سرکردگان فرقه رجوی تا کنون جرئت آشکار کردن تماس و ملاقات علنی با نمایندگانی از کشور اشغالگر صهیونیستی را نداشتند و آخرین سیم را نگه داشته بودند.
به گزارش فراق، مریم سنجابی با ارسال یادداشت اختصاصی به فراق با رمزگشایی از ملاقات سراسیمه سرکرده فرقه رجوی با سفیر رژیم اشغالگر صهیونیست نوشت:
یکی از موضوع های بسیار مهم در جریان اغتشاشات اخیر، عدم هماهنگی و همکاری گروه های معاند ایران با همدیگر بود که کمتر بدان توجه شد تا آنجا که دعواها و تصفیه حساب های درونی شان از چشم مردم و دوربین های رسانه های جهان نیز پنهان نماند.
بهانه ای پیش آمده بود و هر کدام به دنبال عرض اندام بودند. دولت های متخاصم به دلیل عدم شناخت بافت اجتماعی و دوری از مردم ایران بازهم دچار اشتباه محاسباتی سخت شدند و این وسط بدون بهره گیری از تجارب گذشته، به دنبال اغتشاش و ایجاد جوی ملتهب برای گرفتن امتیازات و انتقام از ایران بودند. گروه های دست نشانده هم، فریب ساخته های ذهنی خود مبنی بر سقوط نظام را خوردند.
باورشان شد که به زودی کار نظام ایران تمام است و به زودی ارکان نظام متزلزل خواهد شد.
در این ماجرا رجوی ها بیش از همه رکب خوردند. سرکردگان فرقه از چند ماه قبل احساس وحشت کرده بودند و بوی کنار گذاشته شدن از طرف قدرت های خارجی به مشام شان می رسید، لذا مبارزه همه جانبه با سایر گروه ها را در دستور کار خویش داشتند. در ادامه تمامیت خواهی، مانند گذشته دعوای آن ها با سلطنت طلب‌ها بالا گرفت و بخش اعظمی از فرصت خود را برای ستیز به کار بردند.
در وقایع اخیر با نگاهی به آمار شرکت کنندگان در اغتشاشات و شعار های آنها هرج و مرج و خودفروختگی بسیاری از متعرضین مشخص شد. آنچه که دولت های غربی با محوریت گروه های تجزیه طلب وسلطنت طلب ها می خواستند هرچه بود جز برنامه ریزی مشخص و سازمان یافتگی، تا جایی که فرقه درمانده رجوی نیز از سر استیصال و جا نماندن از قافله با شعار زن زندگی و آزادی آنها همراهی می کرد و عامدانه به روی خود نمی آوردند حداقل چهل سال است زنان سازمان حجاب اجباری لباس اجباری با رنگ های اجباری به تن دارند و زندانیان مادام العمری هستند که آزادی ندارند.
در هیچ کدام از تجمعات اعتراضی اسمی و حرفی از سرکردگان فرقه رجوی نبود. اما آنها بطور ناشیانه توئیت زده و مصاحبه هایی احمقانه ترتیب می دادند که رهبری اغتشاشات را ما به دست داریم.
این در شرایطی بود که حتی بازداشت شدگان سلطنت طلب ها و گروه های تجزیه طلب، آماری حدود دو سه برابر فریب خوردگان فرقه رجوی داشت. این نشان دهنده منفور بودن فرقه رجوی در مقایسه با سایر معاندین از طرف دولت های غربی است که به همین دلیل، خشونت طلبی و اقدامات تروریستی در صف آخر قرار گرفتند.
بیش از دو دهه است ارتباط فرقه رجوی با لابی های صهیونیست و پادویی آنان برکسی پوشیده نیست و قبل تر گزارش شده است.
بردلی شرمن، جان برکو، استفان هارپر، چاک شومر، فرانکو فراتینی و … نمونه ای ازهمین سناتورهای یهودی تبار و افرادی چون تدکروز لیندزی گراهام، رابرت منندز، بولتون و جولیانی نمونه هایی از حامیان وفادار آیپک و صهیونیست ها هستند که درطی سال های گذشته فرقه رجوی جهت حمایت آنان به خود می بالد.
سرکردگان فرقه تا کنون جرئت آشکار کردن تماس و ملاقات علنی با نمایندگانی از کشور اشغالگر صهیونیستی را نداشتند و آخرین سیم را نگه داشته بودند.
حال در اغتشاشات اخیر مشخص شد رجوی بیش از دیگران هول برش داشته و باورش شده که کار تمام است و مبادا تغییر نظامی در ایران اتفاق بیفتد و به همین دلیل بود که به سیم آخر زد و از قید همه چیز برای به دست آوردن سهمی از قدرت گذشت.
ابتدا سرکرده فرقه سراسیمه به دیدار سفیررژیم صهیونیستی گالیت بالچ رفت و در اقدامی عجیب دو سه هفته بعد نامبرده را به مقر کمپ اشرف سه دعوت کرد. موضوع ملاقات هم چیزی نبود جز بررسی وضعیت ایران ! با این حال از سر شرمساری تمام، در سایت‌هایشان روی این خبر مانور ندادند.
این بود که در سناریوی اخر، بی شرافتی، پستی، وطن فروشی و مزدوری خود را در ویترین گذاشتند تا به همه ثابت کنند که چیزی در چنته ندارند.
خودشان بهتر از هر کارشناس و تحلیل گری می دانند که درون این فرقه تهی است و طبل توخالی بیش نیستند.
آنها نه توان نگهداری اعضای فرتوت را دارند که در هر فرصتی از کمپ در می روند. نه قدرت تغییر و تاثیر دارند و نه محتوای آنها و جدایی فیزیکی از دنیای بیرون اجازه تغییر و دگرگونی درونی به آنها می دهد. به همین دلیل است که به دستور رئیس اسبق اطلاعات یک کشورخارجی رجوی مرحوم خطاب می شود و برای همیشه از صحنه سیاسی حذف می شود و زنده به گور برده می شود و مریم قجر هم عروسکی می شود که سرنخ هایش یکی به دست غرب و یکی به سفارت رژیم اشغالگر و کودکش صهیونیستی وصل می شود.
یادداشت از: مریم سنجابی
انتهای پیام / فراق
