پایگاه خبری-تحلیلی فراق ৷ زندگی همراه با مبارزه علیه فرقۀ رجوی یک زندگی سرشار از رحمت است.
وقتی فکر می کنم که کارهای من و یا دوستانم حتی به اندازه یک قطره می تواند به یک خانواده اعم از یک مادر، پدر، خواهر و یا برادر کمک کند که زودتر به عزیز دلشان برسند بسیار آرام می شوم.
این مسیری است که تعدادی از بازگشته های فرقه رجوی به وطن تجربه کردند و به طور روزانه به آن مشغولند اما فرقه رجوی به این افراد تهمت و افترا می زند و حرف هایی که لایق خودشان است را به این افراد نسبت می دهد ولی مگر به جز این از دشمن باید انتظار داشت!
در این مسیر خیلی ها به دنبال زندگی مطلوب خودشان رفتند و کاری به این چیزها ندارند. منظورم کسانی است که بعد از جدا شدن از فرقۀ رجوی به ایران بازگشته و یا حتی باز هم نگشته و در اروپا و آمریکا مشغول زندگی شدند. خب اصلا جای حرفی نیست و خدای نکرده نه جای گلایه دارد و نه جای سرزنش و انتقاد، بالاخره آن ها هم تصمیم گرفتند باقی عمر خودشان را آن طور که دوست دارند زندگی کنند.
این تعداد هم که وارد مسیر مبارزه با فرقه تروریستی رجوی شدند بی چشمداشت بوده و اجر و پاداش خود را از خداوند می‌خواهند.
هدف اصلی از این مطلب برداشتن پرده ابهامی است که رهبران فرقه جنایتکار رجوی مدام درباره بازگشت به ایران مطرح می کنند. البته هدف از این مطلب مطلقاً تشویق به بازگشت به ایران نیست، کما اینکه هستند کسانی که از فرقه جدا شدند و در کشورهای مختلف اروپایی و حتی در آمریکا در حال زندگی های خودشان می باشند. اما این حجم از ایران ستیزی و ایران هراسی رجوی به این خاطر است که در هراس هستند آن چند نفر و یا چند خانواده ای که به عنوان هوادار سازمان در سرمایه هایشان دارند دست از هواداری برداشته و دیگر به دنبال این فرقه نباشند. ترس از این دارند که همان هواداران به واقعیت های ماجرا پی ببرند و در یک چرخش ۱۸۰ درجه علیه رجوی فعال شوند، زیرا رجوی عمری به آنان دروغ گفته است.
افسوس که در این مجال کوتاه جا ندارد وگرنه با صدها دلیل مُتقن می شود ثابت کرد که هر آنچه که رجوی و سرانش تا کنون گفته اند از اساس بی پایه و بی ریشه بوده است.
یادداشت از: بخشعلی علیزاده
انتهای پیام / فراق
