این روزها دستگاه های تبلیغاتی مریم قجر به هر وسیله ای آویزان می شود. حالا نوبت برگ از رنگ و رو رفته حقوق بشر رسیده است که از آن بر علیه خانواده های ایرانی که بچه های آنها در فرقه اسیرند و برعلیه دولت ایران استفاده کند.
مایه تعجب است، فرقه رجوی در حالی که خودش ناقض حقوق بشر است مدعی حقوق بشر می شود، کسی باید به این بحث بپردازد که حداقل مینیمم ها را در درون تشکیلاتش در رابطه با حقوق بشر رعایت کند .
من به عنوان فردی که ۲۹ سال عمر خود را در مناسبات پوچ فرقه تروریستی مسعود رجوی و مریم قجر گذراندم باید بگویم که برای این گروه داعشی ارتباط اعضا با دنیای بیرون از فرقه خصوصا خانواده برابر با مرگ و نابودی فرقه اش است.
من تشکیلات فرقه رجوی را از نزدیک و حقایق حقوق بشر را مشاهده کرده ام و حرف برای گفتن دارم. تنها فاکتوری که نظرم را به خودش معطوف می کرد و دچار تناقض شده بودم عدم رعایت حقوق بشر افراد در مناسبات بود. پایه ای ترین اصول حقوق بشر، در چارچوب تشکیلات فرقه ابداً رنگی نداشت. تنها حقوق شناخته شده در فرقه برای مسعود رجوی و مریم قجر معنی دارد. بقیه افراد نه صاحب حقوقند و نه صاحب هویت شخصی و فردی و اینها مدعی هستند که کسی اگر در تشکیلات مسئله ای را حل کند به اعتبار خودش نیست بلکه به اعتبار رجوی و مریم قجر است.
حالا که مریم قجر با ادعای حقوق بشر برای مردم دنیا نسخه صادر می کند چرا در درون تشکیلات اعضاء باید سرکوب شوند؟
در نشست های روزانه توسط فرماندهان باید نفرات تحقیر شوند یا به بهانه پروژه خوانی تعدادی را روی سر یکی خراب کرده و به لحاظ روحی و روانی افراد را خُرد می کنند. بر خلاف نظر آن دسته از بچه هایی که سوژه می شوند به زور به پای نشست های جمعی برده می شوند و در نهایت از افراد می خواهند که اگر ضعفی یا شکست یا کم و کاستی وجود دارد، فی نفسه خودشان به گردن بگیرند و به مسعود رجوی و مریم قجر ربطی ندارد. توجه می کنید این هم از حقوق بشر در رابطه با اعضای خود در داخل تشکیلات.
همه جداشدگان از فرقه رجوی منطق دستگاه سر کوب این گروه داعشی را از نزدیک لمس کردند. همین است که اشاره کردم آیا این منطق می تواند مدعی حقوق بشر باشد؟ مطلقا، باید بگویم خود رجوی اصلاً اعتقادی به آزادی و حقوق انسانها ندارد. او می خواهد همه را قربانی کند تا به مقاصد پلید خود برسد. کسی به آزادی اعتقاد دارد که در درون خودش حداقل جایگاه منتقدین را به رسمیت می شناسد و حرف های مخالفین را گوش کند نه این که به همه مارک مزدور زده و حاضر نباشد انتقادی را بپذیرد. این حداقل هاست. واکنش رجوی نسبت به منتقدین این است که آنها محکوم به مرگ هستند. آیا این منطق می تواند مدعی آزادی و حقوق بشر باشد؟
رجوی کلاّ چون خصلت ضد انسانی و ضد حقوق بشری دارد و با تزویر و ریا می خواهد مسیر خودش را رو به جلو باز کند، از هر جنایتی کوتاه نمی آید و نیز مشوق تروریسم و کشتار انسان‌های بی گناه است.
حالا نیز فرقه سعی و تلاش خودش را تماماً بر روی خانواده های اعضای درونی و جداشده خودش گذاشته که انگار خانواده ها دشمن اصلی او هستند، مگر خواسته خانواده های اسیران چیست؟ آنها می خواهند با فرزندان خودشان ملاقات کنند، این حق خانواده ها است.
یادداشت از: رضا اسلامی – تیرانا
انتهای پیام
