تا قبل از سال ۱۳۷۲ رجوی بارها در نشست های مختلف گفته بود که انتخاب مسئول اول به روش احزاب گوناگون در جهان که از طریق رای گیری انجام می شود را قبول ندارد و تشکیلات مجاهدین اصلاً به این روش ها و رای گیری ها تن نخواهد داد. او در همان حال زیر آب این احزاب را می زد که این انتخاب دروغین است و همه چیز از قبل مشخص شده است.
اما رجوی که یکی از ویژگی های ضد انسانی اش تمامیت خواهی است، برای آن که سر انگشت شمار عضو غیر مجاهد باقیمانده در شورا را کلاه گذاشته و به خیال خودش اگر روزی به حکومت رسید مانع از آن بشود که آنها به مقام مهمی برسند، ترفند انتخاب رئیس جمهور را راه انداخت و در نهایت نیز مریم قجر را به عنوان «رئیس جمهور شورا» تعیین کرد. در ادامه مریم قجر در یک اقدام صوری، از مسئول اولی فرقه مجاهدین استعفا داد. چرا که رجوی تصمیم گرفته بود برای کسب حمایت غربی ها مریم قجر را به فرانسه بفرستد. اما در آن زمان غربی ها با صدام مشکل داشتند و رجوی می خواست با این حرکت همزمان با مزدور صدام بودن، به غربی ها هم بگوید که برای مزدوری آنها آماده است.
از این نقطه به بعد لاجرم باید یک نفر به عنوان مسئول اول فرقه تعیین می شد هر چند تمام امور فرقه کمافی السابق در دست رجوی ها بود اما نداشتن مسئول اول یک نقیصه تشکیلاتی بود و در ثانی بازگشت خود رجوی به مسئول اولی فرقه یک عقب گرد محسوب می شد چرا که او با «رهبر» خواندن خود، خودش را بالاتر از چنین القابی می دید.
اما یک نکته وجود داشت، حالا مریم قجر در غرب بود و می بایست بازی با رعایت قواعد آنها پیش برود. بنابراین رجوی که تا آن زمان مخالف هر نوع رای گیری بود و خود را صاحب همه چیز می دانست، برای ظاهر سازی نمایش انتخاب مسئول اول را راه انداخت. ولی از آنجا که نگران بود مسئول اولی که انتخاب می شود بعداً بلای جان خودش نگردد، اعلام نمود که از این پس مسئول اولی در فرقه ۲ ساله است.
به این ترتیب تا مدت ها هر دو سال یکبار انتخاب مسئول اول در فرقه جریان داشت. در ابتدا چند کاندید وجود داشت اما همیشه مدتی پیش از آغاز رای گیری به اشکال گوناگون به همه اعضاء القاء می شد که کاندید مورد نظر رجوی و مریم قجر چه کسی است و در واقع آن فرد از قبل انتخاب شده بود و فقط برای ظاهر سازی یک برنامه رای گیری آن هم با رای علنی اجرا می شد تا اعضاء اولاً از ترس مجبور به شرکت در رای گیری شده و ثانیاً به فرد مورد نظر رجوی رای بدهند.
بعدها رجوی همین نوع انتخاب را هم کنار گذاشت و فقط یک کاندیدا معین می شد و بقیه مجبور بودند به همان یک نفر رای بدهند. تا اینکه چند سال قبل گفتند به دلیل مشکلاتی که در عراق وجود دارد مسئول اول قبلی در سمت خود برای دو سال دیگر ابقاء می شود.
بعد از آن که فرقه رجوی از عراق اخراج شد، در سال ۱۳۹۸ رجوی ها در نمایشی از پیش آماده شده زهرا مریخی را به عنوان مسئول اول تعیین کردند. اما امسال رجوی ها همان خیمه شب بازی را هم نتوانستند اجرا کنند و زیر آب همان ضابطه قبلی خود را زدند و به انتخاب مسئول اول اقدام نکردند. چرا؟
به نظر می رسد بسیاری از مسئولین فرقه دیگر مورد اعتماد رجوی ها نیستند و هر آن ممکن است از این فرقه جدا شوند. برای نمونه «مهوش سپهری» یکی از لمپن ترین، وحشی ترین و سرسپرده ترین فرد برای رجوی ها بود به طوری که برای اولین بار بعد از انقلاب طلاق، رجوی اعلام کرد که مهوش سپهری مسئول ایدئولوژیک همه است و نه فقط مسئول تشکیلاتی بقیه. تا آن زمان و بعد از آن، تمامی مسئول اول های فرقه فقط مسئول تشکیلاتی اعضاء بودند و تنها رجوی و مریم قجر به عنوان مسئول ایدئولوژیک بقیه شناخته می شدند. اما حالا می بینیم که همین مهوش سپهری بعد از غیبتی چند ساله در حالی به صحنه آورده شد که زیر دست بقیه اعضای شورای رهبری فرقه قرار داشت و معلوم بود که برای رجوی ها آن کارآیی قبلی را ندارد. علاوه بر این، مسئله داری وسیع در بین اعضاء و با انبوهی جدا شده، باعث شده رجوی ها حتی قادر به برگزاری یک مراسم چند صد نفری در مقر خود نیز نباشند.
از سوی دیگر، با نابودی صدام و خزیدن کامل رجوی ها به زیر دامن اربابان جدید غربی، رجوی ها دیگر نیازی به اینگونه خیمه شب بازی ها برای اثبات همسویی شان با غرب نمی بینند.
بنابراین می توان گفت که انتصاب دوباره زهرا مریخی نشان دهنده استیصال و درماندگی رجوی ها و وخامت اوضاع تشکیلات فرقه در بالاترین سطح آن است. این البته از نتایج سقوط صدام و اخراج آن از عراق است و خود علامتی از دوران اضمحلال و نابودی فرقه تروریستی رجوی است.
یادداشت از: صالحی – انجمن نجات مرکز مازندران
انتهای پیام / فراق
