شرایط اسارتگاه فرقه رجوی در آلبانی هم اکنون به گونه ای شده است که هر روز شاهد مرگ های سریالی به خصوص مرگ زنان هستیم.
به گزارش فراق، رجوی ها با وقاحتی تمام نشدنی هر ماه اعلام می کنند که چند زن به علت بیماری سخت و سنگین می‌میرند، مگر در عصر حجر زندگی می‌کنیم؟ چرا زنان یکی یکی سر به نیست می شوند؟
هم اکنون طبق استاندارهای بهداشت جهانی تا ۵۰ سالگی سن جوانی و میان سالی محسوب می شود و کمتر زنان و مردان در این سنین دچار سکته و یا مرگ های طبیعی می شوند ولی رجوی های زن کش به صورت سیستماتیک هر ماه و هفته با سر به نیست کردن و خفه کردن زنان بدبخت و ناراضی به صورت نخ نما اعلام می کنند زنی نگونبخت پس از ماه ها مبارزه با یک بیماری سخت و سنگین درگذشت.
چه بلایی بر سر زنان در قلعه های بسته و تو در توی رجوی ها می‌آورند که یکی یکی محکومند بر اثر ابتلا به بیماری های مهلک بمیرند.
جالب است که اغلب از زنان مخالف و ناراضی هستند که در میانسالی می میرند. رویا درودی، مژگان کوکبی، اعظم رحمانی، افسانه پیچگاه، سهیلا ضیا، آذر اکرمی، فریده ونایی، سمانه بزرگان فرد، مرضیه رضایی، شهین قاسمی، راضیه کرمانشاهی، خدیجه محمدی و بتول طالقانی بخشی از این زنان هستند که در آلبانی و قلب اروپا که بهانه ای هم برای عدم رسیدگی به دارو و درمان ندارند به صورت مشکوکی فوت کردند و چند روز پیش هم فاطمه کوه نشین.
در عراق هم زنانی از جمله مهین افضلی، زهره امرطوسی، نرگس لطیفی، فریده قبادی، آلان محمدی، مرجان اکبریان، مینو فتحعلی، مهری موسوی، نغمه حکمی، زهرا فیض پروین و… بسیاری زنان جوان و بیگناه دیگر را کشتند و سر به نیست کردند.
خانواده ها و جداشدگان از فرقه خیانت کار رجوی، از کمیساریای پناهندگان، صلیب سرخ و ارگان های حقوق بشری خواهان رسیدگی فوری به وضعیت زنان اسیر در قلعه مانز و خانه های تیمی وحشت فرقه در اروپا هستند.
این قربانیان فرقه رجوی درخواست دارند هیئت های حقوی بشری و امور زنان در اسرع وقت، بازدید از تو در توی فرقه مافیایی رجوی را در دستور کار خویش قرار دهند و رسیدگی به وضعیت فرزندانشان که به گروگان گرفته شدند را خواهان هستند.
انتهای پیام / فراق
