همانطور که می دانید یکی از مکانیزم های فرقه ها در دنیا، جدایی اعضاء از خانواده و محدود کردن نیروها بوده تا بتوانند با این قطع ارتباط کلی در بین اعضای خود شرایطی را فراهم نمایند که نیرو فقط اخبار ، آموزش و داده های فرقه را دریافت نماید و سیاست «خلاء و مکش» را ایجاد می نمایند.
در این روش ابتدا فرد را تهی نموده سپس بعد از مدت طولانی که فرد نسبتا
مسائلی را فراموش می
نماید فاز دوم کار فرقه شروع می
شود و آن جایگزین نمودن فرهنگ فرقه ای می باشد.
در این فرهنگ مادران و خانواده
کانون فساد نیروی انقلابی شناخته
می شود. فرقه تروریستی رجوی
برای پاک کردن نام تروریستی خود از فرقه های موجود در دنیا
تقلید و بعد از مدتی تبدیل به یکی از فرقه های پیچیده عصرحاضر شده که
قبل از گروه داعش اولین فرقه تروریستی محسوب می گردد. از این رو فرقه
رجوی سالیان سال است که نیروهای خود را در مقرهای خود حبس نموده و موفق شده با دور کردن افراد از خانواده ها و دنیای
امروزی، عدم اعتماد
به نفس و ترس از زندگی مجدد را
در روح و جسم آنها نهادینه نموده و دوری افراد اسیر از
خانواده ها منجر به آزردگی و غم هجران بسیاری از مادران در سطح کشور شده
است.
مادرانی که با آرزوهای بزرگ و
طلایی فرزندان خود را در
گهواره ها مراقبت و بزرگ نموده
و با هزاران امید نیز روانه جامعه و دفاع از وطن نموده اند
و هرگز در اندیشه هیچ مادری نمی گنجد که فردی بتواند فرزندان آنها را مدت ها
زندانی نماید و هرگز اجازه دیدار و ارتباط به آنها ندهد. حتی اگر فرزندش خلافی در جامعه
و یا کشور دیگری مرتکب
و به حبس ابد نیز محکوم گردد می تواند هر هفته فرزندش را ملاقات نماید .
دولت ها و انجمن های مردم نهاد در هر کشوری با مراجعه مادران در فراق و
نامه های ملتمسانه
آنها ، وظیفه خود می دانند که
پیگیر درخواست مادران که والاترین انسانهای روی زمین هستند
بشوند. اما فرقه مخرب در کمال تعجب و رذالت به هیچ مادری اجازه دیدار که
نمی دهد هیچ بلکه از هرگونه ارتباط دیگر نیز خودداری و در موارد بسیاری
با پنهان کاری ازعدم حضور فرد در تشکیلات فرقه ای اعلام می دارد و
مادران چشم انتظار داغدار را در حسرت دیدار و شنیدن صدای فرزندان باقی می گذارد و حتی به تعدادی از جداشده های امروزی که
سالیان در فرقه حبس
بودند اعلام شده بود که خانواده
اش فوت و یا توسط دولت ایران اعدام شده
اند. سال ها قبل مادران زیادی
به عراق و قرارگاه اشرف سابق برای شنیدن کوچکترن خبری
از فرزند خود عزیمت می کردند و روزها در جلوی در قرارگاه معطل می شدند اما با ناامیدی بر می گشتند و با آه و ناله از
خداوند بزرگ خواهان
جزای عوامل فراق بودند . فرقه و
مریم قجر آگاه باشد و بداند :
« کسانی که گهواره ها را تکان داده می توانند با دعاهایش
بنیان و بنیاد فرسوده فرقه رجوی را تکان دهند ».
و همگان نیز در دنیا می دانند
که باید مراقب گرانبهاترین الماس زندگی خود باشند که برای
خوشبختی خود محتاج دعای خیرش هستند و آن گوهر مادراست و اعضای گرفتار فرقۀ رجوی که
مخاطب اصلی مادران هستند آگاه باشند که تشکل مادران، همان قطار و کشتی تکامل
است که هرکس برآن بپیوندد وسوار شود، نجات یافته است.
به امید رهایی اسیران و در آغوش
کشیدن مادران که آغوشش بهشت فرزند است .
یادداشت از: بیژن
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز البرز