انجمن نجات مرکز یزد در ادامه سلسله دیدارهای خود با خانواده ها، مهمان خانواده ای شد که بیش از ۳۰ سال است در غم فراق و هجران دختر خویش نشسته است. مهمان خانواده عزیزی که دخترشان در دام فرقه رجوی گرفتار و سالیان سال می باشد که از آغوش خانواده خویش به دور است.
به گزارش فراق به نقل از انجمن نجات مرکز یزد، حائری درهمان ابتدا اظهار داشت بیش از ۱۵سال است که هیچ خبری از دخترش ندارد و عقده دل را اینگونه باز کرد:
بی شک جنایات گروه مجاهدین که در حق ملت ایران روا داشته اند برکسی پوشیده نیست و هر وجدان بیدار و ضمیر آگاه در اولین برخورد و نگاه به پیشنه آن پی خواهد برد.
ظلم و ستمی که به جوانان این مرز و بوم روا داشته و با مکر و حیله های بی شمار آنها را در چنگال اهریمنی خویش اسیر و گرفتار نموده است. آنهایی که بویی از انسانیت به مشامشان نرسیده و واژه مهر و عطوفت به گوششان نخورده و خانواده های آنها را نیز در غم و دوری فرزندانشان نشانده است.
چه بسیار پدر و مادرهایی که در این بین حسرت دیدار فرزندشان را بعد از سالها چشم انتظاری به گور بردند و با این امید و آرزو رهسپار دیار باقی شدند.
اشاره شد که یکی از رفتارهای رهبران فرقه این است که اعضای خود را از خانواده و از سرزمین اصلی شان دور می کنند و این دوری و فراقی که اینک چند دهه است گرفتار آن هستیم نتیجه همین اعمال است .
فرقه خویش را آرمانگرا می داند و تشنه آرمانگرایی است و با همین حیله و نیرنگ دختر من و جوانان دیگری از این مرز و بوم را در چنگال اهریمنی خویش اسیر کرده است.
اما هم اینک به آخر خط رسیده اند، آخر خطی که شجاعت و جسارتی برای پذیرفتن شکست ندارند. الان دیگر خیلی وقت است که از وعده های سرنگونی که هر چند وقت یک بار با مدت زمان مشخصی اعلام می شد و از دهن مسعود و مریم در می آمد خبری نیست.
حقیقت امر این است که اعمال این گروه و پرونده ای که از خود به جا گذاشته اند برکسی پوشیده نیست. جنایتی نبوده که به آن دست نزده و یا مرتکب آن نشده باشند چه درحق ملت ایران که سنگ آن را به سینه می زنند و چه در حق مردم عراق که با همدستی صدام در خون آنها شریک است.
بنابراین سران فرقه خواهان پراکنده شدن اسیران نیستند و هنوز در فکر و توهم و خیالات خام گذشته خویش سیر می کنند و می خواهند که سیستم نظامی گری خویش را بر روی افراد حفظ کنند و بایستی به ناچار برای جلوگیری از ریزش بیش ازپیش نیروهای خود توجیهات جدیدی را داشته باشد تا بتواند آنها را به دنبال خویش بکشد.
حائری در پاسخ به اینکه چرا بعد از انتقال افراد به آلبانی هنوز امکان ملاقات خانواده ها با عزیزانشان و یا امکان تماس تلفنی و ارسال نامه به آنها فراهم نشده اظهار داشت: سران فرقه بخوبی می دانند که اگر چنین امکاناتی برای افراد آماده و مهیا شود و خانواده ها بتوانند به راحتی با عزیزان خود ملاقات و یا دیداری داشته باشند با توجه به شرایط درحال حاضر و نمایان شدن انتهای راه این عده از افراد که چیزی جز فلاکت و در به دری و سرگردانی بیشتر نخواهد بود و به خوبی می دانند اگر برای لحظاتی اعضا را به حال خود واگذارند قریب به اکثریت نیروهای خود را به غیر از سرکردگان از دست خواهند داد پس بنابراین به همین دلیل است که انها سعی دارند در آلبانی هم بر سر نیروهای خود حالت سلطه گرانه را حفظ کنند.
حائری در خاتمه سخنان خویش با تاکید بر مهم بودن رابطه دفاتر انجمن نجات در سراسر کشور با خانواده ها عنوان کردند به نظر می رسد بهترین کار حفظ رابطه و گسترش آن با خانواده ها ست .
دفاتر انجمن مانند پلی خانواده ها را با مجامع و سازمان های بین المللی از قبیل صلیب سرخ، سازمان حقوق بشر و امثالهم در جهت اعمال فشار به سازمان برای دیدار خانواده ها با فرزندان و بستگان خود، وصل می کند که همین امر موجب خواهد شد که خانواده ها بتوانند در فضایی آزاد و به دور از هیاهوی تبلیغاتی سازمان بستگان خویش را با واقعیت موجود درجامعه آشنا کرده و موجبات بازگشت آزادانه آنان را فراهم نمود.
انتهای پیام
