• امروز : دوشنبه - ۳ دی - ۱۴۰۳
  • برابر با : Monday - 23 December - 2024

پایان سلطه رجوی در آلبانی با وضع قوانین شهروندی جدید

  • کد خبر : 30018
  • 26 می 2021 - 11:49
20210526

اعضای حاضر در مقر فرقه تروریستی رجوی اگر آگاه شوند که می توانند از فرقه خارج شده و از مزایای جدید شهروندی در آلبانی بهره‌مند شوند، سلطه رجوی بر آن ها از بین خواهد رفت.

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق در گزارشی که مسعود خدابنده آن را ترجمه کرده آمده است: هنگامی که فرقه رجوی در سال ۲۰۱۶ به آلبانی منتقل شد، اعضای این سازمان بدون مدارک هویتی به این کشور آمدند.

به هر یک از آن ها ۱۰۰ دلار آمریکا به علاوه یک قطعه کاغذ داده شد که در آن نوشته شده بود به دلایل بشردوستانه منتقل شده اند. رهبران فرقه رجوی هنگام ورود به تیرانا، ۱۰۰ دلار آمریکایی هر فرد را با ۱۰۰ لک آلبانی (۱۰۰ لک تقریباً برابر با یک دلار است) عوض کردند. به افراد تازه وارد مدارک هویتی داده نشد بلکه به عنوان خارجی بدون هویت باقی ماندند.

وضع قانون جدید در آلبانی موسوم به «برای خارجی ها»

قانون جدید در دسامبر سال گذشته توسط هیأت وزیران دولت آلبانی تصویب شد و اکنون در کمیسیون پارلمانی آلبانی برای ورود به اتحادیه اروپا در حال بررسی است. این کمیسیون اعلام نمود که تلاش دارد قوانین را مطابق با الزامات اتحادیه اروپا تغییر دهد. به گفته مقامات آلبانیایی، این قانون که مدتی است در دست بررسی می باشد، به دنبال رفع نواقص در سیستم اداری است تا اخذ مدارک هویتی برای افراد مختلف خارجی را ساده کند. نمونه های ذکر شده در این خصوص عبارتند از: اجازه اقامت افراد بدون تابعیت، اجازه اقامت برای بازنشستگان، اجازه اقامت برای کارمندان مسافرتی، یعنی آن دسته از اتباع خارجی که در کشورهای مختلف کار می کنند، نه در دفتر مؤسسات، و کار آن ها بیشتر شامل مسافرت است، و مجوز برای کسانی که از املاک و مستغلات متعلق به خود در جمهوری آلبانی استفاده می کنند.

اولین ایرانیانی که از قانون جدید بهره مند می شوند کسانی هستند که عضویت در فرقه رجوی را رد کرده اند و در حال حاضر بدون مدارک هویتی مناسب بوده و تلاش می نمایند تا خود را در جامعه آلبانی تثبیت کنند.

جرجی تاناسی: کارت سفید، کلیه حقوق شهروندی آلبانی را به خارجی‌ها می‌دهد

روزنامه نگار تحقیقی جرجی تاناسی، که از چهار سال گذشته وضعیت اعضای سابق فرقه رجوی را دنبال کرده تغییرات را این طور توضیح می دهد:  قبلاً در گرفتن مجوزهای مختلف از بخش های مختلف شامل اقامت، کار، مسافرت، و غیره مشکلاتی وجود داشت. اکنون، برای خارجی ها یک اجازه واحد و یک کارت سفید (وایت کارت) صادر می شود، که به آن ها کلیه حقوق شهروندی آلبانی به جز حق شرکت در انتخابات (انتخاب شدن و انتخاب کردن) و اخذ گذرنامه را می دهد. پس از چند سال، برای آن ها یک گرین کارت (به جای وایت کارت) صادر می شود که به آن ها حقوق شهروندی کامل می گردد.»

حسن حیرانی: این یک اتفاق خوشایند برای اعضای سابق فرقه رجوی است

حسن حیرانی در این باره گفت: من برای تأمین معاش خود یک کافی شاپ را مدیریت کرده ام. اما اکنون می توانم مشاغل شخصی خودم را داشته باشم و ملک خریداری کنم. این تغییر بزرگی در تمام زندگی ما ایجاد خواهد کرد. کارت سفید حتی به ما اجازه می دهد تا دیدارهای خانوادگی را ترتیب دهیم.

heyrani

تعدادی از جداشدگان تقاضای مجوز فردی کرده اند و شماره ثبت نام را تا زمان صدور کارت سفید طی یک یا دو ماه آینده دریافت نموده اند. قانون جدید همچنین در مورد اعضای مجاهدین خلق در اردوگاه اشرف ۳ در شهرستان دورس هم اعمال می شود. پیش از این گزارش شده است که مریم رجوی، رهبر مجاهدین خلق، در تلاش است تا این قانون را از دید اعضا پنهان کند و اقدامات لازم را برای کاهش اثرات آن انجام دهد. از اعضا خواسته می شود که متونی را امضا نمایند که از هرگونه حق زندگی مستقل چشم پوشی می کنند. آن ها باید سوگند یاد کنند که به عنوان یک عضو فرقه مجاهدین خلق شناخته شوند نه یک فرد آزاد با حقوق فردی. مشکل رجوی این است که اگرچه وی قبلاً اعضا را از هرگونه حقوق و آزادی مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر ملل متحد محروم کرده است، اما یکی از اصول مندرج در ماده ۳۰ در این سند این است که هیچ کسی نمی تواند از حقوق و آزادی های خود چشم پوشی کند.

به نوشته ایران اینترلینک، حیرانی پیش بینی می کند که این می تواند پایان مجاهدین خلق به عنوان یک فرقه در آلبانی باشد.

وی معتقد است، وقتی اعضا آگاه شوند که می توانند از سازمان خارج شده و از حقوق و مزایای اقامت آلبانیایی بهره مند شوند، سلطه رجوی بر آن ها از بین خواهد رفت.

یادآوری می کنم هنگامی که مجاهدین خلق در عراق بودند نیز اعضا فاقد مدارک هویتی بودند. اعضا برای از دست دادن فردیت و هویت خود از نام های سازمانی استفاده می کردند و نه از نام های اصلی خود. کسانی که نیاز به سفر داشتند از گذرنامه های جعلی یا گذرنامه های متعلق به سایر اعضا و هواداران استفاده می کردند. به اعضا گفته می شد که این امر برای اهداف امنیتی است زیرا دولت ایران از آن ها جاسوسی می کند. دلیل اصلی، جلوگیری از داشتن مدارک هویتی توسط اعضا بود. به اعضا یادآوری می شد که اگر آن ها بخواهند از سازمان خارج شوند، مجازات تحت حکومت صدام حسین برای هر کسی که فاقد گذرنامه یا مدارک هویتی باشد به صورت خودکار هشت سال زندان به جرم مهاجرت غیرقانونی است. این بدان معنا بود که بیشتر اعضا جرأت ترک سازمان را نداشتند. چندین نفر که آنجا را ترک کردند بر اساس این قانون در زندان ابوغریب زندانی شدند.

مریم رجوی در آلبانی از فساد اداری و ضعف دولت بهره مند شده است. او از حمایت ضمنی سازمان سیا سود می برد. این امر به وی امکان داده است تا اعضا را به عنوان برده های فاقد مدارک هویتی نگه دارد، و لذا آنان برای تمام نیازهای اساسی خود کاملاً به سازمان وابسته هستند. افرادی که موفق به ترک این فرقه شدند اغلب مدتی برای زنده ماندن بدون داشتن مدارک هویتی لازم، که به آن ها امکان کار می دهد، تلاش کرده اند. در عرض چند هفته آینده، این وضعیت به پایان خواهد رسید. همه ایرانیانی که در سال ۲۰۱۶ به آلبانی آمده اند می توانند در سیستم جدید ثبت نام کنند که قطع رابطه آن ها با فرقه رجوی را تسهیل می کند و به آن ها امکان می دهد تا در جامعه آزادانه و سالم زندگی کنند.

خلاصه ای از ۳۰ ماده اعلامیه جهانی حقوق بشر:
ماده ۱: همه ما آزاد به دنیا آمده ایم. همه ما افکار و عقاید خودمان را داریم و باید با همه یکسان رفتار شود.
ماده ۲: حقوق مندرج در اعلامیه متعلق به همه است، مهم نیست که ما چه کسی هستیم، از کجا آمده ایم، یا چه اعتقاداتی داریم.
ماده ۳: همه ما حق زندگی در آزادی و امنیت را داریم.
ماده ۴: هیچ کس نباید به عنوان برده نگه داشته شود و هیچ کس حق ندارد با دیگران به عنوان برده ی خود رفتار کند.
ماده ۵: هیچ کس حق ندارد شکنجه کند، یا شخص دیگری را تحت رفتار بیرحمانه یا غیرانسانی قرار دهد.
ماده ۶: همه ما هر کس که هستیم و در هر کجای دنیا که هستیم حمایت قانونی باید داشته باشیم.
ماده ۷: قانون برای همه یکسان است و باید با همه ما به صورت برابر رفتار شود.
ماده ۸: همه ما در صورت برخورد ناعادلانه حق حمایت قانونی داریم.
ماده ۹: هیچ کس نباید دستگیر، زندانی، یا از کشور اخراج شود، مگر این که دلیل موجه قانونی برای این کار وجود داشته باشد.
ماده ۱۰: هر کسی که به جرمی متهم شده است حق دادرسی عادلانه و علنی را دارد و کسانی که ما را محاکمه می کنند باید مستقل باشند و تحت تأثیر دیگران نباشند.
ماده ۱۱: هر کسی که به جرمی متهم شده است حق دارد تا زمانی که به طور عادلانه گناهکاری وی ثابت نشود، بی گناه شناخته شود.
ماده ۱۲: هیچ کس حق ندارد بدون دلیل موجه وارد خانه ما شود، نامه های ما را باز کند یا در امور شخصی و خانوادگی ما دخالت نماید. اگر کسی بخواهد به طور ناعادلانه به اعتبار ما لطمه بزند، ما نیز حق دفاع و محافظت از خود داریم.
ماده ۱۳: همه ما حق حرکت آزادانه در داخل کشور محل استقرار خود را داریم، و در صورت تمایل حق بازدید از کشورهای دیگر را داریم.
ماده ۱۴: اگر در کشور خود در معرض آسیب قرار بگیریم حق داریم برای حفاظت از خود به کشور دیگری برویم.
ماده ۱۵: همه ما حق شهروندی یک کشور را داریم و هیچ کس نباید مانع از آن شود که بدون دلیل، شهروند کشور دیگری مغایر با تمایل خود باشیم.
ماده ۱۶: ما باید حق ازدواج و تشکیل خانواده را به محض این که از نظر قانونی به سن کافی رسیدیم داشته باشیم. قومیت، ملیت و دین ما نباید مانع این کار شود. مردان و زنان هنگام ازدواج و همچنین جدا شدن از حقوق یکسانی برخوردارند. هرگز نباید مجبور به ازدواج شویم. دولت موظف است از ما و خانواده ما محافظت کند.
ماده ۱۷: هرکس حق تملک دارایی خود را دارد و هیچ کس حق ندارد این موضوع را بدون دلیل قانونی و موجه از ما بگیرد.
ماده ۱۸: هر کس حق دارد آزادانه فکر کند یا آنچه را که می خواهد باور نماید، از جمله حق اعتقادات دینی. ما حق داریم هر زمان که بخواهیم اعتقادات یا آیین خود را تغییر دهیم و حق داریم که به صورت علنی یا خصوصی دین منتخب خود را به تنهایی یا با دیگران تغییر دهیم.
ماده ۱۹: هر کس حق دارد نظرات خود را داشته باشد، و بتواند آزادانه آن ها را بیان کند. ما باید حق داشته باشیم که ایده های خود را با کسانی که می خواهیم و به هر طریقی که انتخاب کنیم به اشتراک بگذاریم.
ماده ۲۰: همه ما باید حق تشکیل گروه ها و تشکیل جلسات مسالمت آمیز را داشته باشیم. در صورت عدم تمایل هیچ کس مجبور به عضویت در گروهی نیست.
ماده ۲۱: همه ما حق داریم در امور سیاسی کشورمان یا با انتخاب آزادانه سیاستمداران برای نمایندگی از ما یا متعلق به خود دولت مشارکت داشته باشیم. مردم باید به طور منظم رأی بدهند و رأی فردی هر شخص باید مخفی باشد. هر رأی فردی باید به یک اندازه ارزش داشته باشد.
ماده ۲۲: جامعه ای که در آن زندگی می کنیم باید از طریق دسترسی به کار، درگیر شدن در فعالیت های فرهنگی و حق رفاه اجتماعی به هر فردی کمک کند تا در بهترین توانایی خود رشد کند. هر فرد در جامعه باید از آزادی رشد شخصیت خود با پشتیبانی از منابع موجود در آن کشور برخوردار باشد.
ماده ۲۳: همه ما حق اشتغال، آزادی در انتخاب کار و حقوق عادلانه ای داریم که به ما اجازه می دهد زندگی کرده و خانواده خود را تأمین کنیم. همه کسانی که کار یکسانی را انجام می دهند، باید حق دریافت حقوق برابر و بدون تبعیض داشته باشند. ما حق داریم دور هم جمع شویم و گروه های صنفی تشکیل دهیم تا از منافع خود به عنوان کارگر دفاع کنیم.
ماده ۲۴: هر کس حق استراحت و اوقات فراغت را دارد. ساعت کاری باید محدود باشد و افراد باید بتوانند مرخصی با حقوق داشته باشند.
ماده ۲۵: همه ما حق داشتن به حد کافی غذا، لباس، مسکن و مراقبت های بهداشتی برای خود و خانواده خود را داریم. اگر بیکار، بیمار، سالمند، از کار افتاده، بیوه شده ایم یا به دلایلی که خارج از اختیار ماست نمی توانیم زندگی خود را تأمین کنیم، باید به پشتیبانی لازم دسترسی داشته باشیم. مادر باردار و کودک او باید هر دو از مراقبت و پشتیبانی بیشتری برخوردار شوند. همه کودکان هنگام تولد باید از حقوق یکسانی برخوردار باشند.
ماده ۲۶: هر کس حق تحصیل دارد. تحصیلات ابتدایی باید رایگان باشد. همه ما باید بتوانیم تا جایی که تمایل داریم ادامه تحصیل دهیم. در مدرسه باید به ما کمک شود تا استعدادهای خود را رشد دهیم، و درک و احترام به حقوق بشر دیگران را به ما یاد بدهند. همچنین باید به ما یاد داده شود که از هر قومیت، مذهب یا کشوری که هستیم با دیگران ارتباط برقرار کنیم. والدین ما حق انتخاب خویشاوندی را دارند.
ماده ۲۷: همه ما حق داریم در هنر، موسیقی، ادبیات و علوم اجتماعی و مزایایی که به همراه دارند سهیم شویم. اگر ما یک هنرمند، نوازنده، نویسنده یا دانشمند هستیم، باید از آثار ما محافظت شود و بتوانیم از آنها بهره مند گردیم.
ماده ۲۸: همه ما حق داریم در جامعه ای آرام و منظم زندگی کنیم و از این حقوق و آزادی ها باید محافظت شود و از این حقوق همه کشورهای جهان برخوردار شوند.
ماده ۲۹: ما در قبال جامعه ای که در آن زندگی می کنیم وظایفی داریم که باید به ما امکان توسعه هرچه بیشتر را بدهد. این قانون باید حقوق بشر را تضمین کند و به همه اجازه دهد تا از احترام متقابل یکسانی برخوردار شویم.
ماده ۳۰: هیچ دولت، گروه یا فردی نباید به گونه ای رفتار کند که موجب از بین رفتن حقوق و آزادی های اعلامیه جهانی حقوق بشر شود.

انتهای پیام / فراق

لینک کوتاه : https://feraghnews.ir/?p=30018

نوشته های مشابه