یک نوجوان که من می شناسم و کودکی او را در اشرف به یاد دارم حرفی زده و خبرنگاری فقط حرف های او را منعکس کرده است، حالا به همان شیوه همیشگی خودتان و ناجوانمرانه به پر و پای خبرنگار پیچیده‌اید که اصل داستان فراموش شود.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، حکایت رجوی و اذنابش، حکایت فردی است که دزدی کرده بود و وقتی دید که جماعتی در پس او می دوند و قصد گرفتن او را دارند بانگ برآورد آی دزد… تا شاید به این ترتیب او از معرکه در رود.
اگر چه تمام ماجرا برای آنان که دستی در مسائل دارند و یا اندکی اهل منطق و اهل دقت هستند روشن است اما خب همیشه تعدادی هستند که نمی خواهند که واقعیت روشن شود و به نفع آنان نیست و فرقه رجوی هم که همین را می خواهد، بیشتر آب را گل آلود می کند. این شیوه را رجوی کاملا ازبر است و تا حالا هم با این شیوه پیش رفته است. آب را گل آلود می کند، تهدید می کند، بازهم نشد تطمیع و با پول و رشوه به این و آن سیاهی لشکر جمع می کند و طرف را می ترساند و در نهایت دست به جنگ روانی و تخریب شخص می زند. در دنیا هم کم نیستند افرادی که برای پول حاضرند واقعیت ها را قلب کنند و رجوی هم که پولِ خوب می دهد.
شیوه دیگری که رجوی از آن سود برده و ناجوانمرانه از زیر بار عواقب اعمالش در می‌رود این است تا کسی حرفی می زند او را مزدور حکومت ایران معرفی می کند و این شیوه ناجوانمرانه را بخورد اطرافیانش هم می دهد. ساده لوحان باور می کنند و آنان هم که نفعشان در این است به آن دامن می زنند. با این شیوه اصل ماجرا که دزدی بود و جرمی که اتفاق می افتد کنار می رود و یا در درجه بعدی اهمیت قرار می‌گیرد. با این استدلال که خودتان به آن متوسل می شوید همه حرف های شما هم دروغ است، چرا که خودتان می گویید که دشمن حکومت ایران هستید و حرف دشمن اعتبار ندارد. حالا به فرقه شما اتهامی وارد شده، بحث این است که این حرف و یا اتهام درست است یا نه؟
همه جا وقتی کسی به کسی اتهامی می زند بحث و مرافعه به دادگاه می رود و صحت و سقم و دروغ آن معلوم می شود و قاضی اول نمی گوید که حالا چون اتهام زننده فلان عیب را دارد من حرفش را نمی پذیرم و روی خود اتهام متمرکز می شود و دنبال سند و مدارک است. اگر معلوم شد که اتهام کذب بوده است فرد اتهام زننده جریمه و یا مجازات می شود.
در مسائل سیاسی و اجتماعی هم بهترین داور و قاضی مردم هستند. یک نوجوان که من می شناسم و کودکی او را در اشرف به یاد دارم حرفی زده و خبرنگاری فقط حرف های او را منعکس کرده است، حالا به همان شیوه همیشگی خودتان و ناجوانمرانه به پر و پای خبرنگار پیچیده‌اید که اصل داستان فراموش شود.
اینکه این مرد در سن کم به قرارگاه شما اعزام شده است درست است یا نه؟ البته که شما در حاشا و انکار دست شیطان را هم از پشت بسته اید ولی عکس های این فرد و کسان دیگر که داستانی مشابه داشته اند موجود است. این را چه می گوئید؟ اگر دروغ است پس هنگ به قول خودتان پارسیان چه بود؟ دراین هنگ حتی افرادی بودند که آنقدر کم سن و سال بودند که ترحم و دلسوزی همه را برمی انگیخت. در این مثلا هنگ، شما به این بچه ها چه آموزش می دادید؟ این ها همه مستند و عکس و حتی فیلم آنها موجود است، چه می گویید؟
آن زمان شما حامی داشتید و زیر چتر حمایت آنها کلی هم به این کارتان افتخار و آن را در بوق وکرنا می کردید و حالا که آن فریب و تزویر فرو ریخته چرا آن را حاشا می کنید؟ یعنی شما فکر نمی کردید که روزی یقه تان گیر می افتد؟ دیوار دروغ کوتاه و سست است و خیلی زود آن طرف این دیوار لو می رود و از بن فرو می ریزد. حالا دیوار دروغ شما فرو ریخته است، باشید تا بیش از این رسوا شوید.
یادداشت از: رحمان محمدیان- تیرانا
انتهای پیام / فراق
