جل الخالق، جُویی شرم و شهامت !م-ت اخلاقی

قبل از وارد شدن به موضوع اصلی باید به این نکته اشاره کنم که اینجانب از سالهای نوجوانی که تشخیص دادم باید برای آزادی و برای افشای جهل و دروغ پا به میدان مبارزه بگذارم ،به این نکته ایمان داشته وهمچنان به آن پایبندم که ،نه تشویق و کف زدن ،ونه توهین ولعن کردن ،مرا باعث خواهد شد که از این آرمان خویش دست بکشم. حقّ وحقیقت را خواهم گفت اگر از زبان شکنجه گرم باشد، وناحقّ و دروغ و ریا را افشا خواهم کرد ،اگر از نزدیکترین یاران و دوستانم باشد،چه دوستان حال وچه دوستان ورفقای گذشته ،در این زمینه به عنوان پر کاهی ناچیز در این کهکشان لایتناهی با هیچ احدی نه تعارفی دارم ونه بده بستانی،وبا هیچ توهین و تشویقی از جای خویش میلیمتری جابجا نخواهم شد . به عنوان پایبندی به این “آرمان مقّدس” باید فقط جهت شهادت ونه به رخ کشیدن سابقه زندان وشکنچه خویش به دیگران،باید بگویم که از زمان شاه”مظلوم نما شده” تا کنون هیچگاه مثل بنی بشر زندگی عادی نداشته ونمیدانم اصلا زندگی عادی یعنی چه.زمان شاه همه اش دلهره وفرار از تهدید دستگیری،وزمان خمینی حرام لقمه وکذّاب حدود ۵ سال زندان وشکنجه مستمرکه یک قلمش یک ونیم سال تمام در اطاقکی به نام “سلول اعدام”منتظر اجرای حکم اعدام وسپس تبعید از این سیاهچال به سیاهچالی دیگر و در ادامه اش تبعید در تبعید در غربت .

امیدوارم به عنوان شهادت یک زندانی دهه ۱۳۶۰ برای تاریخ و افشای سرتا پا فساد این رژیم اسلامی ایران ،مهلتی پیش آید تا بتوانم بر گوشه کوچکی از سلولها و سیاهچالهای رژیم خمینی چراغکی بیفکنم .

امّا :

امروز۲۰ مهرماه۱۳۹۴ نگاهکی به تلویزیزیون سازمان رجوی تحت عنوان” تلویزیون ملِّی ایران که باید انصافا به آن تلویزیون “میلی ” گفت انداختم . جلسه ای مثل همیشه پر از رنگ وروغن و وکلای کرایه ای، وکنفرانسی تحت عنوان ” مبارزه با اعدام” به مناسبت روز جهانی مبارزه با اعدام بر پا بود وخانم “رئیس جمهور با لباسهای رنگی ولب خندان با به میان آوردن ۲ زندانی سیاسی تازه از ایران آمده، خود را پیشگام مبارزه با حکم اعدم به مهمانان”خود فراخوانده” معرّفی می کرد !؟

این همان خانمی است که همیشه با لباس نظامی اتو کشیده در قرارگاه اشرف برای در هم کوبیدن زندانیان سیاسی،بویژه زندانیان سیاسی مقاوم ،به همراه همسر “کلت به کمر”بسته اش مسعود،آنها را زیر سئوال می برد که :چرا اعدام نشدید؟

حتما کوتاهی کرده و با رژیم ساخته اید واز حقّ این رهبری”پاکباز” زده اید! ؟

الغرض،این خانم رئیس جمهور نمیدانم چه در گوش دختر نلسون ماندلا(رهبر چنبش افریقای جنوبی”)گفته بود که بنده خدا خطاب به خانم رئیس جمهور مقاومت(!؟) می گفت :

“شما سمبل بخشش هستید”

خانم رئیس جمهور مقاومت(!؟) در بخشی از سخنانش چنین سخن فرمودند که :

” ما در پی نظم تازه‌یی هستیم بر اساس آزادی، دموکراسی و برابری” او همچنین ادعا کرد: “طرح ما برای آینده ایران، پی‌‌ریزی یک قضاییه مستقل و پویا و آزاد است. طرح ما دفاع از ارزشهای دموکراتیک و آزادی، برابری و حریم زندگی خصوصی آحاد مردم است. طرحی که در آن هیچ کس خودسرانه دستگیر نمی شود، شکنجه ممنوع است. از هیچ متهمی حق دفاع و داشتن وکیل سلب نمی شود، اصل برائت محترم شمرده می‌شود و هیچ کس و به خصوص هیچ زنی، در برابر خشونت و تعدی و نقض آزادی از دسترسی به عدالت محروم نیست.”

به عنوان یک زندانی سیاسی “له ولورده شده” توّسط خمینی حرام لقمه وکذّاب ودجال در زندان ومتنفّر از سلول و شکنجه و “اعدام” باید بگویم که همین خانم رئیس جمهور مقاومت(!؟) در یک نشست جمعی در قرارگاه اشرف با لباس اتوکشیده نظامی با چشمانی پر از کینه ونفرت وبا انگشت تهدید پر از خشم بر بالای سن(صحنه) بر پا ایستاد وخطاب به برخی از رزمندگان ارتش آزادیبخش”چندین عملیات نظامی رفته” فریاد زد که :

” همه شما محکوم به اعدام هستید، ولی این رحمت همین رهبری است(اشاره به همسر خویش مسعود) که از این حکم جلوگیری می کند “

در پاسخ به این سمبل”بخشش و دمکراسی” برای اوّلین بار و بدون از هر گونه کینه ونفرت فردی نسبت به خانم رئیس جمهور(!؟) وهمسر بزرگوارشان باید بگویم که شمائی که اینهمه دم ا زحقّ وحقوق فردی و آزادی اندیشه وبخشش و الی آخر گوش فلک را کر می کنید،

آیا

خبر دارید که اینجانب فقط به جرم عدم امضای”سوگند نامه وبه قول خود شماها “زاویه داشتن”، از قرارگاه”یکتا”در جلولای عراق پس از شرکت جانانه در کلّیه رشته عملیاتهای مروارید وپایان کامل تهدید نظامی، به اشرف آورده شده وپس از دادگاهی فرمایشی به ریاست خانم خواهر پری(مهین مشفق) فرمانده تیپ وبه دادستانی فرمانده یگان،جلال هاشمی،وشاهدین دروغ خود ساخته که اینجانب انتخاب فهیمه اروانی را یک بازی بیش نمیدانم،مرا به زیر بدترین توهینها گرفته وبه مدّت ۲ هفته در بنگال در همان قرارگاه اشرف زندانی شدم ؟ (تا کنون هیچگاه در هیچیک از نوشته هایم به این مسئله اشاره نکرده بودم وقصد اشاره نداشتم) .

خطاب به خانم رئیس جمهور باید گفت، حالا شده اید سمبل بخشش و عفو !؟

به زبان عامیانه باید گفت :

جل الخالق ،

جوی شرم و شهامت !

م-ت اخلاقی

۲۰ مهر ۱۳۹۴

منبع:پژواک ایران