با توجه به تجربه ای که از فرقه رجوی دارم شعاری که در رابطه با زنان می دهد پوشال است و هیچ تعهدی نسبت به زنان ندارد.
زنان در فرقه رجوی سرکوب می شوند و حق ندارند به وضعیت ظاهریشان رسیدگی کنند. من در فرقه رجوی با چندین مورد مواجه شدم. وقتی زنی به خودش می رسید او را سوژه نشست های سرکوب می کردند و تا می توانستند به او بد و بیراه می گفتند و تحقیر می کردند. بلایی در نشست بر سر او می آوردند که دیگر جرات نکند کارهای خودش را تکرار کند . فرقه رجوی ضوابط خاص برای زنان گذاشته بود و کاملا آنها را محدود کرده بود. زمانی که رجوی تصمیم گرفت تمام زنها را در دو یا سه مقر جا دهد در نشست حوض رجوی به جدا کردن زنها از مقر مردها اشاره کرد و در ادامه گفت:«می دانم شما از اینکه زنها را از مقر شما جمع کردم متناقض شدید. من و مریم تصمیم به این کار گرفتیم چون زنها نباید در طی روز با مردها مواجه می شدند، زنها فتنه هستند و به نوعی سیگنال به مردها می دادند این کار را کردیم که مناسبات ما پاک بماند.»
آیا زنان در فرقه رجوی
توان تغییر را دارند؟ آیا فرقه رجوی در مناسبات خود به حقوق زنان نگون بخت
احترام می گذارد؟ یا زنان در فرقه رجوی از ابتدایی ترین آزادی برخوردار هستند؟ قبلا می گفتند ۱۰۰۰ زن در
فرقه است. الان به احتمال زیاد ۸۰۰ یا بیشتر و یا کمتر و همه سن بالا. فی المثل زنانی که با گذشت
زمان بایستی عصا به دست
بگیرند آیا نام آنها را می توان نیروی تغییر گذاشت؟
پیشنهاد می کنم چهره های زنان در سایت های فرقه را مشاهده
کنید. همه بی رمق و رنگ و رو باخته مثل مترسک می مانند در ظاهر به قول خودشان زنان مجاهد! هستند ولی در باطن بی هدف و تو خالی و
عقب مانده اند.
فرقه رجوی تا کی می
خواهد به اراجیف خود ادامه دهد. زنان شریف ایران خوب راه
و رسم زندگی را می دانند و تصمیم گیرنده برای آینده خودشان هستند و فرقه رجوی را لعنت
و نفرین می کنند.
مریم قجر و دار و دسته اش مثل زالو می مانند و با فریب کاری و حقه بازی برای زنان ایران اشک تمساح می
ریزند. زنان ایران نیازی به اشک تمساح مریم قجر ندارند.
یادداشت از: فواد بصری
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز اراک
