود و با تمام قوا حرف می زند و از دردهایش می گوید.
در این اواخر صحبت های ایشان را در شبکه نسیم دیدم، چندین بار در این گفتگویی که داشتند اشک های من سرازیر شد و قلبم درد گرفت. آخر این همه درد در سینه یک زن خیلی زیاد است، صبر و انتظار تا کی و تا کجا؟
جگر آدم خون می شود، لذا حیفم آمد که در این خصوص مطلبی کوتاه خدمت بینندگان محترم ننویسم و احساساتم را با شما به اشتراک نگذارم. دوست دارم از تلاش های بی وقفۀ سرکار خانم عبدالهی بسیار تشکر و قدردانی کنم که هیچ گاه صحنه را خالی نگذاشته و در جمیع جهات به مبارزه توقف ناپذیر خود علیه رجوی و فرقۀ تروریستی اش ادامه می دهد تا بلکه بتواند فرزندش را از آن مهلکه ای که گرفتار آمده نجات بدهد.
خطاب به خانم عبداللهی عرض می کنم؛ شما کسی نیستید که فقط به خاطر فرزند خودتان این همه تلاش کنید، این روح لطیف شماست که ضمن مبارزه برای رهایی فرزند خودتان با سایر مادرانی که آنان نیز همانند شما هستند همراه و همقدم شدید و صدای آنان نیز بودید.
این همه را فقط باید در واژه فداکاری خلاصه کرد، فداکاری از جنس مادرانه که قطعا همه معنای آن را می فهمند و برایش ارزش بسیاری قائل می‌باشند.
بنده به نوبه خود فقط خواستم از تمام زحمات شما قدردانی نموده و تشکر نمایم. همین میزان تلاش شما باعث انگیزه ای در من و سایر زنان گشته تا در هر مناسبتی که باشد در کنارتان بوده و افتخار همراهیتان را داشته باشیم. خداوند را به خاطر وجود نازنین شما شکرگذار بوده و امیدوارم که به زودی چشم شما و سایر مادرانی که در انتظار دیدار عزیزانشان هستند روشن گردد.
به احترام این روزهای گرامی که مصادف شده است با محرم الحرام و ایام عاشورایی از خداوند می خواهم که به شما سلامتی و عزت و احترام هر چه بیشتر عطا فرماید تا به مبارزۀ حق طلبانه خود ادامه داده و پیروز شوید.
انتهای پیام
