گزارش پژوهشگران مؤسسه اینترسپت نشان می‌دهد که فرقه رجوی بسیاری از اعضای خود را زندانی، سربه‌نیست و شکنجه کرده است؛ از جمله این اقدامات می‌توان به مجبورکردن ده‌ها تن از زنان سازمان به برقراری رابطه جنسی با رجوی و عقیم‌سازی پزشکی خود اشاره کرد.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، حدود دو دهه پس از انتشار گزارش دیدبان حقوق‌بشر و مؤسسه رند درباره وضعیت اعضای منافقین در کمپ اشرف، یک مؤسسه دیگر آمریکایی گزارش مفصلی را درباره کیفیت روابط و مناسبات در درون فرقه رجوی منتشر کرده است؛ گزارشی که روایت‌گر انزوای اعضای جداشده از فرقه در دنیایی ناآشنا و تلاش آن‌ها برای جمع‌کردن دوباره تکه‌های زندگی قبلی خود است.
برای تهیه این گزارش که تا به امروز جامع‌ترین گزارش از کیفیت زندگی در درون فرقه رجوی و خارج از آن به حساب می‌آید، دو نفر از پژوهشگران مؤسسه اینترسپت به نام‌های مرتضی حسین و متیو کول ملاقات‌هایی را با پنج نفر از اعضای جداشده منافقین، ازجمله تعدادی از کادر ارشد این فرقه ترتیب داده‌اند و طی این ملاقات‌ها با آن‌ها درباره رفتار منافقین با اعضای زاویه‌دار و شرایط سرکوبگرایانه حاکم در اردوگاه اشرف گفتگو کرده‌اند.
این گزارش نشان می‌دهد که فرقه رجوی بسیاری از اعضای خود را زندانی، سربه‌نیست و شکنجه کرده است. ازجمله این اقدامات می‌توان به مجبورکردن ده‌ها تن از زنان سازمان به برقراری رابطه جنسی با رجوی و عقیم‌سازی پزشکی خود اشاره کرد. در گزارش اینترسپت آمده است: جداشدگان از سازمان برای بیان سختی‌هایی که در سازمان متحمل شدند، طنز تلخی را به‌کار می‌برند و می‌گویند تنها افرادی می‌توانند رنجی که آن‌ها متحمل شده‌اند را درک کنند که خود سابقاً عضو آن بوده باشند.
این اعضای سابق، زندگی یک عضو معمولی منافقین را کابوس‌وار توأم با شکنجه روانی و جسمی، پارانویا، جدایی اجباری از خانواده و تلقین ایدئولوژیک توصیف کرده‌اند. به برخی از اعضای زن منافقین دستور داده شده تا رحم خود را با عمل جراحی بردارند تا تعهد خود را به سازمان ثابت کنند. روایات آن‌ها حکایت از سازمانی وحشی دارد که ده‌ها سال است هزاران نفر را در حالت برده‌داری جسمی و روانی نگه داشته؛ سازمانی که در انحرافی آشکار از جنبشی سیاسی، به فرقه‌ای مرموز و وحشتناک تبدیل شد که تحت انقیاد کامل رهبری صاحب قدرت مطلقه قرار دارد.
ازجمله جداشدگان از فرقه رجوی که پژوهشگران اینترسپت با او گفتگو کرده‌اند، بتول سلطانی یکی از فرماندهان و عضو سابق شورای عالی منافقین است. این شورا بر کارهای تمام کسانی که در اردوگاه اشرف زندگی می‌کردند، کنترل داشت و آن‌ها می‌توانستند علیه کسانی که اقدامی در مخالفت با رجوی انجام می‌دهند، حکم به طرد، انزوا و حبس صادر کنند. هرچند، به گفته سلطانی، این شورا تنها جنبه نمایشی داشت و وسیله‌ای بود برای استفاده از زنان به‌منظور کنترل بیشتر بر مردانی که ممکن بود رقیب مسعود رجوی در گروهک شوند. به اعتقاد سلطانی، آنچه که قدرت‌یافتن زنان در سازمان به نظر می‌رسد، بیشتر ناظر بر سرکوب مردانی است که به‌زعم مسعود رجوی و اطرافیانش تهدید جدی‌تری تلقی می‌شوند.
به نوشته بنیاد هابیلیان، تا کنون چندین گزارش از سوی مؤسسات بین المللی فعال در حوزه حقوق‌بشر در مورد رفتار غیر انسانی گروهک منافقین با اعضایش در عراق و ماهیت فرقه‌گونه این سازمان منتشر شده است. مؤسسه رند در گزارش سال ۲۰۰۹ خود از پادگان اشرف، کمپ سابق منافقین در عراق، به مواردی از قبیل طلاق اجباری، جدا کردن اعضای خانواده‌ها از یکدیگر، جداکردن دوستان از هم، ممانعت از ملاقات خانواده‌های اعضا با آن‌ها و کنترل شدید اذهان اشاره کرده بود. سازمان دیدبان حقوق‌بشر نیز در سال۲۰۰۵ در گزارشی با هیمن موضوعْ از موارد جدی نقض حقوق‌بشر در پادگان اشرف خبر داده بود. طبق این گزارش از سال ۱۹۹۱ تا 2003، سال سقوط صدام، فجایعی نظیر شکنجه و محرومیت طولانی مدت از آزادی‌های فردی در کمپ منافقین مرسوم بوده است.
این گزارش تفصیلی توسط بنیاد هابیلیان در ۲۷ صفحه ترجمه شده است. پژوهشگران می‌توانند این گزارش را از اینجا دریافت نمایند.
انتهای پیام
