سایت رسوای موسوم به ایران افشاگر فرقه رجوی که در حقیقت افشاگر ماهیت پلید و عملکرد ضدانسانی ایدئولوژی رجوی است در بخش نامه های وارده که توسط عوامل پشت پرده خیانتکارش وبه اسم اعضای گرفتار وقربانی منتشر می کند نامه ای را از قول رفیق دهقان بر علیه من و انجمن نجات خوزستان و اعضای جداشده در آلبانی منتشر کرده است .
نامه هایی هم با همین مضمون که در حقیقت ناشی از کپی برداری ناشیانه وتقلب از روی دست یکدیگر را تداعی می کند طی هفته های گذشته از طرف اشخاص دیگر منتشر کرده بود.
البته من در اینجا به هیچ وجه پاسخم به این افراد نیست چرا که آنها به مثابه اجیرشدگان و قربانیانی هستند که تحت تاثیر شرایط نامناسب اقتصادی و نیاز مبرم به مستمری ماهیانه وگذران زندگی فاجعه بار مجبور به اتخاذ چنین موضع گیری هایی هستند و گرنه همانند امثال منصور براهویی باید برای تکه ای نان زباله گردی کرده و دست نیاز به سوی شهروندان آلبانیایی دراز نموده و شب ها به خاطر نداشتن سرپناه در کف آسفالت خیابان ها و یا غارهای اطراف تیرانا شب را صبح کنند.
البته صدشرف به غیرتش و چه گدایی شرافتمندانه ای ودرود بر او که رنج در به دری و گرسنگی و تحقیر را بر فروختن دوستانش ترجیح داد و به چند هزار لک ها و یوروهای رجوی تف انداخت .
البته نباید از همگان به طور یکسان توقع داشت. خیلی ها راحت منافع فردی خود را بر روابط وشرف انسان ها ترجیح می دهند و خود را آلوده می سازند.
جالب اینجاست این نامه از طرف کسانی نگارش و منتشر شده است که اگر همگی آنها را سالها بسیج و توجیه کنی یک سطر آن را نمی توانند بنویسند و تا آنجایی که من نسبت به این اشخاص شناخت دارم سواد آنها در اندازه دوم و سوم ابتدایی است و در تشکیلات، فاکت های آنها را برای خواندن درنشست های سرکوب گرایانه عملیات جاری دیگر اعضا برایشان می نوشتند و در همان نشست هم برایشان می خواندند.
آنچه در این دست نوشته ها به طرز عجیب خود را بارز می کند ترس و وحشت سران این فرقه از تاثیرگذاری انجمن نجات و شخص من به روی اعضای جداشده و فضای حاکم بر آلبانی است. البته من هیچ تکلیفی برای دوستان جداشده مشخص نکرده و ارتباط آنچنانی و فعال هم نداشتم ولی همانند دیگر اعضای جداشده تلاش کردم که تجربه ام را درخصوص چگونگی حل و فصل موانع و مشکلات پیش رو و راه حل های رسیدن به یک زندگی آزاد و شرافتمندانه و البته درمنتهای صداقت و شفاف در اختیار آنها قرار دهم.
زیرا به دلیل زندگی سالیان با آنها با همه تلخی های آن خودم را مدیون آنها دانسته و می دانم و وجدان انسانی ام به من نهیب می زد و می زند که درقبال گرسنگی و آوارگی آنها ساکت نباشم و اگر به زعم سردمداران بی حیا و بی شرف فرقه این جرم است به آن با تمام وجود افتخار می کنم.
من چگونه خودم را دوست سابق آنها بنامم وقتی در قبال بیماری ها، مرگ، و تحقیر دوستان سابقم خاموش باشم. چطور بی خیال سربر بالین بگذارم وقتی می شنوم یکی از دوستان سابقم بعد از تلف کردن سالیان سرمایه عمر و زندگی به خاطر قطع مستمری ماهیانه اش توسط عناصر فاقد شرف و انسانیت رجوی مجبور می شود در زباله های شهروندان آلبانیایی دنبال تکه نانی باشد و شب ها جسم خسته و مجروح خود به غارهای اطراف تیرانا بسپارد؟
ای لعنت برشما وشرف نداشته تان. شما که در اراجیف تان ما را متهم به فروش شرف مان می کنید. خوب است که شما به داشتن شرف در وجود ما اعتراف می کنید. شما که فاقد هرگونه شرف هستید و سال ها آن را به تاراج سرویس های جاسوسی صدام، اسراییل، آمریکا و شیوخ سعودی گذاشته اید؟
شما که رهبرتان در مقابل دیدگان هزاران نفر از اعضا اعلام کرد حاضر است برای کسب قدرت دامن هم به تن کند. اگر نشاندن لبخند برلبان پدران و مادران پیر در قبال رساندن خبری از عزیزشان بعد از سال ها خیانت و جاسوسی است من به این جرم افتخار می کنم. اگر تلاش برای وصل کردن عضو جداشده در آلبانی که در چمبره مشکلات گرفتار است و راهی هم برای خروج از آلبانی به خاطر لابی سران فرقه با دولت دست نشانده امریکایی البانی برایش متصور نیست به خانواده اش در ایران و فراهم کردن شرایط کمک خانواده به او مزدوری است، من به این مزدوری افتخار می کنم. ما خواسته هایمان را از مردممان تمنا می کنیم.کسانی بروند شرم کنند که از بیگانگان و دشمنان قسم خورده مردم ارتزاق می کنند. آنهایی که با سلاح های دشمن متجاوز به خاک میهن و قلب سربازان مدافع میهن را شکافتند. آنهایی که بر سر راه جانبازان شرف و ناموس و خاک میهن کمین گذاشتند و آنها را اسیر نموده و به دشمن تسلیم کردند تا در قبال شکنجه آنها اطلاعات کسب نمایند.
آنهایی شرم کنند که با اطلاعات دروغ سخت ترین شرایط و تحریم های کشنده را برمردم تحمیل کردند. آنهایی شرم کنند که سال ها بهترین جوانان این میهن را به گروگان گرفته و حتی یک تماس با خانواده را بر آنها مجاز ندانستند و در نهایت آنهایی شرم کنند که مرگ دردناک دهها پدر و مادر پیر در فراق دیدار عزیزانشان هیچ احساس ترحمی در آنها ایجاد نکرد.
سازمانی که روزی به دوستی و مبارزه مشترک با امثال چریک فدایی شهید بهروز دهقان افتخار می کرد اکنون باید برای ادامه حیات خفیف خائنانه اش به امثال رفیق دهقان روی بیاورد که بیچاره برای تامین مشروب و رفع نعشگی اعتیاد و تامین روابط نامشروع چند سطری برای آنها بنویسد تا ادامه رندگی نکبت بار فرقه را مشروع جلوه دهد.
کلام آخر اینکه مرز خیانت و شخص خیانتکار را مردم و به خصوص خانواده های شرافتمند اعضا مشخص می کنند. همان خانواده هایی که طی این سالیان خانه های گرم و صفا و صمیمیت و آغوش پر مهرشان پذیرای ما بوده است. حال هر چه می خواهید در سایت های خود هرزنامه منتشر کنید. جز عزت و احترام ما نزد مردم ایران و خانواده ها چیزی عاید شما نمی شود.
خیالتان را هم برای همیشه راحت کنیم که ما جا نخواهیم زد. هرچه بیشتر بر علیه ما لجن پراکنی کنید عزم ما به درستی را همان جزم تر خواهد شد. آینده از ان کسانی است که رنج بیشتری برده اند. درود برشرف تمامی اعضایی که تمامی وجود خود را روشنایی مسیر ونجات دوستان خود کرده اند.
یادداشت از: علی اکرامی
انتهای پیام / فراق
