زمانی که اعضای فرقه رجوی را برای خروج از عراق توجیه می کردند صراحتا گفته می شد که گزینه رجوی خروج از عراق نبوده و نیست اما این گونه وانمود می شد که رجوی قصد همکاری با مراجع بین المللی را دارد.
به گزارش فراق، آن ها می گفتند که رجوی به موازات آن قصد همکاری با آمریکا و اتحادیه اروپا را خواهان است. تمامی کسانی که از فرقه رجوی جدا شده اند می توانند گواهی بدهند که رجوی ابداً خواستار خروج از عراق نبود زیرا می دانست که دور شدن از مرزهای ایران موجودیت وی را به خطر خواهد انداخت کما اینکه در این شش سالی که از عراق به آلبانی منتقل شدند حدود یک چهارم نیروهای این فرقه ریزش کرده است.
طبق اطلاعات موثقی که در دست می باشد افراد باقی مانده نیز به شدت مسئله دار بوده و خیلی ها اعلام جدایی کردند ولی رهبری فرقه به بهانه های مختلف مانع از خروج آنان می شود و هم اکنون زیر ذره بین افکار عمومی هستند.
دولت آلبانی نیز به این نتیجه رسیده است که استراتژی پذیرش سازمان مجاهدین خلق به رهبری مریم رجوی یک راهبرد کاملا غلط بوده است.
نیت دولت آلبانی طبق آنچه که به حاکمیت این کشور قول داده شده بود این بود که با پذیرش فرقه رجوی، الحاق آلبانی به اتحادیه اروپا تسریع خواهد گردید، مُشَوقی که تا کنون محقق نشده و دولت آلبانی نیز متوجه شده که در این زمینه اشتباه محاسباتی داشته است.
آلبانیایی ها می بینند که این فرقه راه را برای ورود خانواده های اعضایشان می بندد و حقوق بشر را نقض می کند. آن ها فهمیدند که در حال قربانی شدن به خاطر گروهی هستند که هیچ منفعتی تا کنون برایشان نداشته است اما دیر متوجه این موضوع شدند و فعلا کاری برای خروج از این بحران برایشان متصور نیست.
البته این جا قصدمان این نبود که کشور آلبانی را به چالش بکشیم بلکه هدف این بود بگوییم هر کسی که دست در دست فرقه رجوی بدهد ضررهای جبران ناپذیری خواهد دید.
اعضای وامانده در این فرقه نیز دست کمی از وضعیت فعلی دولت آلبانی ندارند و در یک اشتباه گیر کردند و فکر می کنند که راه خروجی وجود ندارد اما اشتباه مهلک تر همین جاست، به نظر من اعضای فعلی سازمان و هم دولت آلبانی در بن بست قرار نگرفته اند، کافی است که در یک انتخاب مجدد گزینه خروج (EXIT) را بزنند تا از مخمصه ای که درآن گرفتار شده اند راحت شوند.
یادداشت از: سعید محمدپور
انتهای پیام / فراق
