دو سال پیش گزارشی در مجله «سایت» آلمانی به قلم یکی از خبرنگاران برجسته این کشور به نام خانم «لوئیزا هومریش» منتشر شد که بازتاب گسترده‌ای داشت.
به گزارش فراق، در این گزارش که مصاحبه ای با آقای امین گل‌مریمی یکی از کودک سربازان سابق سازمان مجاهدین انجام شد، گل مریمی بخش های از زندگی از دست رفته اش در کمپ های فرقه رجوی در عراق و چگونگی روابط در یک فرقه را شرح داد. از آنجایی که خفه کردن صدای جداشدگان و وادار نمودن اعضای جدا شده به سکوت، به یکی از مهمترین اهرم های فشار رجوی تبدیل شده است؛ در این مورد نیز بلافاصله مزدورانش را دست به کار کرد. آنها خیال می کردند بازهم می توانند با جنجال و در ادامه با تهدید، شکایت و یا حق سکوت دادن، صدای جداشدگان و به خصوص کودکان مظلومی که سال های زیادی از زندگی و نوجوانی خویش را در فرقه از دست دادند، خاموش کنند.
این بود که فرقه رجوی تحت لوای نام ساختگی دیگر با عنوان «شورای ملی مقاومت» علیه مجله سایت (خانم لوییزا هومریش و امین گل مریمی) به دادگاهی در هامبورگ آلمان شکایت کرد.
امین گل مریمی در این مصاحبه نکاتی از ساختار فرقه ای را افشا کرده بود که حدودا ۲۴ نکته در آن برجسته بود. مزدوران فرقه صرفا شکایت خود را مبنی بر اعتراض و حذف ۸ نکته طراحی نمودند که تصور می کردند افشای آن ضربه بیشتری به آنها زده و در معرض قضاوت بیشتری خواهد گرفت.
بخش اول این گزارش دو روز پیش در فراق منتشر شد، ادامه آن را در زیر می‌خوانید:
نتیجه کار
دادگاه از هشت موردی که فرقه رجوی با عنوان ادعایی شورا شکایت کرده بود، سه مورد را پذیرفت. از این سه بند (بند شماره ۴و ۷) به دلیل اظهارات متقابل دو طرف (مادر و فرزند) دلایل اثباتی کافی حرف یک نفر در برابر حرف یک نفر نداشت و به همین دلیل دادگاه رای به حذف آن داد.
در مورد شماره ۸ دادگاه دلایل ارائه شده از سوی امین گل مریمی را کافی ندانست. به علت حجم و ابعاد گسترده دروغگویی رجوی مبنی بر طفره رفتن از مشی مبارزه مسلحانه بعد از قرار گرفتن در لیست تروریستی کشورهای اروپایی و آمریکا و هم چنین پادویی برای امریکایی ها پس از سقوط صدام، حتی دادگاه نیز به علت تعهداتی که فرقه صوری داده است وارد این موضوع نشد که در بالا شرح داده شد.
اما مهمترین بخش و نکات مثبت و پیروزی برای مجله دی سایت و امین گل‌مریمی و دوستانش را به شرح زیر می توان بیان کرد.
اول این که دادگاه در حکم نهایی، مجله سایت را به عدم رعایت استانداردهای روزنامه نگاری به جریمه ای محکوم نکرد و مصاحبه علی رغم خواست فرقه در اینترنت باقی ماند، دوم، مواردی که دادگاه آنها را پذیرفت از مقاله حذف شوند، موارد جانبی و با اهمیت کمتری نسبت به سایر بی عدالتی ها و جنایات فرقه است. سوم در ارتباط با موضوع اصلی و افشای یک جرم حقوقی یعنی اینکه امین گل مریمی یک کودک سرباز بوده است و به اختیار خودش در مناسبات مجاهدین نبوده، امکان خروج آزاد از مناسبات را نداشت و فرستادن کودکان از عراق به خارج از این کشور فقط به خاطر نجات آن ها نبوده بلکه سازمان مجاهدین اهداف دیگری از جمله انحلال خانواده را داشته است.
در همه این نکات، دادگاه ادعاهای امین گل مریم را قابل باور دانست و اعتراضات فرقه را نپذیرفت.
در انتها فرقه حکم دادگاه را سانسور نمود و طبق معمول سعی کرد وارونه نمایی کند و خود را پیروز دادگاه نشان دهند. موضوعی مضحک که حتی تاثیر مثبتی نیز بر روی اعضای ناراضی داخلی هم نمی تواند داشته باشد چرا که انها هم به مانند سایر جداشدگان از وقایع تکان دهنده درونی خبر دارند. افراد بیرونی در اجتماع نیز به علت دسترسی به سایت های خبری و اصل حکم انتشار یافته می توانند از شکست و استیصال فرقه مطلع شوند.
فرقه رجوی چون نمی خواهد برای اعضای خود حکم دادگاه را به طور کامل شرح دهد از انتشار کامل حکم خودداری کرد. فقط مواردی که به نفع شان بود را به عنوان پیروزی به خورد اعضا و هواداران سرسپرده داد.
بر اساس آنچه که شرح داده شد، واقعیت این است و به دلایل زیر حکم دادگاه هامبورگ یک شکست بزرگ برای سازمان مجاهدین است.
۱- آن ها از همان ابتدا به جای طرح شکایت در ۲۴ مورد فقط جهت هشت نکته شکایت کردند، این یعنی در ۱۶ نکته می دانستند شانسی برای پیروزی و انکار ندارند. در ۸ مورد نیز پنج نکته پذیرفته نشد و سه مورد جانبی به طور موقت پذیرفته شد.
۲- دادگاه ارزش دعوا را ۳۰۰ هزار یورو تعیین کرده است. ۷۶ درصد از این میزان به عهده سازمان مجاهدین و ۸ درصد به عهده طرف مقابل است. بنابراین با قطعیت مشخص شد بازنده نهایی سازمان مجاهدین است که بایستی ۲۲۸ هزار یورو هزینه دادگاه را بپردازد و هزینه طرف مقابل تنها ۲۴۰۰۰ هزار یورو است. در آلمان در دعاوی حقوقی اگر کسی شاکی باشد و بازنده شود علاوه بر پرداخت هزینه وکیل خود باید هزینه وکیل طرف مقابل را نیز به عهده بگیرد.
حالا در این ادعای حقوقی آن که پیروز شد، جدا شدگان و کودکانی بودند که رجوی خیانتکار سال ها عمرشان را برباد داد. متاسفانه نمی‌توان سال های از دست رفته عمر و جوانی کودکان را را حتی با میلیون ها دلار بازگرداند و جبران کرد اما شاید تنها نکته شادی بخش و امیددهنده این باشد که حداقل برای ارامش روح و روان خویش، به خاطر انسانیت و بخاطر اینکه ندایی علیه ظلمی که فرقه بر خانواده ها و کودکان می کند، ایستادند.
رجوی خیانتکار رجز خوانی می کرد هرجا که دادگاه و محکمه باشد ما پیروز هستیم، امام هم اکنون آن کودک سربازان با شجاعت خواهند گفت آری هر جا که قطره ای آزادی، عدالت و امکانی باشد که رها شدگان سرگذشت خود را بیان کنند، بازنده اصلی فرقه رجوی است و دقیقا به علت عدم پاسخ گویی به مجامع بین المللی و اعضا به مدت دو دهه است خود را پنهان کرده است.
حالا ما از او و ایادی اش بارها دعوت کرده و می کنیم در هر دادگاهی که می توانند شکایت کنند و منکر رفتار و مناسبات دیکتاتوری و فرقه ای شوند.
اگر می توانند اثبات کنند که صدها کودک را به کمپ های نظامی نبردند. خانواده ها را مجبور به طلاق و از هم پاشیدن زندگی نکردند. صد ها نفر را مجبور به خودکشی نکرده و یا به قتل نرساندند. زندان نداشته اند شکنجه نکردند و صدها بی عدالتی دیگر …
حالا بهتر می توان فهمید چرا به مدد پول و امکانات شبانه روزی برای ترور شخصیت مخالفین و علیه آن ها فعالیت می کند اما از طرح شکایت در دادگاه و محکمه های بین المللی واهمه دارند.
تحلیل و بررسی از: مریم سنجابی
انتهای پیام / فراق
