رجویها بالاخره پس از چند مدت سکوت در مقابل بازتاب گسترده فیلم «سرهنگ ثریا» که احتمالا به جهت تحلیل در شورای مغزهای زنگ زده بوده، با واکنش عصبی به این فیلم، خودشان را لو دادند.
به گزارش فراق، خانوادههای چشم انتظار اسیران فرقه رجوی از سال ۱۳۸۳ و پس از سقوط دولت صدام، دسته دسته دردمندانه به عراق و کمپ اشرف سفر میکردند.
آنها برای دیدار چند دقیقه ای با دل هایی امیدوار و قلبی پردرد بارها به درب های بسته کمپ اشرف مراجعه کردند. اما درهای آن قلعه مخوف باز نشد و رجوی بی رحمانه دستور داد آن ها را به داخل راه ندهند.
بعد از ناامیدی تمام از هرگونه مسالمت و نتیجه ای برای قبول دیدار و ارتباط، خانواده ها به ناچار پشت درب های بسته ماه ها به انتظار نشستند. آن ها دربیابان های عراق سال ها باد، باران و خاک خوردند تا بتوانند دقایقی فرزندان اسیر خود را ببینند.
شاید هیچ فیلمی نتواند همه غم و اندوه یک مادرکه فرزندش را ربودند و به قلعه درب بسته کشاندند که نمی تواند حتی خبری ازاسیرش بگیرد، نمایش دهد اما فیلم سرهنگ ثریا که در مدت اخیر تهیه شده و هنوز به اکران عمومی نرسیده به دلیل آنکه گوشه ای ازهمین رنج های مادران و هم چنین پرده هایی از صحنه های جنایت و بی رحمی های فرقه را به تصویر می کشد، باعث واکنش هیستریک فرقه رجوی شده است.
سیمای دروغین فرقه رجوی در واکنشی شیادانه به خیال خویش خواسته است پیش دستی کند. مثلا خواسته مانند یک کودک مدرسه ای موضع بگیرد و بگوید خانواده ها به ما فحش دادند و اشرف را تهدید به ویرانی کردند، به همین جهت آنها خانواده نبودند! جلبک مغزهای رجوی هنوز پس از این همه سال نتوانستند ادبیات حاکم بر یک گفت و گو را تشخیص دهند، بله خانواده ها می خواستند اشرف را ویران کرده تا عزیزانشان را نجات داده و رجوی دجال را به سزای اعمالش برسانند.
در این فیلم بر خلاف ادعاهای فرقه ضد خانواده رجوی، مشاهده می شود که ثریا عبداللهی به زبان مادری حتی به فرزندش که گفته او را به قتل می رساند، سلام داده و با پیام پر از مهر و عاطفه از فرزندش می خواهد که بیدار شود
در جلسات عمومی درونی فرقه، سرکرده کوتوله صدها بار انواع ناسزا و فحش های رکیک را نثار خانواده های نگون بخت می کرد. سال ها مانع دیدار شد. سنگ زدن، شکستن سر و صورت خانواده ها به دستور او باب شد.
به چه دلیل اکنون بزدلانه اشاره ای به آن مواضع نمی شود. رجوی می گفت اگر می توانستم و برایم میسر بود دستور می دادم تمام خانواده ها را بکشند و در چاه بریزند. با وقاحت تمام منکر خانواده اعضا می شد و می گفت هر فردی را یکی زاییده؛ سگ و گربه هم پدر و مادری دارند. همه را ملک خویش می خواند و دستور می داد احدی حق ندارد نامی و یادی از خانواده اش بکند. بارها فرمان قتل خانواده ها را صادر کرد. بارها آنها را لعن و نفرین کرد در حضور فرزندان فحش هایی که لایق خودش بود را به خانواده های آنها میداد، به خصوص خانواده های محترمی چون خانم عبداللهی، محمدی و صدها خانواده که خاری در چشم او شده بودند.
این رهبر لمپن که در تمام آوردگاههای حساس که اعضایش را گرفتار بیعقلیهای خودش میکرد، بزدلانه فرار کرده اما همه را به مقاومت فرا میخواند که در میدان بایستند و بمیرند.
این خائن که مدعی رهبری است می گفت از لیست تروریستی خارج شویم بر می گردم الان ۱۵ سال هم گذشته ولی هنوز جرئت ندارد آفتابی شود.
این رهبر همیشه فراری که حالا ادعای متمدنی دارد همان است که از فرط غیظ و کین در جلسات درونی انواع فحش های رکیک نثار رقبایش می کرد، عکس ها و موضوعات شخصی جداشده ها را به نمایش می گذاشت، دستور قتل صادر می کرد و هیچ حریم خصوصی را رعایت نمی کرد تاکنون نتوانسته پاسخ حتی یک سوال جداشده و خانواده را بدهد.
چرا به اصل موضوع اشاره نمی شود که سالهاست اجازه ارتباطی به احدی نمی دهند از یک تماس تلفنی، یک ارتباط و یک دیدار وحشت دارند.
به چه دلیل سال ها خانواده های دردمند مجبورشدند مقابل کمپ به بست بنشینند؟ از چه می ترسیدید؟یک ملاقات پنج دقیقه ای با شما چه می کرد؟
چرا به اعضای بیچاره هم خبر نمی دادید؟ خانواده ای که برای دیدار به پشت درب آمده؟
چرا علی رغم صدور حکم اخراج رسمی توسط دولت وقت عراق، در حالی که خودش در پناهگاه های امن قایم شده بود سبعانه با خروج ممانعت می کرد؟ با چه عقلانیتی فرمان داد اگر هزار نفر هم در کمپ اشرف کشته شوند، مهم نیست؟
مریم رجوی بر چه حقوق بشری گفت همه مجاهدین کشته شوند، فقط رجوی زنده بماند کافی است؟
این منطق شیاطینی است که ذره ای ارزش برای اعضای خود قائل نیستند و منکر خانواده، زندگی و شعور اعضا می شوند.
چرا ده ها سال مانع دیدار خانواده ها شدید، صدها تن را در اثر لج بازی با دولت عراق به کشتن دادید، زخمی و معلول کردید و باعث خودکشی و قتل دهها تن دیگر شدید.
بارها گفته ایم و باز هم تکرار می کنیم بدون شک هیچ کدام از جدا شده ها، هیچ کدام از خانواده های شهدا و خانواده هایی که فرزندان آنها را دزدیدید و تاریخ ایران از رجوی نخواهند گذشت و تا به ابد ننگ و نفرت نثارتان خواهند کرد. منتظر روزی هستیم که دادخواهی از شما جنایتکاران فرا برسد.
گزارش از: سنجابی
انتهای پیام / فراق