یک پایگاه خبری آمریکایی گزارشی را درباره دو مقام کانادایی منتشر کرده است که علاوه بر فرقه ضدایرانی رجوی، از یک فرقه ضدچینی نیز حمایت میکنند.
به گزارش فراق، پایگاه خبری گریزون در گزارشی به بررسی مشی سیاسی دو سیاستمدار کانادایی پرداخته است که هم از فرقه ضدایرانی رجوی و هم از فرقه ضد چینی فالون گونگ، که هردوی آنها مورد حمایت دولتهای غربی هستند، دفاع میکنند.
در این گزارش که سوم اکتبر در پایگاه خبری گریزون متعلق به مکس بلومنتال، روزنامهنگار و خبرنگار صاحب عنوان آمریکایی، منتشر شده، آمده است که در ژوئن ۲۰۱۹ یک نهاد مستقر در لندن با نام چاینا تریبونال با انتشار گزارشی مدعی شده است که دولت چین به طور منظم به کشتن و شکنجه اعضای فالون گونگ، مهمترین نیروی اپوزیسیون خارجنشین پکن از طریق جداسازی اعضای بدن آنها مشغول است.
براساس گزارش گریزون، مدیران چاینا تریبونال گزارش خود را که با استقبال رسانههای موسوم به جریان اصلی در غرب روبرو شده است بر مبنای سندی قدیمیتر به نام «برداشت خونین» یا «گزارش کیلگورمیتس» تهیه کردهاند که اولین بار در سال ۲۰۰۶ منتشر شده و پس از آن چندبار بهروزرسانی شده است.
به نوشته هابیلیان، نکته اصلیای که گزارش گریزون بر آن تمرکز میکند، درخصوص پیشینه مؤلفین سند برداشت خونین، یعنی دیوید کلیگور و دیوید میتس، است و اینکه هردوی این افراد جزو حامیان باسابقه فرقه منافقین در کانادا میباشند.
براساس این گزارش، دیوید میتس، مشاور حقوقی ارشد «بنیه بریث کانادا»، یک مرکز دستراستی طرفدار اسرائیل است که با جدیت تلاش میکند هرگونه انتقاد از اشغال فلسطین را سامیستیزی معرفی و آن را تخریب کند.
گزارش میافزاید، وی همچنین عضو مرکز دولتی اکنونمنحلشده هیأت حقوق و دموکراسی بود. میتس در آن مرکز که ریاستش برعهده یکی از حامیان سرسخت منافقین بهنام آئورل براون بود، به لابیگری برای خروج نام منافقین از فهرست تروریستی کانادا و ایالات متحده آمریکا میپرداخت؛ تلاشی که در نهایت بهثمر نشست.
در گزارش مذکور آمده است که در پایگاه کانادایی نشنال آبزرور در گزارش آگوست ۲۰۱۹ خود درباره سیاستمداران کانادایی طرفدار منافقین، بخش ویژهای را به دیوید کیلگور، نماینده سابق پارلمان کانادا و رئیس مشترک گروه موسوم به «دوستان کانادایی ایران دموکراتیک» اختصاص داده بود.
در ادامه گزارش، باذکر پارهای از سوابق این گروهک ازجمله ایدئولوژی التقاطی آن که آمیزهای است از مارکسسیم و تشیع، عملیات بمبگذاری در ایران، عزیمت به عراق همزمان با جنگ این کشور با ایران، تبدیلشدن به ارتش خصوصی صدام و کشتار اکراد عراقی بهنیابت از وی، و حتی ترتیبدادن حمله نظامی علیه کشور خود، به این نکته اشاره میشود که چنین گروهی با چنین کارنامه سیاهی درهمهجا خود را بهترین بدیل دموکراتیک برای حکومت فعلی ایران معرفی میکند و متأسفانه گوشهایی هم برای شنیدن قصههای آن وجود دارد.
گزارش گریزون در بخش پایانی قسمت مربوط به منافقین خود، نتیجه میگیرد هردو نویسنده گزارش «برداشت خونین»، مدافعِ نه یک فرقه، بلکه دو فرقهای هستند که از قضا هردوی آنها نورچشمیهای سیاستمداران غربیِ خواهان تغییر در ایران و چین بهشمار میروند.
انتهای پیام