مدیر رسانه‌ای انجمن حمایت از ایرانیان مقیم در آلبانی (آسیلا) در یک گفت و گوی تلویزیونی از رنج مادران چشم انتظار و آنچه که در اشرف ۳ می گذرد، افشاگری کرد.
به گزارش فراق، آلدو سولولاری، مدیر رسانه ای انجمن آسیلا در مصاحبه با ام.سی.ان.تی.وی آلبانی با اشاره به فعالیت‌های انجمن آسیلا برای ایجاد تعامل میان دو کشور آلبانی و ایران می گوید: از آنجایی که سفارت ایران در آلبانی به عنوان یک نهاد رسمی که می‌توانست در راستای روابط متقابل میان دو کشور پاسخگوی اعضای آسیلا باشد، بسته شد، انجمن آسیلا مجبور است برای حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی در شرایط سختی فعالیت کند.او در این گفت و گو ادامه می دهد: بسیاری از کسانی که از مجاهدین خلق جدا شدند با چشمان اشک بار می‌گویند که در تشکیلات به آنها اجازه داده نمی‌شد که با مادران خود تماس بگیرند.
هنگامی که سولولاری از مادران چشم انتظار اعضای مجاهدین خلق سخن می‌گوید از مادری به نام ثریا عبداللهی نام می‌برد؛ من در این گفت و گو می‌خواهم از بانویی صحبت کنم که “مادر ثریا” خوانده می‌شود و بارها در همایش‌ها و مصاحبه‌ها در تلویزیون‌های آلبانی نشان داده شده است. مادر ثریا در این تصاویر در حالی که اشک می‌ریزد از پسرش می‌گوید که نزدیک به ۳۰ سال است بوی تن او را گم کرده است.
وی مجاهدین خلق را با گروه‌های قاچاق مواد مخدر مقایسه می‌کند که در برخی از آنها ارتباط خانوادگی ممنوع است. به گفته او، محدودیت‌هایی که این سازمان‌ها برای ارتباطات عاطفی می‌گذارند از مرزهای اخلاقی بسیار فراتر است؛ محدودیت هایی چون ممنوعیت داشتن همسر، ممنوعیت ازدواج، ممنوعیت تشکیل خانواده و فرزندآوری.
سولولاری از نمونه‌هایی می‌گوید که سران مجاهدین به برخی مادران گفته‌اند که فرزندشان مرده است تا امید آنها برای ارتباط با فرزند را قطع کنند و سپس درباره انگیزه شخصی خود برای همکاری با آسیلا چنین می‌گوید: من شخصا می‌خواهم در رسانه‌ها صدای این مادرانی باشم که حداقل به دنبال تماس تلفنی با فرزندان خود هستند. این مادران در ایران زندگی می‌کنند و نمی‌توانند به اینجا بیایند.
او در انتقاد به سران مجاهدین خلق می‌گوید: ما در سال ۲۰۲۳ زندگی می‌کنیم و تکنولوژی بسیار پیشرفت کرده است. چرا در برخی تشکیلات‌ها تماس تلفنی ممنوع است؟ چرا رجوی به عنوان نماینده این تشکیلات ارتباط تلفنی را ممنوع کرده است؟
انتهای پیام
