نداشتن مدارک شناسایی برای افرادی که از فرقه رجوی جدا می شوند به بزرگترین چالش پیش روی آنها تبدیل شده است.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، در روزهای اخیر بحث داغی بر سر شرایط پناهندگی از طرف حوزه شنگن مطرح بود.
جلسات متعددی که در اتحادیه اروپا برگزار شد به نتایجی رسیدند که از دو شکل می توان به این نشست نگاه کرد:
۱- قسمت اول که باید به آن خوشبین بود این است که قرار شده هر کدام از کشورهای اتحادیه اروپا (در حوزه شنگن) کمیته ای تشکیل دهند تا به وضعیت پذیرش پناه جوهای موجود در کشورشان رسیدگی سریع شود. آن قدری که در عرض یک هفته وضعیت یک فرد مشخص شده و اگر قرار نیست پذیرفته شود سریعا به کشور مبدا ارجاع داده شود.
کشور مبدا به کشوری گفته می شود که اولین بار در آن کشور انگشت نگاری فرد پناه جو انجام گرفته است. مثلا یک ایرانی بدون انگشت نگاری از مکان شروع حرکت خود به کشور یونان و یا مجارستان می رسد. در آنجا توسط پلیس و مقامات پناهجویی مورد انگشت نگاری قرار می گیرد. از این به بعد این کشور مسئول رسیدگی به وضعیت فرد پناهجو می باشد. اگر فرد پناهجو به کشور دیگری مثلا آلمان برود و در آلمان درخواست پناهندگی بدهد ولی مورد پذیرش قرار نگیرد، پناه جو را به کشوری می فرستند که در آنجا انگشت نگاری اولیه شده است، مثلا به مجارستان و یا یونان که مثال زدیم.
اگر که فرد بدون هیچ انگشت نگاری از کشور زادگاهش وارد یکی از کشورهای حوزه شنگن بشود، مثلا آلمان، وضعیت متفاوت می شود و در آلمان که انگشت نگاری می گردد کشور آلمان مسئول رسیدگی به پرونده پناه جو می گردد. در صورت پذیرفته نشدن فرد برای پناهندگی او را از آلمان مستقیم به کشور زادگاهش بر می گردانند .مثلا هم اکنون خیلی از تبعه های افغانی که به هر وسیله ای توانسته اند خود را به خاک اتحادیه اروپا برسانند در صورت عدم پذیرش پناهندگی به کشور مبدا که همان افغانستان است بر می گردنند. به این وضعیت پیش آمده در اروپا و حوزه شنگن «دوبلین» گفته می شود.
پس مزیت وضعیت گفته شده رسیدگی سریع و تعیین تکلیف شدن فرد پناه جو است که به سرعت انجام می گیرد و فرد از بلاتکلیفی در می آید. این موضوع از این بابت خوب است که خیلی از پناه جوها مدت های زیاد در کمپ های پناهندگی می مانند و به وضعیت آنان رسیدگی نمی شود. تقریبا بازداشت خانگی محسوب می شوند تا اینکه یک روز طلایی وضعیت آنان مشخص گردد.
۲- اما قسمت دوم اینکه فرد پناهجویی که با یک دنیا آمال و آرزو، چند کشور را با هزینه های سنگین و مسیرهای خطرناک طی کرده است تا فردای بهتری را برای خود رقم بزند، ناگهان با عدم پذیرش وی به عنوان پناهنده و بازگرداندن او به کشور مبدا یک ضربه روحی سنگین و جبران ناپذیر می بیند. این وجهِ قضیه برای فردی که به دنبال پناهندگی از کشور و خانه و کاشانه خود هجرت کرده است بسیار سنگین و بعضا غیر قابل تحمل می باشد. در واقع این قسمت است که معادله یک پناه جو را سخت و پیچیده می کند.
ملاحظه!
در طی سال های گذشته نیز اتحادیه اروپا قوانین شدید و سختی را گذاشته بود که گاها از طرف برخی کشورهای عضو قابل پذیرش نبود مثلا کشور مبدا مسئولیت فرد پناهجو را نمی پذیرفت و مشکلات اقتصادی مطرح می کردند که به دلیل مسائل اقتصادی و اعتراضات شهروندانشان نمی توانستند پناهجو بپذیرند که داستان های زیادی دارد.
وضعیت برای پناه جویان از این بابت سخت شده است که ممکن است در کشوری که دوست دارند پناهنده بشوند مورد پذیرش قرار نگیرد و دور دیگری از آوارگی و در به دری را شروع کنند که این وضعیت برای خیلی ها دیگر امکان ناپذیر می شود زیرا دیگر امکانات مالی دیگری ندارند که خرج یک مهاجرت دیگر نمایند.
حالا این وضعیت برای افرادی که در آلبانی زندگی می کنند و از آنجا می خواهند به اروپا و حوزه شنگن مهاجرت بکنند سخت تر می شود. واقعیت اینکه قوانین پذیرش پناهجو در اروپا و آمریکا روز به روز سخت و سخت تر می شود. کشورهای محدودی قبول می کنند که پناهجو بپذیرند زیرا در ابتدا با مسائل اقتصادی و بیکاری و تورم در جامعه خودشان مواجه هستند و از طرفی به دلیل ناهنجاری هایی که برخی پناهجویان انجام می دهند شهروندان کشور مقصد حاضر نیستند که دولت مطبوعشان هیچ پناه جویی را بپذیرد زیرا عمدتا شهروندان احساس نا امنی از جانب پناهنده ها می کنند.
بعد از این مختصر که عرض کردم، دوستان حاضر در آلبانی اگر که قصد مهاجرت دارند باید با این رویکرد شروع به مهاجرت بکنند که ممکن است بعد از صرف هزینه های گزاف و انرژی های فراوان باز به نقطه صفر باز گردند. البته اگر که گیر باندهای آدم ربا نیفتند زیرا یکی از خطرات مسیر مهاجرت برخورد با باندهای آدم ربا هست که حتی به مادر خودشان هم رحم نمی کنند و کثیف ترین موجودات روی زمین هستند.
در چند سال گذشته بودند دوستانی که خودشان را در آب و آتش از آلبانی به کشور یونان رساندند، ولی متاسفانه بعد از مدتها سرگردانی در یونان باز به آلبانی بازگشتند.
فرقه رجوی هیچ کمکی در این رابطه به جدا شده ها انجام نداده و نمی دهد زیرا معتقد هستند که جدا شده ها به سازمان و رهبری آن خیانت کرده و مستحق مجازات اعدام هستند.
فردی که از فرقه رجوی جدا می شود هیچ مدرک شناسایی به همراه خود ندارد. حتی اگر سابقا که سازمان در عراق بود، فردی از اروپا و یا آمریکا وارد عراق شده بود و به سازمان می پیوست دیگر از دیدن مجدد مدارک هویتش محروم می شد زیرا به محض ورود به کمپ های سازمان تمام مدارکش از وی گرفته می شد و بایگانی می گشت. اگر فردی روزی می خواست مدارک خودش را داشته باشد با بهانه های مختلف آنان را دست به سر کرده و مدارک فرد را به وی نمی دادند، یعنی با آن مدارک فرد را مجاب می کردند که در کمپ بماند زیرا فرد می دانست که بدون مدارک جایی نمی تواند برود. در مقابل درخواست مدارک شناسایی توسط صاحب مدارک، به وی می گفتند که مدارک در فلان جا به خاطر بمباران و یا آتش سوزی و یا یورش سربازان عراقی از بین رفت!
در صورتی که اصل داستان این بود که از مدارک بویژه از پاسپورت افراد برای کارهای غیر قانونی در سازمان استفاده می شد و همین الان هم استفاده های غیر قانونی انجام می گردد. عملی که در اروپا بسیار رایج بوده و قانون را اینگونه دور می زنند. مثلا عمده کسانیکه از عراق وارد کشور آلبانی شدند با اسامی جعلی و مدارک شناسایی افراد دیگر دست به اینکار زدند تا هویت آنان شناسایی نشده و مخفی بمانند.
بنابراین برای کسی که از سازمان قصد خروج دارد یکی از بزرگترین چالش هایش نداشتن مدارک شناسایی است. کسی که مدرک شناسایی ندارد یعنی بی هویت است و روی حرف های او نمی شود حساب باز کرد. هر بلایی هم سر او بیاید دیگر کسی پاسخ گو نیست و مسئولیت نمی پذیرد.
نداشتن مدارک هویت یکی از اصلی ترین و رایج ترین دلایلی است که پناهجوها را در اتحادیه اروپا نمی پذیرند زیرا اساسا معلوم نیست که این فرد چه کسی است و آیا حرف ها و اداهایی که دارد صحت دارد یا نه! بنابراین جدا شده از فرقه رجوی شانس و امکان گرفتن پناهندگی در اروپا را خیلی کم دارند مگر آنکه بعضا زمانی در اروپا دانشجو بوده و دارای خانواده و زندگی بوده اند و حتی دارای فرزند بوده اند. در صورت خلاف این به احتمال زیاد به کشور مبدا ارجاع داده می شوند. واقعیت اینکه برای افرادی که مدارک ندارند، رفتن به هر جایی با سختی بسیار مواجه هست، چه برسد به اینکه فردی بخواهد به کشور دیگری مهاجرت انجام بدهد. در واقع این یکی از حربه هایی است که سران فرقه رجوی برای نگه داشتن افراد داخل فرقه از آن به صورت شیطانی بهره می جویند و اجازه خروج نمی دهند و با القاء اینکه اگر مدارک نداشته باشید در دنیای بیرون شما حذف خواهید شد، افراد را مجبور به ماندن در مناسبات شیطانی فرقه رجوی می کنند.
متاسفانه قوانین پذیرش پناهجویان در اتحادیه اروپا نیز مزید بر علت می شود و جدا شدگان از فرقه رجوی به دنبال راه چاره می گردند که گاها مدت ها طول می کشد و آنان لاجرم باید در کشور آلبانی علیرغم میل باطنی خودشان بمانند.
انتهای پیام / فراق
