غلامعلی میرزایی بعد از ۴۰ سال که حدود۱۰ سال آن را در اسارت صدام و ۳۰ سال دیگر را در تشکیلات فرقه رجوی گرفتار بود، به وطن بازگشت.
تقریبا بیشتر رسانه های داخلی و بین المللی سرنوشت غم انگیز غلامعلی میرزایی و وفاداری همسر و فرزندش را نقل کردند.
در دهه ۸۰ فعالیت فراگیر خانواده ها برای رفتن به عراق و تجمع در مقابل پادگان اشرف، با درخواست ملاقات و دیدار با فرزندان و اعضای گرفتار خانواده هایشان شروع شد که در این میان خانواده میرزایی یعنی همسر و فرزندش جلوه هایی از وفاداری، مقاومت و سرسختی، عزم و اراده برای نیل به هدف خود خلق کردند که وصف ناپذیر بود.
هرکدام از سفر های این خانواده به عراق چندین ماه و گاها بیش از یک سال طول می کشید. شرایط سخت و طاقت فرسای عراق، پذیرفتن خطرات و ریسک های نا امنی در عراق و گرمای سوزان و آلودگی هوا هیچکدام نتواست در عزم و اراده خانواده میرزایی خللی وارد نماید. سرسختی، عناد و کینه توزی رجوی علیه خانواده ها، اهداف ضد انسانی رجوی و سازمانش و سرکوبی آزادی و حقوق بشر توسط این سازمان، آن روی سکه بود که جدایی این عزیزان را به غایت سخت می نمود.
نهایتا تجمع و تلاش خانواده ها در مقابل پادگان اشرف و همزمان فعالیت های بین المللی منجر به اخراج فرقه رجوی از عراق و انتقال نفرات آن به کشور آلبانی گردید. پس از انتقال نیرو ها به آلبانی داستان کنترل مخرب ذهنی و فیزیکی توسط فرقه مقداری گسسته شد و میرزایی نیز از این فرصت استفاده کرد و بلافاصله اعلام جدایی نموده و خواهان بازگشت به ایران شد.
خانواده نیز هرروز بر انگیزه خود برای رهایی میرزایی می افزودند. سران فرقه رجوی نیز در طرف مقابل از جدایی میرزایی به شدت دچار سوزش شده بودند و طعم تلخ شکست در مقابل خانواده را چشیده بودند و با کارشکنی و لابی گری های فراوان در مسیر بازگشت میرزایی به میهن مانع تراشی می کردند.
در این کشاکش و مبارزه خانواده میرزایی و خود غلامعلی میرزایی با تلاش های خستگی ناپذیر پیروز شدند و نهایتا وی هفته گذشته به وطن بازگشت.
ضربه بازگشت میرزایی به وطن آنقدر سنگین و اثرگذاربود که فرقه رجوی توان تحمل آن را حتی برای دو روز نداشت و با احساس شکست و درد واکنش نشان داد و غلامعلی میرزایی و خانواده اش، دوستان جداشده اش در آلبانی و حتی بنده نگارنده را نیز در زمره مزدوران ایران قلمداد نمود و با اراجیف تکراری حقد و کینه خود را آشکار نمود.
پاسخ به یاوه سرایی فرقه رجوی را به بعد موکول می نماییم و به نظر می رسد تاکید و پافشاری بر ادامه فعالیت و کارزار علیه فرقه و موفقیت های مستمر بعدی خود بزرگترین پاسخ و اثبات شکست سیاست های ضد میهنی و ضد ایرانی رجوی می باشد. بازگشت غلامعلی میرزایی مرهون تلاش ها و فعالیت های گسترده همه خانواده ها و ایستادگی و پافشاری آنها در مقابل پادگان اشرف، نامه نگاری ها و مکاتبات آنها با ارگان های بین المللی و حقوق بشری، تلاش بی وقفه و کارشناسانه و تخصصی اعضای انجمن نجات سراسر کشور و قطعا خود غلامعلی میرزایی و خانواده اش می باشد.
اینجانب علی مرادی، عضو انجمن نجات مرکز لرستان که خود مورد خشم و غضب سران فرقه رجوی و شخص مسعود رجوی قرار گرفته ام، این را در کارنامه اعمالم به عنوان میزان اثرگذاری تلاش های هرچند ناقص خود علیه رجوی تبهکار ثبت نموده ام. در ادامه این مطلب افتخار دارم بدون ذکر نام از همه خانواده ها و مادران رنج دیده جداشده های عزیز و اعضای انجمن های سراسر کشور که با رهنمود ها و ارائه تجارب به ما کمک کرده اند و درکارزار رهاسازی غلامعلی میرزایی عزیز ما را یاری نمودند صمیمانه تقدیر و تشکر کنم.
لازم به یادآوری می باشد که این موفقیت از آنجایی که محصول تلاش جمعی است لذا نتیجه کار را بایستی به همه دست اندرکاران این کارزار تبریک گفت.
یادداشت از: علی مرادی
انتهای پیام
