در این چند روزی که فرقه رجوی درگیر حمله پلیس ضد تروریست کشور آلبانی بوده ناخودآگاه این سئوال به ذهن خطور می‌کند که این فرقه پس از آلبانی کجای دنیا می‌تواند پذیرش شود.
پیشنهادم این است تنها کشوری که هم اکنون در جهان می‌تواند میزبان مجاهدین خلق باشد، کشور اوکراین است. کشور جنگ زده ای که نیاز مبرم به نیرو دارد و قطعا از حضور مجاهدین در خاکش استقبال خواهد کرد. کشوری که نمایندگانش از مریم رجوی تعریف و تمجید کرده و به دیدارش شتافتند! کشوری که رئیس جمهورش علیه تمام ملت ایران اراجیف می بافد. البته اوکراین این نکته را دارد که امن نیست.
از هر لحاظ که فکر می‌کنم می بینم به جز اوکراین هیچ کشوری نمی تواند پذیرای فرقه رجوی باشد، حتی در دور افتاده ترین نقاط آفریقا هم جایی برایشان متصور نیست.
اما چرا رهبران این فرقه دم آخری درب های اشرف را باز نمی کنند و انتخاب را بر عهدۀ اعضای نگون بخت نمی گذارند تا خودشان ادامه مسیر را انتخاب کنند؟ چرا برای این اعضای بخت برگشته هر انتخابی مصادف با مرگ است؟
یادداشت از: سعید محمدپور
انتهای پیام / فراق
