ماه محرم فرار رسید. ماهی که در آن آزاد مردی با ۷۲ تن از یاران با وفایش ارزش ها و ضد ارزش ها را ازهم تمییز دادند.
نام فرمانده آن لشکر هفتاد دونفره که برای پایداری دین خدا و اعتلای انسانی با تمام هستی خود جنگیدند و شهید شدند امام حسین (ع ) بود.
امام حسین (ع) دراین ماه با فدای خود و یارانش معنای انسانیت وارزش های والای انسانی را اعتلا بخشید و برای همیشه علاوه بر نام خود، دینی که جد بزرگوارش محمد مصطفی (ص) بنا نهاده بود را جاودان و پاینده کرد.
او خود را فدا کرد تا چراغ راهی برای انسانهایی باشد که می خواهند آزاد زندگی کنند، اوخود را فدا کرد تا ثابت کنند مقام وشان انسانی بالاتر ازآن است که بخواهد زیریوغ واستثمارزندگی کند. ۱۴۰۰ سال پیش امام حسین(ع) و یارانش تنها بودند یزید و لشکر وحوش او کوته فکرانه خواستند با کشتن امام حسین برای همیشه نام ویاد و ندای حق طلبانه او را برای همیشه خاموش کنند اما بر عکس تاریخ ندای هیهات من ظله امام حسین را تا کنون در دل خود زنده نگه داشته است.
ضمن عرض تسلیت به رهروان راه آن امام بزرگوار باید گفت که خوشا به حال کسانی که بتوانند راه وآئینی که امام حسین بنا نهاد پی گرفته و آن را در زندگی خود الگو قراردهند.
متاسفانه در طول ادوار تاریخ گروه هایی بودند که سعی کردند با سوء استفاده از نام وآئین امام حسین منافع حقیر خود را دنبال کنند که در شاخص آن رجوی و فرقه جنایتکارش است.
رجوی بعد از آزادی از زندان شاه و در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی سعی کرد با سوء استفاده از نام و مکتب امام حسین و سر دادن شعارهای عوام فریبانه بر شور و احساسات مردم جامعه سوار شود تا منافع شخصی و تفکرفرقه گرایانه خود را محقق کند .همین رجوی که سنگ امام حسین را با فریبکاری به سینه می زد وقتی در عراق بود دراوایل، عزاداری برای امام حسین را خرافات می دانست اما حدودا از سال ۷۳ به بعد با این توجیه که باید مراسم سینه زنی را ازدست حکومت بگیریم عوامفریبانه به مسئولین تشکیلاتتش دستور داد در ماه محرم مراسم عزاداری و سینه زنی در مقرها برپا کنند و همین موضوع تمامی اعضا را متناقض و متوجه دو رویی رجوی کرد چون تا قبل از آن بارها ازخود رجوی شنیده بودند که گفته بود : «سینه زنی وبرپایی مراسم عزاداری برای امام حسین خرافات است که حکومت ایران از آن سوء استفاده می کند.»
بنابراین رجوی دراصل راه و منش امام حسین را علی رغم ادعایی که در پیروی از او داشت قبول نداشت وهیچوقت عملی نکرد . مثلا درقیاس مع الفارق امام حسین (ع) شب قبل ازعاشورا چراغ ها را خاموش کرد و گفت هرکس نمی خواهد با ما باشد آزاد است که پی کارخود برود ، امام حسین در اوج نبرد همواره برحفظ کرامت انسانی و خانواده تاکید داشت اما رجوی در نقطه مقابل حفظ کرامت خانواده را نامشروع وعملی زشت و ضد ارزش می دانست و یا هریک از اعضایی که دیگر نمی خواستند راه خیانت آمیز رجوی را دنبال کنند به عنوان خائن در بین جمع مورد تحقیر و درنهایت تهدید به زندان ومرگ می کرد.
رجوی درظاهرمدعی پیروی از مکتب وآئین امام حسین بود اما درباطن فرسنگ ها با سنت ومرام امام حسین فاصله داشت.
آری سرنوشت نکبت بارامروزی رجوی وفرقه جنایتکارش گویا ومصداق این حقیقت است که امام حسین با نثار خون خود ویارانش آنقدرتمیز حد و مرزها را بین حق و باطل مشخص کرده که هرکس بخواهد از نام امام حسین و دین او سوء استفاده کند رسوا و منفور تاریخ می شود.
یادداشت از: حمید دهدار
انتهای پیام / انجمن نجات خوزستان
