کودکان اعضای فرقه رجوی در سال های بعد از انقلاب ایدئولوژیک به فراخور منافع و مصالح تشکیلات در بازار مکاره عرضه شدند .
کودکان هر کدام به خواست و اراده مسئولین سازمان در اروپا سازماندهی شده و در خانه های امن، پانسیون ها، نزد هواداران سازمان و… نگهداری شدند که در این دوران برخی به تدریج از سازمان و اهداف و امیال آنها فاصله گرفته و به دنبال کار و تحصیلات و زندگی شخصی خود رفتند و دیگر جذب سازمان نشدند. برخی دیگر که همواره در کانون توجه سران تشکیلات رجوی قرار داشتند، زیر نظر و تحت کنترل بودند و به خانواده های به اصطلاح سازمان سپرده شده بودند و قرار بود برای کادر ارتش به اصطلاح آزادیبخش و سازمان مجاهدین خلق تعلیم و تربیت شوند.
در طی این سالیان این نیروها تحت کنترل و زیر ذره بین مسئولین تشکیلاتبه خصوص مهوش سپهری (نسرین) بودند و هر از چند گاهی گزارشی غیر رسمی از اوضاع و احوال آنها نیمه علنی میشد و مهوش سپهری (نسرین) و سایر مسئولین تشکیلات ابراز نارضایتی شدید داشتند که این نیروها نیز در فرهنگ غرب و بورژوازی غرق شده اند و دیگر به تشکیلات رجوی تن نمی دهند. خبرهای ضد و نقیضی از ارتباطات نامتعارف بین دختران و پسران و مخالفت های تشکیلاتی و نافرمانی به گوش می رسید. البته در آن شرایط اروپا تا حدودی عادی بنظر می رسید اما سران تشکیلات رجوی با تفکرات فرقه ای خود قصد احاطه کامل بر مغز و روح و روان همه نیروها را داشتند و البته هیچ گاه هم موفقیت کامل به دست نیاوردند.
هر چقدر زمان سپری می شد تهدید پشت کردن نیروها به تشکیلات زیاد می شد و هر روز آمار نیروهای وفادار به تشکیلات در اروپا رو به کاهش بود. لذا سازمان سراسیمه تصمیم گرفت تا همه را دو دستی تقدیم به بورژوازی نکرده، آنها را به عراق بازگرداند. کودکان دیروز اما حالا مقداری پر و بال در آورده بودند و در بازگشت به عراق و پادگان اشرف این بار لباس رزم پوشیدند و آنها را میلیشیا نامگذاری کردند، مدتها برای آموزش های مقدماتی سیاسی، ایدئولوژی و نظامی، تشکیلاتی به صورت متمرکز آموزش و در یکان جداگانه نگهداری می شدند تا در ارتباط با سایر اعضای قدیمی آسیب پذیر نباشند.
حال سازمان مانده بود که با نام مقدس مابانه میلیشیا که بر قامت این نوجوانان بلند است چکار کند و آن رابطه ها و فرهنگ و ادبیات برگرفته از فضای آزاد اخلاقی، جنسی و در هم ریختگی ارتباط پسر و دختر، که در روابط و مناسبات این به اصطلاح میلیشیا موج می زند را کجای مباحث تشکیلاتی پنهان نماید.
موضوع میلیشیا تا مدتها پس از بازگشت به عراق به معضل جدی تشکیلات تبدیل شده بود، پدران و مادران این میلیشیا عمدتا در داخل تشکیلات بودند که ناگزیر به ارتباط با هم بودند و خود ارتباط عاطفی فرزندان با پدران و مادران مشکل ساز بود .
اکثر پدران و مادران کهنه کار تشکیلات از اینکه دختران و پسرانشان غیر تشکیلاتی و بیشتر دنبال هوا و هوس و روابط آزاد بودند احساس شکست می کردند و سرخورده و پشیمان بودند که فرزندانشان قربانی انقلاب ایدئولوژی، رهاشدن در اروپا و بی سرپرستی و بدسرپرستی شده اند.
ع.ا فردی قدیمی و دارای سابقه بالا در تشکیلات، اهل یکی از استانهای شمال کشور، بنظرم با وقار و پایبند به اخلاق و حتی در اعتقاداتش صادق بود. من شخصا به او احترام می گذاشتم و وی با وجودی که می دانست من از تشکیلات قصد جدایی دارم و در گوشه تنهایی و ایزوله نگهداری می شوم به راحتی با من درد دل می کرد و همواره از عمق درونش آه می کشید. از او پرسیدم دختر و پسرت الحمدالله برگشتند و در اشرف هستند؟ خدارو شکر اتفاقی برایشان نیفتاد .
این مرد که سن نسبتا بالایی هم داشت انگار فقط منتظر این تلنگر بود و با شنیدن این احوالپرسی از طرف من بلافاصله انگار که بغضش بترکد، چهره اش را در هم کشید و گفت ای کاش صد بار می مردم و این نتیجه را نمی دیدم.
از حالت چهره اش مقداری به هم ریختم و خودم را جمع کردم که دیگر در سوال کردن پیشروی نکنم تا هرچقدر خودش راحت است بیان کند و بیشتر عذاب نکشد. این مرد با ناراحتی و احساس شکستی عمیق در چهره اش گفت: هفته گذشته پنجشنبه شب دخترم آمده بود پیشم و با هم در مورد این مدت که در اروپا بوده است صحبت می کردیم. من می خواستم دریابم که دخترم چقدر به اصول و اعتقاداتش پایبند است. اما دیدم دخترم در دنیای رویایی خودش سیر می کند و حتی از آمدنش به عراق تا حدودی افسوس می خورد و پشیمان است. او آلبوم عکسی را به من نشان داد و در ورق ورق این آلبوم سند شکست و تباهی خودم را مشاهده می کردم. تصاویر آنچنانی با پوشش های بسیار نامناسب و سبک اروپایی، در جمع های مختلط و یا دخترم تنهایی در میان چند پسر تنها در خانه های آنچنانی، مدل های ارتباط و رابطه فیزیکی با پسران که همه اینها را با افتخار و خوشحالی به من نشان می داد و گاهی برای از دست دادن این فضا افسوس می خورد .
او گفت: من داشتم منفجر می شدم و آه از نهادم در آمده بود، از دخترم پرسیدم که این چه آلبومی است و چه تصاویری و چه انقلابیگری که برای من به ارمغان آورده ای؟ دختر با خون سردی تمام و انگار که من را عقب مانده فرض می کرد جواب داد، بابا این چه حرفیه؟ آنجا در اروپا این روابط بسیار عادی است و در مدارس آموزش می دهند و اصلا چیز غیر عادی نیست .
او با بغض می گفت اصلا با ریشه یابی و آسیب شناسی و بررسی فرهنگ غرب کار ندارم، چند روز است فقط به این فکر می کنم که من از ابتدا که هوادار سازمان شدم تصمیم گرفتم برای ناموس، شرافت، آزادی و استقلال ایران مبارزه کنم اما حالا خودم در این راه پیر شدم و نتوانستم حتی فرزند خودم را از فساد نجات دهم و تازه محصول زندگیم دو قربانی فساد های اخلاقی، انحطاط فرهنگی و در یک کلام قربانی اهداف شوم و جاه طلبی رهبران سازمان شده اند و این است دستاورد من از مبارزه چند ده ساله ام و دلم خوش است نام مجاهد خلق را یدک می کشم. حال دخترم در آغوش پسران و دختران دیگر در آغوش پسرم .
موضوع این فرد تنها آثار و ضایعه این معاملات ضد انسانی فرقه رجوی نبود. آش آن قدر شور بود که در جلسات و نشست های این میلیشیاها مهوش سپهری همواره به دنبال جمع کردن انحرافات و روابط غیر عرف و غیر تشکیلاتی دختران و پسران میلیشیا بود و گاها بطور علنی قرار مدارهای دختران و پسران میلیشیا در خیابانهای اشرف، در لابلای درختان و میدان گل ها و … موضوع نشست مهوش سپهری بود .
تاثیرات سوء تربیت، بی سرپرستی و کوچ دادن کودکان، رها کردن آنها در هر کوی و برزن صرفا بخاطر قطع روابط عاطفی آنها با پدران و مادرانشان ضربات مهلکی را گریبانگیر این خانواده ها نمود که خود و خانواده هایشان هنوز با آن دست و پنجه نرم می کنند.
جهت حفظ حرمت های انسانی و احترام به خوانندگان مطلب و رعایت ادب از ذکر نمونه های دردناک و فاجعه بار خودداری می کنم. این مدل سو استفاده رجوی از خانواده و کودکان و قربانی کردن هر کس و هرآنچه که سد راه تصمیماتش قرار گیرد نه جدید است و نه برای آخرین بار صورت می گیرد و ادامه این رفتار غیر انسانی را در برخورد با خانواده اعضای گرفتار و با جداشدگان مقیم آلبانی هر روز شاهد هستیم .
عضو جداشده از فرقه رجوی- انجمن نجات مرکز لرستان
انتهای پیام / فراق
