مریم قجر عضدانلو در حالی خودش را مدافع حقوق کارگران می پندارد و برای کارگران اخراج شده در ایران اشک تمساح می ریزد که فرقه ضد کارگری اش در عراق از کودکان عراقی کار می کشید و حتی به آنها غذا نیز نمی داد.
به گزارش فراق، به دنبال شروع اعتصاب یک سری از کارگران پیمانی پتروشیمی و صنایع نفت در ایران به خاطر وضعیت معیشتی و عدم به موقع دریافت حقوق، سران فرقه تروریستی رجوی و به طور خاص مریم عضدانلو سرکرده فعلی این گروه تروریستی طبق روال همیشگی برای این کارگران اشک تمساح ریخته و سعی دارد روی این موج سوار شده و به دروغ خودش را حامی حقوق کارگران نشان دهد.
البته قشر زحمت کشیده کارگر همانند همه اقشار دیگر جامعه ایران، این گروه تروریستی و ضد ایرانی را به خوبی می شناسند و به خوبی می دانند که این سازمان ضد کارگری گرگی در لباس میش می باشد ولی در اینجا می خواهیم برای روشن‌تر شدن ماهیت ضد کارگری این گروه تروریستی و فرقه گرا به مواردی اشاره ای مختصر نماییم.
سران فرقه و به طور خاص مریم عضدانلو در حالی دم از حق و حقوق کارگران می زنند که نیروهای سازمان بدون هیچ حق و حقوقی و دریافت مزدی به بیگاری گرفته می شوند و زیر کارهای سخت بدون وسایل ایمنی کار خیلی از آنها کمری شده اند.
آنها نه تنها در مقابل انجام کارهای سخت خود هیچ مزدی دریافت نمی کنند بلکه حق هیچگونه اعتراض و انتقادی در این زمینه ندارند. در این رابطه من یادم هست که در یک نشست، مهوش سپهری با نام مستعار نسرین که آن موقع عنوان مسئول اول سازمان را یدک می کشید وقتی با اعتراضات و انتقادات عده ای از نیروهای سازمان مواجه شد، گفت اگر زیر کار کسی از شماها بمیرد هم اشکالی نداره و ما آن را شهید اعلام می کنیم.
فرقه رجوی زمانی که در عراق بود کارگران عراقی از جمله کودکان که به خاطر وضعیت معیشتی و فقر مجبور به کار بودند را به قرار گاه اشرف می آورد و از آنها ۱۲ساعت زیر گرمای طاقت فرسای تابستان عراق و سرمای استخوان سوز در کارهای سخت و ساختمانی کار می کشید.
این کارگران بیچاره غذای درست و حسابی هم نداشتند و وقتی هم بعضی از نیروها از مسئولان سئوال می کردند که آیا می توانیم به این کارگران غذا بدهیم جواب منفی می دادند. غذاهای اضافه را دور می ریختند ولی حاضر نبودند به این کارگران بیچاره عراقی بدهند.
همچنین در مواردی از این کارگران در جابجایی مهمات توپخانه ای در مناطق جنگی استفاده می کردند که خلاف همه قوانین بین المللی کار بود. در این رابطه من یادم هست که در سلسله عملیات نظامی سازمان تحت عنوان عملیات مروارید، عده ای از این کارگران بیچاره سودانی را برای جابجایی مهمات توپخانه ای در قرارگاه جنوب عراق سازمان و در مناطق جنگی آورده بودند که این کارگران بیچاره بعد از متوجه شدن گریه می کردند و خواستار برگشت به پشت جبهه بودند که سازمان هم آنها را بدون دادن مزدی اخراج کرد.
این گروه تروریستی و سرکرده اش در حالی از حق و حقوق کارگران دم می زند که بعد از شروع مبارزه مسلحانه در۳۰ خرداد سال ۶۰ خورشیدی تعداد زیادی از همین کارگران و زحمتکشان و حتی دست فروشان و دکه داران که تنها نان آوران خانواده هایشان بودند را تحت عنوان واهی و دروغین سرانگشتان حکومت ایران در طی عملیات و اقدامات تروریستی مختلف کشته است یا تعدادی از آنها را با وعده های دروغین به عراق کشانده و بعد به کشتن داده است.
مریم عضدانلو در حالی سنگ حمایت از حقوق کارگران را به سینه می زند که عده زیادی از جوانان ایرانی و به طور خاص جوانان بلوچ که به دنبال کار بودند را از کشورهای عربی نظیر امارات متحده عربی به عراق کشاند و به آنها وعده زندگی بهتر داد و بعد از اینکه آنها متوجه شدند فریب خوردند و خواهان بازگشت به ایران بودند، عده ای از آنها را به مناطق مرزی برده و در میدان مین منطقه محرمه جنگ ایران و عراق رها کرد. عوامل رجوی به آنها می گفتند بروید ایران و بعد هم از پشت آنها را به رگبار می بستند. عده ای دیگر که متوجه این موضوع شده بودند از ترس در سازمان ماندند تا بعد از سقوط صدام حسین دیکتاتور سابق عراق به کمپ ارتش آمریکا در جوار قرارگاه اشرف تحت عنوان کمپ تیف رفته و از آنجا از طریق صلیب سرخ به ایران برگشتند.
مریم عضدانلو در حالی دم از حق و حقوق کارگران می زند که همگام با سیاست های ضد ایرانی دولت آمریکا به طور خاص زمان دولت ترامپ و متحدانش در منطقه خاورمیانه نظیر اسرائیل و شیوخ مرتجع عربستان سعودی از تحریم های اقتصادی شدید علیه مردم ایران حمایت کرده و همواره خواستار تشدید این تحریم‌ها شده است. قشر زحمت کش کارگران شریف ایران بیشترین آسیب را از وضع همین تحریم های اقتصادی شدید و ظالمانه توسط آمریکا دیده اند .
حالا آیا چنین سازمانی با این کارنامه سیاه و ضد کارگری اش و با اندیشه فرقه گرایانه و استراتژی خشونت و ترور می تواند حامی حق و حقوق کارگران باشد و خودش را حامی آنها نشان دهد؟ مسلما جواب صد در صد منفی است، سازمانی که همه راه حل هایش از دهانه لوله تفنگ در می آید و به راه حلی جز خشونت و ترور نمی اندیشد و دیگران را طرد می کند هیچگاه نمی تواند حامی حق و حقوق اقشار مختلف جامعه ایران از جمله قشر زحمت کش و شریف کارگر باشد. مریم عضدانلو سرکرده فعلی این گروه تروریستی به جای این اشک تمساح ریختن برای حق و حقوق کارگران باید پاسخ این تناقض آشکار را بدهد که چطور می شود از یک طرف از تحریم های اقتصادی و ناعادلانه علیه مردم ایران حمایت کرده و خواستار تشدید آن باشید و از طرف دیگر خواستار حمایت از حقوق کارگران بوده و خود را حامی سر سخت طبقه کارگر جا بزنید.
بنابراین خطاب به مریم عضدانلو سرکرده فعلی این گروه تروریستی باید بگوییم که دست شما برای همه رو شده است و قشر زحمت کش کارگر هم مانند همه اقشار مختلف جامعه ایران به شدت از شما و تشکیلات ضد کارگری تان به سبب کارنامه سیاهتان متنفر هستند.
یادداشت از: علی جهانی فرد
انتهای پیام / فراق
