بر اساس خبرهای رسیده از داخل فرقه رجوی، دو تن از اعضا به نام های شهین قاسمی و مسعود نصیری که خبر مرگ آنها چندی پیش در یک روز و به بهانه بیماری اعلام شده بود، در توطئه ای مخوف به قتل رسیده اند.
آن ها دو تن از اعضای ناراضی بودند که قصد جدایی و فرار از فرقه را داشتند. قاسمی و نصیری از گذشته همدیگر را می شناختند و به خاطر فشارهای طاقت فرسای درون فرقه و وحشتی که فرقه در دل افراد ناراضی ایجاد کرده بود قصد داشتند با کمک یکدیگر از کمپ فرقه در آلبانی فرار کنند که طرح آنها لو رفت و متاسفانه موفق به فرار نشدند.
با اطلاع سران فرقه از وضعیت آنها، شخص مریم قجر از ترس درز کردن خبر فرار و نارضایتی، دستور قتل آنها را می دهد.
شهین قاسمی و مسعود نصیری هر دو اهل مسجد سلیمان بودند و به دلیل آشنایی قدیمی و همشهری بودن به همدیگر اعتماد نموده، مخفیانه با هم ارتباط گرفتند و به احتمال زیاد شهین قاسمی درخواست کمک از مسعود نصیری همشهری اش را داشته که به او در فرار کمک نماید.
در قانون تنفر انگیز فرقه اعضای زن و به خصوص شورای مرکزی اجازه خروج و جدایی ندارند.
در این رابطه مهوش سپهری (نسرین) در سال ۱۳۷۶ از طرف مسعود رجوی اعلام کرده بود که هیچ کدام از اعضای شورای رهبری نمی توانند از سازمان خارج شوند و هرکس که به سرش بزند و بخواهد از سازمان برود سرش را لب باغچه گذاشته و می بُریم.
از آنجا که فرقه رجوی بر اساس متدولوژی سِکت گونه اجازه هر گونه جدایی و مخالفت را به اعضا نمی دهد با سیستم های پلیسی و خبرچینی پیوسته اعضا را شنود می کند. فرقه از اهداف این دو آگاه می شود در نتیجه مخفیانه آنها را به قتل می رساند و از ترس برملا شدن جنایتی که انجام دادند مرگ آن دو را با شتاب و ناشیانه در یک روز (۲۳شهریور ۹۹) و بر اثر بیماری نامشخص اعلام می کنند.
این درحالی است که بنا بر شهادت اعضای جدا شده که مسعود نصیری و شهین قاسمی را می شناسند، هر دوی آنها جزو افرادی بودند که سابقه بیماری خاص و لاعلاج نداشتند.
شهین قاسمی و به خصوص مسعود نصیری از گذشته همیشه جزو افراد سالم، چالاک، پر انرژی و اتفاقا ناراضی بودند.
در حالی که در اطلاعیه منتشره مبنی بر مرگ هر دو نفر هیچ گونه اشاره ای به موضوع بیماری آنها نشده مضحک است که بعد از هشت سال حضور فرقه در کشور آلبانی و دسترسی به انواع پزشکان و بیمارستان ها افراد فرقه به بیماریی که حتی نام آن اعلام نشده بمیرند.
بنا بر اطلاع جداشده ها، شهین قاسمی با سابقه ای طولانی در فرقه هیچگاه در مدار بالای تشکیلات نبوده و همواره جزو ناراضی ها بوده است. مسعود نصیری نیز هم چنین یکی از افراد ناراضی بود و در رده تشکیلاتی متناسب با سابقه اش نبوده است.
البته سر به نیست کردن اعضای ناراضی در فرقه رجوی مسبوق به سابقه است.
در دهه ۸۰ مینو فتحعلی به همراه فردی به نام عسگری از کمپ اشرف فرار نمود که در طی دو روز با ۵۰ گشت مشترک از طرف نیروهای عراقی و فرقه آن دو را در حوالی بغداد پیدا نموده و به کمپ اشرف منتقل و سپس آنها را زندانی و محاکمه کردند.
مینو فتحعلی طی محاکمه علنی با حضور صدها تن از اعضا به اصطلاح شورای رهبری توسط رجوی به مرگ محکوم شد.
مورد بعدی مهری موسوی از ناراضی های جدی در فرقه بود که بنا بر افشاگری های اعضای جدا شده او را نیز در سال۸۲ به قتل رساندند.
بنا بر اظهارات خانم ها سلطانی و سنجابی، مینو فتحعلی و مهری موسوی بعد از محاکمه توسط مسعود رجوی به مرگ محکوم شدند. حتی در اطلاعیه درونی که برای اعضای زن خواندند اعلام کردند که مهری موسوی به درخواست خودش با قرص سیانور خواست خودکشی نماید و ما هم موافقت نمودیم.
تعداد زیادی از اعضای ناراضی مرد و زن فرقه تا کنون به طور مرموزی سر به نیست شده و به قتل رسیده اند.
در اینجا لازم است مجامع حقوق بشری و کمیساریای سازمان ملل متحد در امور پناهندگان به پرونده قتل شهین قاسمی ورود کرده و این خبر را به اطلاع دختر وی، «ضحی ساکت» که در اروپا و تحت القائات فرقه است برسانند تا از وضعیت واقعی مادرش مطلع شود.
انتهای پیام / فراق
