بسیاری از گروه های تروریستی که در گذشته از حمایت قشر پایین و سرخورده جامعه برخوردار بودند، جهت تهییج افکار و احساسات مردم، موجودیت و تبلیغات خود را با سر دادن تضاد دوران امپریالیسم، آغاز و مبارزات خشونت آمیز خود را توجیه می کردند. موارد این گونه گروه های تروریستی که در آغاز، آمپریالیسم را بانی همه خسارات و مشکلات جهان و جهان سوم، می دانستند و باعث نابودی مادیات و معنویات مردم، کم نبودند.
در خبرها آمده، آمریکا در افغانستان و پس از نزدیک به دو دهه جنگ و خونریزی، بالاخره با طالبان، کنار آمده و نهمین دور از مذاکرات شان که توسط زلمای خلیل زاد و سهیل شاهین، نمایندگان آمریکا و طالبان در دوحه قطر، انجام گرفت و به توافقاتی در ارتباط با امنیت و کاهش سربازان آمریکایی در افغانستان، دست یافته اند.
طالبان نزدیک به سه دهه است که با حمایت آمریکا و کمک های مختلف عربستان سعودی و پاکستان و به بهانه جنگ علیه اشغالگران روسیه، خود را به افغانستان رسانده و پس از سقوط حکومت قانونی دکتر نجیب اله هنوز در افغانستان جولان دارند و از حمایت بخش هایی از مردم نیز برخوردارند. طالبان پس از این که میخ خود را در افغانستان سفت کردند، در دوحه قطر دفتر سیاسی باز کردند و شروع به مذاکره با اشغالگران جدید افغانستان یعنی امریکا، کردند و این اواخر به توافقاتی دست یافتند که سروصدایی نیز به پا کرد. حالا این توافقات به قول افغانی ها از سمبه پر زور طالبان بوده یا نیاز انتخاباتی دونالد ترامپ و صرفاً تبلیغاتی خواهد بود و سرانجام به کجا خواهد کشید، معلوم نیست.
اما اگر کمی به گذشته برگردیم زمانی که جورج بوش پسر بر سر کار بود و می خواست به تلافی حملات ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱، به افغانستان حمله کند، دوران جدید را مبارزه علیه تروریسم، خطاب کرد و هر گونه مسامحه و مماشات با تروریسم را مردود دانست.
ولی زمان که گذشت و منافع جای خود را به آرمان و ایدئولوژی و لجبازی های کودکانه داد، دوران عوض شد و مبارزه علیه تروریسم، جای خود را به مماشات و آشتی در راستای منافع طرفین داد.
اما این که با کنار آمدن سطحی یا عمقی با تروریسم، مشکل مردم و امنیت جهان حل خواهد شد و یا به قولی همین تروریست ها در آینده ای نزدیک با همکاری با نیروهای افراطی و جنگ طلب، باعث و بانی جنگ جهانی سوم خواهند شد و دنیا را به جنگ و جنون خواهند کشید، باز هم معلوم نیست.
آمریکا، در مسیر زمان، تنها با تروریست هایی چون طالبان و داعش و غیره، معامله و مماشات نداشت بلکه آن ها در گذشته ای نه چندان دور در ایران سیبل تروریست هایی چون مجاهدین خلق بودند ولی هم اکنون در لاس زدن های آشکار و پنهان به دوستان نزدیک هم بدل شده اند و حرفی از مبارزه علیه امپریالیسم و صهیونیسم، در میان نیست و در طرف مقابل نیز مبارزه علیه تروریسم، به فراموشخانه سپرده شد و هر چه هست، منافع و قدرت و بود و نبود طرفین دعوا است.
در گذشته بسیاری بر این اعتقاد بودند که آمریکا با مجاهدین خلق به دلیل آمریکایی کشی آنان کنار نخواهد آمد و آنان را صرفاً در تاکتیک، استفاده سیاسی و نظامی و جاسوسی خواهد کرد و در درازمدت آنان را به سمت قدرت هل نداده و آنان را در قدرت تحمل نخواهد کرد. به نظر می رسد این گونه تحلیل ها کهنه و دمده شده و با منافع و مصالح روز آمریکا و تروریسم، نمی خواند. همان طور که تروریست ها برای خروج از بن بست ناچار به دست یازیدن به هر وسیله ای به سوی قدرت هستند، آمریکا نیز جز به موقعیت و برتری و منافع خود به چیز دیگری نمی اندیشد.
همان طور که آمریکا در هر دوره و بنا بر موقعیت و منافع خود رنگ عوض می کند و متحدین ریز و درشت خود را پشت سر می گذارد، تروریست ها نیز قادرند در مقابل منافع خود رنگ عوض کنند و آرمان و ایدئولوژی و سیاست های خود را تنها جهت مصرف داخلی و فریب اذهان، به کار ببرند.
مجاهدین خلق به عنوان یکی از قدیمی ترین گروه تروریستی بیش از پنج دهه قبل جهت ابراز وجود و تهییج احساسات مردم با شعار مبارزه علیه امپریالیسم و صهیونیسم و اشغالگران، آغاز کرد ولی وقتی که در مسیر راه سمبه مبارزه را پر زور دید و به بن بست رسید، دوباره به دامن اشغالگران و آمپریالیسم و صهیونیسم، پناه برد و بعد از شکست صدام حسین دیکتاتور عراق و پیروزی آمپریالسیم بر دیکتاتوری، خود را به آمپریالیسم و صهیونیسم جهانی آن هم جناح تندرو و جنگ طلب اش قلاب کرد تا مفری جهت حفظ نیروها و بقاء خود بیابد.
این که آمریکا به تناسب شرایط و منافع خود با تروریست ها آشتی و مسامحه کند یا این که تروریست ها ماهیت عوض کنند و با آمریکا کنار بیایند، به دور از انتظار نیست اما این که تروریست هایی که شعار مردم سر می دهند و هر روز از مردم فاصله بیشتری می گیرند این بار با گروگانگیری و وسیله قرار دادن مردم به چانه زنی با آمریکا مشغول شوند، از عجایب است.
وقتی می گویند جنگ جهانی سوم را می توانند تروریست ها به کمک نیروهای جنگ طلب و آمپریالیستی و صهیونیستی، خلق کنند، چندان دور از واقعیت نیست. با این وجود، جز مبارزه با زورگویی و قلدری و تجاوز و اشغالکری و تروریسم، و افشاگری و آگاهی بخشی به مردم، چاره دیگری نیست.
انتهای پیام / ایران فانوس
