گردهمائی برای خیانت بزرگ

در یک کلام، جنگ مسلحانه و سی خرداد مجاهدین نه تنها نتیجه مثبتی نداشت بلکه هم فاجعه آفرید هم باعث شد تمام گروه های سیاسی دیگر زیر بلدوزررژیم له شوند و هم پایه های رژیم را حسابی محکم کرد و هم در ابتدا باعث شد ارتش صدام مواضع خود را در درون ایران محکم کرده و تلفات بیشتری از فرزندان ایران بگیرد…

امسال هم مثل هر سال مجاهدین در پی تدارک گردهمائی هستند تا ۳۰ خرداد سال ۱۳۶۰ که همانا بزرگترین خیانت به مردم ایران از سوی این گروه بوده را برگزار کنند و با عمل انقلابی جلوه دادن آن حرکت ضد میهنی سر هواداران خود را شیره مالی کنند و با سرهم کردن مشتی چرند از ریزش نیرو در خارج از کشور جلوگیری کنند.

درسی خرداد سال ۱۳۶۰ زمانی مجاهدین دست به سلاح بردند و با رژیم جنگ مسلحانه آغاز کردند که اولاً قسمتی از خاک ایران توسط پدر خوانده رجوی اشغال شده بود و نیروهای نظامی بایستی برای نبرد با ارتش بعث اشغالگر در جبهه ها حضور میافتند، اما مجاهدین با این عمل ضد میهنی باعث قفل شدن نیرو در درون ایران شده و از ایجاد چنین موقعیتی نیروی دشمن مواضع خود را در درون خاک ایران محکم تر نمود، در نتیجه تعداد بیشتری از سربازان ما در جبهه های جنگ شهید شدند.

درهمان دوران اینجانب در اردوگاه اسیران جنگی در شهر موصل بودم، برای حمایت از مجاهدین و جنگ مسلحانه در درون کشور عراق با تمام توان دستگاه تبلیغاتی خود را به راه انداخته بود، فرمانده اردوگاه سرهنگ فیصل مزدور آدمکش که بعداً به درک واصل شد،  افسران خود را به درون اسیران ایرانی گسیل کرده بود تا روحیه اسیران را تضعیف کنند، بلند گوهای اردوگاه با صدای بسیار بالا اخبار بغداد را در رابطه با مجاهدین پخش می کرد، در اوج درگیری ها همه اسیران را در آسایشگاها تا چند روز حبس کردند، جیره غذائی کاهش پیدا کرد، اما هنگامی که متوجه شدند مجاهدین شکست خوردند کتک زدن ها شروع شد، محدودیت ها تا مدت زیادی بر ما اعمال می شد، از این عمل ضد میهنی مجاهدین حتی اسیران هم در اردوگاهها ضربه خوردند. اما با حقظ روحیه خود پوزه بعثی ها را به خاک مالیدند همان بعثی هائی که چند سال بعد از آن مجاهدین را تا دندان مسلح کردند تا از این طریق شاید بتوانند به اهداف خود که کشور گشائی بود برسند، مجاهدین هم با آگاهی کامل از منظور صدام پذیرفتند و به خدمت دشمن ایران و ایرانی در آمدند.

زمانی که منافقین در دوران شاه در زندان بودند سازمان چریکهای فدائی مسیر جنگ مسلحانه را طی کرده بود، چریکهای فدائی خوب می دانستند که پس از انقلاب ۵۷ جنگ شهری جواب ندارد و در واقع دورانش به سر آمده، به مجاهدین هم گوشزد کرده بودند تا دست به این حماقت نزنند، اما رهبر خودکامه مجاهدین که در این دنیا تنها خود را می بیند گوشهایش را بست و آنچه که برایش دیکته شده بود را انجام داد.

 در یک کلام، جنگ مسلحانه و سی خرداد مجاهدین نه تنها نتیجه مثبتی نداشت بلکه هم فاجعه آفرید هم باعث شد تمام گروه های سیاسی دیگر زیر بلدوزررژیم له شوند و هم پایه های رژیم را حسابی محکم کرد و هم در ابتدا باعث شد ارتش صدام مواضع خود را در درون ایران محکم کرده و تلفات بیشتری از فرزندان ایران بگیرد بعلاوه اینکه هم هواداران خود را راهی زندان ها کرد و هم باعث اعدام های گسترده شد، تنها نتیجه ای که برای مجاهدین دربرداشته این بوده که هم رهبری سازمان وهم کل سازمان مجاهدین تا به امروز مورد تنفر ملت ایران است.

ناگفته نماند که هر سال فیل سی خرداد هوا می شود اما کماکان با شرکت دانشجویان رومانی و لهستانی و پناهندگان کمپ های پناهندگی در اروپا و یا از هواداران داعشی در اروپا که یک مورد را سال قبل شخصاً در پاریس با چشم خود دیدم، پیر وپاتال های آمریکائی را فراموش کردم مردان پنجاه هزاردلاری که البته پنجاه هزار دلار دستمزدشان است پول هتل و هواپیما و خرج عیش و نوش هم جای خود را دارد.

واقعاً خواندن اطلاعیه این گردهمائی چندش آور است چه رسد شرکت در آن و گوش دادن به چرندیات کسی که منفور ملت بزرگ و شریف ایران است.

ادوارد ترمادو – کانون آوا

۲۰ ماه مه ۲۰۱۵