مسعود رجوی اعضا را از جدا شدن ترسانده زیرا گفته هر کسی بخواهد جدا شود باید ۵ سال در زندان اشرف و ۱۰ سال هم در زندان ابوقریب بماند در حالی که انتخاب حق مسلم هر فردی است.
به گزارش فراق، علی اکرامی، عضو انجمن نجات مرکز خوزستان در خصوص نحوه پیوستن به این فرقه تروریستی اظهارداشت: دانشجوی دانشکده نفت آبادان بودم؛ بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۵۸ که فعالیت ها در کشور آزادانه بود، تحت تاثیر شعارهای جذاب و البته فریبنده فرقه رجوی همچون آزادی، استقلال، دموکراسی، برابری زن و مرد، جامعه به طبقه توحیدی و عدالت اجتماعی قرار گرفتم.
وی که بیش از ۲۵ سال از زندگی خود را در آن فرقه گذرانده است، افزود: سال ۶۰ برای پیوستن به ارتش آزادی بخش اعلام آمادگی کردم و در سال ۶۵ به این فرقه در عراق پیوستم. در سال ۷۰ هم به شورای مرکزی آن گروه در زمینه های روابط خارجی، ستاد تبلیغات، روابط بین الملل و فعالیت های سیاسی راه پیدا کردم.
اکرامی درباره علت جدایی خود از فرقه رجوی توضیح داد: آن چه در عراق دیدم با آن چه فرقه در ایران تبلیغ می کرد بسیار فرق داشت و گمان کردم با یک «تضاد شدید در محتوا» مواجه شده ام؛ به طور مثال در بحث آزادی که ما شیفته آن شدیم و به همین امید به فرقه پیوستیم، دیدم که خود اعضا هم حق تماس یا نامه نگاری با خانواده هایشان را نداشتند، حتی نمی توانستند عکسی را به یادگار از خانواده نزد خود نگه دارند، اعضا حق صحبت با یکدیگر یا پیگیری اخبار روز از رسانه ها را نداشتند.
این عضو جدا شده از فرقه منافقین ادامه داد: از سال ۷۰ هم فرقه رجوی از «پیچیده ترین روش ها برای مغز شویی و القای افکار» به اعضا استفاده کرد به طوریکه روح و روان افراد را تسخیر و توان نه گفتن را از آن ها سلب می کردند.
وی افزود: در سال ۸۲ وقتی رژیم سابق عراق که بزرگترین حامی سازمان بود سقوط کرد، تعدادی از خانواده ها به امید دیدار عزیزانشان به پادگان اشرف آمدند؛ به صراحت می گویم که اعضا تشنه دیدار با خانواده هایشان بودند. خیلی از آنها در فراق خانواده هایشان اشک می ریختند و به همین دلیل بعد از اینکه سازمان متوجه «نفوذ عاطفی خانواده ها در ذهن اعضا» شد، ملاقات را ممنوع کرد که این نشان از ترس رهبران فرقه از این موضوع دارد.
اکرامی اظهار داشت: رجوی گمان می کرد که این اعضا می توانند خانواده ها را تحت تاثیر قرار داده تا از کمک های مالی آنها استفاده کنند اما نتیجه عکس اتفاق افتاد؛ اگر سازمان مدعی است که اعضا به انتخاب خود در آن جا مانده اند، به مدت پنج دقیقه اجازه ملاقات بدهد، اگر اعضا بعد از دیدار با خانواده باز بخواهند در سازمان بمانند، حق با فرقه رجوی است.
وی ادامه داد: مسعود رجوی اعضا را از جدا شدن ترسانده زیرا گفته هر کسی بخواهد جدا شود باید ۵ سال در زندان اشرف و ۱۰ سال هم در زندان ابوقریب بماند در حالی که انتخاب حق مسلم هر فردی است.
این عضو جدا شده از فرقه رجوی در پایان خطاب به اعضای باقیمانده در آن فرقه خاطرنشان کرد: من از تحصیلات، ازدواج و ۲۵ سال از بهترین سال های زندگی ام گذشتم؛ وقتی خبر دادند که مادرت در حال مرگ است گفتم اشکال ندارد جان مادرم فدای مردم ایران و سازمان؛ اما وقتی در خود سازمان با تناقضات مواجه شدم احساس کردم راه را اشتباه رفته ام؛ ما در خاک عراق با آنها که جوان هایمان را پر پر می کردند یکی شده بودیم. از همان موقع فهمیدم که این تشکیلات جای ماندن نیست. سازمانی که مدعی مبارزه با آمریکا و اسرائیل بود اکنون جیره خوار آنهاست، «فکر کنید و این راه را رها کنید.»
انتهای پیام
