اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، در بازخوانی کارنامه تقی شهرام به نگارش درآمده است. این فرد بیش از هر کس دیگر، در دگردیسی عقیدتی و عملی سازمان موسوم به مجاهدین خلق ایران، نقش آفرین بوده و دقیقاً هم به همین دلیل، بازشناسی وی اهمیتی فراوان یافته است. «تقی شهرام به روایت اسناد» توسط سعید کریمی به نگارش درآمده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی آن را منتشر ساخته است.
مؤلف در دیباچه خویش بر این پژوهش سندی، در باب سوژه آن چنین آورده است:
«در تشریح تاریخچه سازمان مجاهدین خلق ایران، شاخص‌ترین نام‌ها، گاه اهمیت‌شان به دلیل نقش تأسیسی آن‌ها بوده و گاه به خاطر نقشی که در تدوین و تألیف آثاری برای آموزش داشته‌اند. گاه نیز شهرتشان به مناسبت ارتباطات و حضور در مقاطعی ویژه، از تاریخ مبارزات ایران معاصر بوده است. معروف‌ترین نام‌ها عبارت بودند از: محمد حنیف‌نژاد، سعید محسن، عبدی نیک‌بین، اصغر بدیع‌زادگان، محمود عسکری‌زاده، احمد رضایی، حسین روحانی، تراب حق‌شناس، رضا رضایی، بهمن بازرگانی، مسعود رجوی، مهدی رضایی، کاظم ذوالانوار، مصطفی خوشدل، مجید شریف واقفی، مرتضی صمدیه‌ی‌لبّاف، بهرام آرام، وحید افراخته، منیژه اشرف‌زاده‌کرمانی، سیمین صالحی، لطف‌الله میثمی و علی‌رضا سپاسی‌آشتیانی. این اسامی هر یک به مناسبتی شهرت یافتند و بنا به نقشی که داشتند، در اذهان و یاد‌ها ماندگار گشتند. برخی از اسامی با یاد نیک همراه شدند، بعضی دیگر میانه خوب و بد ماندند و چند تن نیز اوراق سیاه کارنامه این سازمان به ایشان منسوب شد. در طول سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷، نام دیگری بار‌ها و بار‌ها مطرح شد که همه اسامی دیگر را تحت‌الشعاع قرار داد و بیش از همه در ذهن‌ها باقی ماند، ذهن‌هایی که درگیر خلجان‌ها و زیر و بَم‌هایی شده بودند و خواه ناخواه تلاش می‌کردند تا درباره‌آن نام به قضاوت بنشینند: تقی شهرام. نام وی ابتدا با ماجرای فرار حیرت‌انگیزش از زندان ساری، به همراه افسر زندانبانش سر زبان‌ها افتاد و پس از چند سال، با افشا شدن قتل‌ها و ترور‌های هولناک داخلی در میان سازمان مجاهدین خلق که به ادعای همین نام دیگر مسلمان نبود و در چرخه تجربه و پویش دچار استحاله‌ای موسوم به تغییر ایدئولوژی شده بود، بار دیگر نام تقی شهرام در رأس همه اسم‌های مربوط به این سازمان قرار گرفت.
پژوهشی که پیش‌روی دارید، تحقیقی همه جانبه درباره تقی شهرام است که اهم موضوعات مرتبط با وی را در برمی‌گیرد. از جمله دوران قبل از زندان و ضربه شهریور ۵۰، دوران‌های زندان در اوین، قصر و ساری، داستان فرارش از زندان با ذکر جزئیات به نقل از خودش و ستوان احمدیان، ورودش به سازمان پس از فرار و دوران تعاملش با مصطفی شعاعیان و کادر‌های قدیمی سازمان، ورودش به مرکزیت و سه شاخه‌ای کردن سازمان، فرآیند تغییر ایدئولوژی و خروج از مذهب در بیش از نیمی از اعضا، تصفیه‌ها و ترور‌های داخلی، ترور‌های سیاسی و نحوه تعامل با شوروی، سلطه غیابی وی بر شاخه خارج از کشور، دوران‌های نشیب و فراز رهبری در سازمان و نهایتاً اخراج و استعفا، دوران زندان در جمهوری اسلامی و ماجرا‌هایی که در این دوران از سر گذراند، ماهیت شکایت‌هایی که علیه وی به دادگاه انقلاب اسلامی ارائه گردید، بررسی روند برگزاری دادگاه و رد صلاحیت آن توسط وی، واکنش گروه‌های مختلف از جمله مجاهدین خلق و پیکار به محاکمه تقی شهرام و سرانجام صدور رأی و اعدام…»
یادداشت از: محمدرضا کائینی
انتهای پیام / فراق
