اسفند ۱۳۶۰ در حالی آغاز شد که رجوی با انجام عملیات‌های تروریستی گسترده باعث قتل عام و سیع مردم شد. به گزارش روزنامه کیهان در ۳ اسفند ۱۳۶۰ «در سالروز کودتای انگلیسی رضاخان در تهران؛ عوامل آمریکا با انفجار بمب عده‌ای کارگر و دانش‌آموز را قطعه قطعه کردند». خبر ترورهای متعدد سازمان رجوی در این‌روزها در مطبوعات بازتاب گسترده‌ای داشت. خبر ترور و شهادت سه عضو جهاد دانشگاهی به دست مزدوران رجوی از جمله این خبرها است. بنابر گزارش روزنامه جمهوری اسلامی در ۶ اسفند ۱۳۶۰ سه عضو فرقه رجوی با لباس مبدل سپاه، خودروی شخصی حامل سه کارمند جهاد دانشگاهی تهران به نام‌های«محمدعلی نماززاده»، «حسینعلی شایسته مهر» و «رضایی» را متوقف و پس از پیاده نمودن آنها از خودرویشان، به سوی آنها آتش می‌گشایند.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی در این باره نوشت: پس از شورش ۳۰ خرداد ماه ۱۳۶۰، استراتژی سازمان این چنین اعلام شد: «ما مجاهدین خلق با درک واقع‌بینانه ازحکومت و آشتی‌ناپذیری و متعارض شدن، پس از ۳۰ خرداد، قاطعانه استراتژی مبارزه مسلحانه و در مرحله اول این استراتژی، ضربه یا ضربات تعیین‌کننده و مرحله یک تهاجمی (تهاجم به هر قیمت) و تشکیل آلترناتیو را در دستور کار خود قرار داده‌ایم.»
در این قبیل عملیات فقط هدف انجام ترور بود و این که قربانی ترور چه فرد یا شخصی باشد اهمیتی نداشت. از این رو عمده اهداف این ترورهای کور مردم عادی، شهروندان بی‌دفاع، رهگذران، مسافران وسایل حمل و نقل عمومی و … بودند. فرقه رجوی بدون پرده‌پوشی، موارد و نمونه‌هایی از ترورهای شهروندان عادی را در ارگان خود ذکر و از این عملیات تروریستی با عناوینی مثل«اعدام انقلابی» و «آتش قهر خلق» یاد می‌کرد.
در کتاب «از مجاهدین تا منافقین» که توسط مؤسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی چاپ و منتشر شده است در مورد ترورهای سازمان منافقین در سال‌های ابتدایی دهه شصت آمده:
«از ابتدای تابستان ۱۳۶۱ واحدهای رزمنده میلیشیا بر اساس رهنمودهای فرماندهی عالی نظامی ـ سیاسی سازمان، مسعود رجوی و در اولین مرحله از مقاومت مسلحانه انقلابی خود نابودی سر انگشتان حکومت را دستور کار خود قرار دادند تا آنجا که با اوج‌گیری عملیات واحدهای عملیاتی سازمان و گستردگی عملیات و قدرت آتش رزمندگان سازمان، تنها در شهریور ماه ۱۳۶۱ حدود ششصد نفر فقط در تهران کشته شدند.»
علی زرکش فرمانده سیاسی ـ نظامی وقت فررقه تروریستی رجوی در ایران، به ترور بیش از هزار نفر از شهروندان ایرانی اعتراف می‌کند؛ «از آغاز مرحله دوم مقاومت تا کنون (۱۶/ ۱۰ /۱۳۶۱) بیش از هزار تن به دست واحدهای عملیاتی سازمان در استان‌های تهران، گیلان، مازندران، فارس، همدان، اراک، خراسان، اصفهان، کردستان و… نابود شده‌اند که ۲۸ نفر از آنان از نیروهای سپاه پاسداران بوده‌اند.» وی در گزارش دیگری که در مورخه۲۰ /۴ /۶۲ منتشر شد، اعلام کرد: «از ۳۰ خرداد ۱۳۶۱ تا ۳۰ خرداد ۱۳۶۲، حداقل ۲۸۰۰ تن بر اثر آتش رزمندگان مجاهد سازمان به هلاکت رسیده‌اند که ۴۰ تن از آنان از نیروهای پاسدار بوده‌اند.»
آنچه که در این گزارش‌ها بیش از هر نکته دیگری به چشم می آید، اعترافات سازمان در کشتار مردم عادی و غیر نظامی است؛ چرا که بنا به تصریح سازمان، از میان ۲۸۰۰ نفر، تنها ۴۰ تن پاسدار بوده‌اند و مابقی را شهروندان غیر نظامی تشکیل می داده‌اند.
مسعود رجوی در مطلبی با عنوان «عملیات بزرگ با امکانات محدود» می‌نویسد: «حکومت علیرغم توسل به هرگونه اقدامات حفاظتی و به کار گرفتن انواع و اقسام امکانات و سلاح و اتومبیل‌های ضدگلوله، هرگز قادر نبوده و نخواهند بود، تمام کانال‌های ضربه خوردنش را بسته و همه را از آتش انتقام سلاح مجاهدین خلق در امان نگه دارد..»
در نشریه مجاهد، ذیل عنوان «از سری تجربیات مجاهد خلق» و با تیتر «عملیات واحدهای موتوری» به تشریح و توضیح عملیات تروریستی با استفاده از موتورسیکلت پرداخته شده و مباحثی مانند: پرتاب نارنجک و بمب‌های آتش‌زا به مراکز اجتماعی، اعدام انقلابی در مراکز حفاظت شده، جاسوسی و کسب اطلاعات، آموزش داده شده است…
علی زرکش نتیجه فاز پاسدار کشی را در جمع‌بندی سال ۱۳۶۲ خود این چنین اعلام کرد که « از ۳۰ خرداد ۱۳۶۱ تا ۳۰ خرداد ۱۳۶۲، ۲۸۰۰ نفر در شهرستان‌ها، کردستان، و جنگل کشته شده‌اند.»
طبق مندرجات نشریه مجاهد که در هر شماره آمار انفجارها و ترورها و قتل‌های صورت گرفته توسط اعضایش را با افتخار رسماً اعلام می‌کرد و مسئولیت آن را بر عهده می‌گرفت بیش از ۱۶ هزار نفر از مردم ایران طی سال‌های ۶۰ تا ۶۸ توسط آنها به شهادت رسیده‌اند.
انتهای پیام / فراق
