«جالب است بدانیم مجاهدین خلق که امروز علناً در جبهه آمریکا و متحدان منطقه ای او در دشمنی با ملت ایران قرار گرفته اند، آن روزها جمهوری اسلامی را به مماشات در برابر آمریکا متهم کرده و خواهان محاکمه و اعدام جاسوسان آمریکایی بودند.»
در ۱۳ آبان سال ۱۳۵۸ (برابر با ۴ نوامبر ۱۹۷۹)، تعدادی از فعالان حوزه دانشجویی معروف به دانشجویان پیرو خط امام به سفارت آمریکا در تهران حمله کرده و آن را به اشغال خود درآوردند. قرار بر این بود که یک حرکت اعتراضی و تبلیغی علیه حمایت آمریکا از شاه خائن و فراری صورت گیرد تا افکار عمومی به این موضوع جلب شود.
بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران، مدارک و مستنداتی به دست آمد که مشخص می ساخت این نه یک سفارت بلکه یک لانه جاسوسی است و طرح های بسیار مفصل و پیچیده ای برای ساقط کردن نظام نوپای جمهوری اسلامی و بازگرداندن شاه در دستور کار می باشد. لذا اشغال سفارت آمریکا در تهران یا همان لانه جاسوسی به مدت ۴۴۴ روز ادامه یافت تا نهایتاً در تاریخ ۳۰ دی ۱۳۵۹ (برابر با ۲۰ ژانویه ۱۹۸۱) با پذیرش قرارداد الجزایر از سوی دولت های ایران و ایالات متحده پایان یافت.
اما جالب است بدانیم مجاهدین خلق که امروز علناً در جبهه آمریکا و متحدان منطقه ای او در دشمنی با ملت ایران قرار گرفته اند، آن روزها جمهوری اسلامی را به مماشات در برابر آمریکا متهم کرده و خواهان محاکمه و اعدام جاسوسان آمریکایی بودند.
نشریه مجاهد شماره ۱۰۲ در صفحات ۲۰ و ۲۴ مطلبی تحت عنوان «گروگان ها از اعدام تا آزادی!» درج نمود و به نقد مماشات در برابر گروگان های آمریکایی پرداخت. در این مقاله طلبکاری شده است که پس اعدام آنان چه شد؟
نشریه مجاهد شماره ۱۰۳ در صفحات ۱ و ۲۳ به تاریخ سه شنبه ۹ دی ۱۳۵۹ مطلبی تحت عنوان «استقبال خونین از جهانخواران آمریکایی» دارد که در آن نسبت به هر گونه نرمش در قبال گروگان های آمریکایی هشدار داده و آمادگی خود را جهت استقبال خونین از آمریکایی ها اعلام کرده است.
نشریه مجاهد شماره ۱۲۳ در صفحه ۲۹ نیز مطالبی در این خصوص با عنوان «شمه ای از عملیات مسلحانه مجاهدین خلق علیه امپریالیسم» دارد.
اصل این نشریات که تصاویر آن ها ارائه می شوند موجود است که عمق نفاق و دورویی مسعود رجوی خائن و جنایتکار را نشان می دهد.
در ضمن یادآوری می گردد که مسعود رجوی سرکرده فرقه مجاهدین خلق چندین سال قبل در پیامی مدعی شد که تمام انتشارات گذشته سازمان، مجعول و ساخته ایران است و به این ترتیب یکباره گذشته خود را نفی کرد. این در بسیاری از فرقه ها مرسوم می باشد و رهبران فرقه ای، بسته به مصالح روز، انتشارات گذشته خود را از بین می برند یا نفی می کنند.
مطالبی در این خصوص در کتاب محمد اسکندری در هلند و همچنین در مصاحبه های بتول سلطانی در آلمان و جواد فیروزمند در فرانسه به تفصیل وجود دارد.
گزارش از: عاطفه نادعلیان
انجمن نجات تهران
انتهای پیام / فراق
