آمار جنایات فرقه رجوی در سال ۱۳۶۷ تقریبا با دوران اوج خیانت رجوی و گروه متبوعش در سال ۱۳۶۰ برابری می‌کند. ۱۵۰۳ شهید جنایت‌های منافقین در این سال گواه موضوع است.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، بعد از عزل بنی‌صدر درسال ۱۳۶۰، او به اتفاق مسعود رجوی با خلبان پیشین شاه به فرانسه متواری شد و در پی آن نیز سازمان منافقین موجی از ترور و انفجار را به امید براندازی نظام جمهوری اسلامی در سراسر کشور به راه انداخت. بنی‌صدر و رجوی در پاریس به همراهی تعدادی از گروه‌های ضدانقلاب گروهی به نام شورای مقاومت ملی را تشکیل دادند. رجوی وعده سرنگونی سریع جمهوری اسلامی را طی دو ماه به رهبران سازمان‌های هم‌پیمان داد، اما گذشت زمان، باور متحدان رجوی را نسبت به سخنان وی سست‌تر کرد.
از اقدامات غیرقانونی اعضای این فرقه می‌توان به ذخیره سلاح در خانه‌های تیمی، شرکت در تجمعات خشونت‌آمیز غیرقانونی، تخریب اموال عمومی، جاسوسی برای کشورهای بیگانه، تصرف غیرقانونی اماکن و … اشاره کرد. ورود منافقین به فاز شورش مسلحانه علیه جمهوری اسلامی در ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ سرآغاز عصر تازه‌ای برای این فرقه تروریستی بود. این فرقه همزمان با یورش ارتش بعثی صدام، بحران‌های امنیتی متعددی مانند بمب‌گذاری در مکان‌های عمومی، ترورهای هدفمند و کور مسئولین نظام و مردم را رقم زدند و پس از مدتی به مثابه نیروی نظامی ارتش متجاوز رژیم بعث عمل کردند.
سال ۱۳۶۰ نقطه اوج تقابل این فرقه با نظام اسلامی و مردم بود و پس از آن که با همکاری مردم و اشراف و قاطعیت نیروهای امنیتی، بساط جرم و جنایت آنان برچیده شد. با کوچ عناصر فراری نفاق به سرکردگی رجوی از نقاط مختلف به عراق که در حال جنگ با ایران بود، معادلات تغییر کرد. منافقین در کنار دشمن بعثی به جمع‌آوری اطلاعات از نقاط حساس کشور، دادن اطلاعات محموله‌های غذا و دارو به جنگنده‌های عراقی برای بمباران، حملات پراکنده مرزی و در نهایت حمله مستقیم نظامی به مرزهای کشوری که روزگاری وطن آنان بوده است، آلوده شدند.
سال ۱۳۶۷ رجوی با تحریک صدام و به منظور تأثیرگذاری بر روند جنگ، با فراخوان هواداران فراری خود از کشورهای مختلف و با پیوستن تعدادی زیادی از زندانیان فراری که طی سال‌های قبل مورد رأفت نظام اسلامی قرار گرفته و آزاد شده بودند، دست به اجرای سه عملیات نظامی نسبتا گسترده با نام‌های آفتاب (۸فروردین۶۷، فکه)، چلچراغ (۲۸خرداد۱۳۶۷، مهران) و فروغ جاویدان (۳مرداد۱۳۶۷، کرمانشاه) زد و در خلال این حملات تعدادی زیادی از مردم و نیروهای نظامی به شهادت رسیدند.
عملیات آفتاب
رجوی در نظر داشت روز اول فرودین سال ۱۳۶۷ به مرزهای ایران حمله کند اما درگیری چند تن از نیروهای شناسایی این فرقه در نقاط مدنظر برای انجام عملیات، این حمله را چند روزی به تعویق انداخت و درنهایت بامداد ۸ فروردین۶۷ منافقین با تمام توان و با پشتیبانی هوایی و زمینی نیروهای عراقی از مرز فکه عبور کرده و به نیروهای نظامی مستقر در این منطقه حمله کردند. این نقطه آغاز ارزیابی صدام بود که میزان سرسپردگی عناصر نفاق را بسنجد. مسعود رجوی در پایان عملیات آفتاب پیامی صادر کرد و این عملیات را هدیه نوروزی برای ملت ایران خواند! هدیه‌ای مشترک با ارتش صدام؛ چراکه توپخانه ارتش عراق به‌خصوص هنگام آتش تهیه و خمپاره باران شدید مواضع نیروهای ایرانی نقش بزرگی را ایفا کرده بود.
عملیات چلچراغ
پس از آن که منافقین توانستند خوش‌خدمتی خود را به صدام نشان دهند، در ۲۸خرداد ۱۳۶۷ از مرز ایران عبور کرده و شهر مهران که پس از چندبار تبادل بین نیروهای ایرانی و عراقی متروکه و خالی از سکنه شده بود و ارتفاعات اطراف آن را تصرف کردند. منافقین در این عملیات از نیروهای بومی خود که خراسانی بودند به عنوان خط‌شکن بهره بردند. لباس نیروهای خط‌شکن آنان، لباس نیروهای ارتش جمهوری اسلامی بود؛ چرا که اولین سد در مقابل آن‌ها نیروهای ارتشی لشکر ۷۷ خراسان بودند؛ لذا برای استفاده از اصل غافلگیری چنین تاکتیکی را انتخاب کردند. پس از سه روز نیروهای عراقی منطقه را ترک کرده و عقب‌نشینی کردند و نیروهای منافقین را در منطقه جایگزین کردند. منافقین در منطقه‌ای وسیع حضور داشتند. این وسعت به اندازه شهرستان مهران و ارتفاعات مهم اطراف آن مانند «قلاویزان»و در ادامه تا مناطق حاشیه‌ای شهرهای سومار، قصرشیرین، کرند غرب و حتی اسلام‌آباد غرب به صورت پراکنده بود.
به نوشته خبرگزاری تسنیم، منافقین مهران را به تصرف خود درآورده بودند که از مدت‌ها قبل خالی از سکنه بوده و پس از ورود به شهر با دعوت از خبرگزاری‌های خارجی دست به راه‌اندازی یک برنامه بزرگ تبلیغاتی زدند و سرکرده این فرقه تروریستی پس از عملیات، مدعی شد که وقتی در یک عملیات، شهری تصرف می‌شود، بنابراین دسترسی به تهران مشکل نخواهد بود. از این رو شعار «امروز مهران، فردا تهران» را سر دادند. تا اینکه در عملیات مرصاد تمام این مناطق یاد شده در دو استان کرمانشاه و ایلام پاکسازی شد و منافقین از منطقه رانده شدند.
از ۲۸خرداد ۱۳۶۷ تا زمان آغاز عملیات فروغ جاویدان از سوی منافقین و بخصوص در روزهای آخر مانده به عملیات فروغ جاویدان، کشور شاهد درگیری‌های پراکنده منافقین با مردم و یا با نیروهای نظامی بود. عملیات‌های تپه‌زنی (هدف قرار دادن ایستگاه‌ها وپاسگاه‌های مرزی) خمپاره‌زنی به پادگان‌ها و شهرها، و عملیات دستبرد (حمله محدود به داخل مواضع دشمن، برای اجرای ماموریت ویژه و بدون قصد نگهداری زمین)، از نمونه اقدامات منافقین در این محدوده زمانی است.
عملیات فروغ جاویدان
پس از انجام حمله نظامی منافقین به کرمانشاه در سوم مرداد ۱۳۶۷ آن‌ها از غافلگیری ایجاد شده در نیروهای نظامی ایران به واسطه عملیات ایذایی عراق در مرزهای جنوب غربی استفاده کرده و توانستند طی دو روز از شهرهای قصرشیرین، کرند غرب و اسلام‌آباد غرب عبور کرده و به کرمانشاه نزدیک شوند. اما در تنگه چهارزبر واقع در روستای حسن‌آباد اسلام آباد غرب که جاده مواصلاتی اسلام‌آباد غرب به کرمانشاه از آن می‌گذرد، علاوه‌بر مواجه‌شدن با مقاومت مردمی که از روز اول با آن مواجه بودند با نیروهای مسلح هم درگیر شدند.
در ابتدا با ترافیک مردم و خانواده‌هایی که از بیم جنایات و قساوت منافقین در حال فرار بودند برخورد کرده و متوقف شدند. نیروهای مسلح جمهوری اسلامی از این فرصت استفاده تاکتیکی کرده و پس از آنکه منطقه از حضور مردم عادی خالی شد، در فرصتی مناسب به ستون نظامی منافقین حمله کرده و آن‌ها را تار و مار کردند. باقی مانده ستون نظامی منافقین یا به سمت مرز بازگشتند، یا به کوهستان‌های اطراف فرار کردند و یا آن‌ها که آموزش کمتری دیده بودند و مسیر را گم کرده بودند به صورت انفرادی به سمت شرق، جنوب یا شمال فرار کردند. این افراد طی دو هفته پس از عملیات یا شناسایی و دستگیر شدند یا در حالت ترس و وحشت با نیروهای نظامی و مردم درگیر شده و به هلاکت رسیدند. برخی نیز توانستند از نقاط دیگر مرزی فرار کنند.
طی ۵ روز پس از پایان عملیات مرصاد و شکست قاطع منافقین، با همکاری مردم منطقه، بیش از ۱۰۰ عملیات شناسایی انجام شد و طی آن بیش از ۲۰۰ نفر از نیروهای تنهامانده منافقین در کوه‌ها، دره‌ها، روستاها و دشت‌های اطراف دستگیر شدند. همچنین رجوی در دیگر ماه‌ها و روزهای سال تلاش کرد تا با انجام عملیات‌های کور تروریستی ضمن ناامن کردن فضای کشور، زمینه را برای فشار نظامی و امنیتی به جمهوری اسلامی فراهم آورد که ماحصل آن شهادت تعداد دیگری از مردم ایران بود. از جهت فراوانی باید گفت که آمار جنایات منافقین در سال ۱۳۶۷ تقریبا با دوران اوج خیانت رجوی و فرقه متبوعش در سال ۱۳۶۰ برابری می‌کند و اطلاعات حاضر مؤید این موضوع است. پژوهش در کمیت وکیفیت شهدای جنایت‌های فرقه تروریستی سازمان مجاهدین خلق(منافقین) در سال ۱۳۶۷ یکی دیگر از فعالیت‌های مطالعاتی بنیاد هابیلیان(خانواده شهدای ترور کشور) به عنوان تنها مرکز تخصصی حوزه مطالعات تروریسم در داخل کشور است. بخشی از نتایج این پژوهش در گزارش زیر آمده است.
آمار عملیات‌های تروریستی منافقین در سال ۱۳۶۷
فرقه تروریستی منافقین تا امروز بیش از ۱۲ هزار نفر از مردم کشور را به شهادت رسانده‌اند. در سال ۱۳۶۷ منافقین ۱۵۰۳ نفر از مردم ایران را به شهادت رساندند. بیشترین تعداد شهدا مربوط به عملیات فروغ جاویدان و کمترین شهدا مربوط به بمب‌گذاری در تهران است؛ حمله مسلحانه شامل تپه زنی، خمپاره زنی و حمله نظامی می‌شود.
گستره جنایات منافقین در سال ۱۳۶۷ بر اساس محل تولد شهدا
جنایات منافقین در ترور و قتل عام ملت ایران در سال ۱۳۶۷ به گستره کل ایران پهناور بوده است. استان تهران با ۲۷۴ شهید بیشترین و استان یزد با یک شهید کمترین تعداد شهدای حاصل از اعمال تروریستی منافقین را تشکیل می‌دهند.
میانگین سن شهدای جنایات منافقین در سال ۱۳۶۷
شهید «نوشین شریفی»، کودک ۳ ساله اهل اسلام آباد غرب، خردسال‌ترین شهید جنایت‌های منافقین در سال ۱۳۶۷ است که در عملیات فروغ جاویدان در روز سوم مرداد بر اثر اصابت گلوله مستقیم در مقابل چشم مادرش به شهادت رسید. و شهید «قاسم الترکمانی» اهل قم با ۸۹ سال سن، مسن ترین شهید جنایت منافقین در سال ۶۷ است. شهید ترکمانی برای دفاع از وطن به عنوان نیروی داوطلب در عملیات مرصاد شرکت کرده بود و بر اثر اصابت ترکش به کمر به شهادت رسید.
تعداد شهدا بر اساس شغل
بیشتر شهدایی که سال ۶۷ توسط منافقین به شهادت رسیدند از نیروهای مسلح بوده‌اند. در واقع ۹۰۷ شهید از مجموع ۱۵۰۳ شهید، نظامی بوده‌اند. ۴۶۶ نفر از این شهدا از اعضای سپاه پاسداران، ۴۱۲ نفر از نظامیان ارتش و ۲۹ شهید هم متعلق به نیروی انتظامی بوده‌اند. همچنین ۳۹۵ تن از این شهدا نیز سرباز بوده‌اند. ۱۵۶ شهید دانشجو، دانش آموز و معلم بودند. ۵ شهید پزشک، پرستار و امدادگر، ۱۵۹ شهید کارگر، کشاورز و دامدار و ۴۵ شهید کارمند بوده‌اند. اوج رذالت منافقین در ترور زنان و کودکان بی‌دفاع بود. ۲۰ تن از شهدایی که توسط منافقین در سال ۶۷ به شهادت رسیدند از زنان و کودکان بوده‌اند.
انتهای پیام
