تاریخ به درستی معلم انسان هاست. همه دولت هایی که به تروریست ها اعتماد کردند، دیر یا زود متوجه اشتباه خود شده و می شوند.
لری ویلکرسون، رئیس سابق ستاد کارکنان وزارت خارجه آمریکا، خارج کردن منافقین از فهرست سازمان‌های تروریستی وزارت خارجه آمریکا را تصمیمی نابخردانه توصیف می‌کند که حامیان آمریکایی این گروه را امیدوار کرده است تا از این گروه در جهت اجرای منافع خود استفاده کنند.
سران تمام این دولت ها نیز دیر یا زود به اشتباه خود در مورد این تروریست ها اقرار کرده و می کنند؛ آمریکایی ها از اعتماد خود به بسیاری از گروه های تروریستی و از جمله داعش ابراز پشیمانی کردند، آمریکایی ها القاعده را برای مقابله با شوروی سابق ایجاد کردند اما بعدها همین گروه برای خود امریکا گلوگیر شد و مجبور به تعقیب چند ساله القاعده برای کشتن سرکرده این گروه تروریستی شدند. آنها از خرده گروه های تروریستی موجود در سوریه نیز با هدف سقوط بشار اسد، سه سال حمایت کردند و دست آخر بر نادرست و بی نتیجه بودن حمایت خود اذعان کردند. آنها در سال ۲۰۰۵ برای ایجاد اقدامات خرابکارانه و ایجاد رعب و وحشت در ایران، گروهک تروریستی پژاک را ایجاد کردند اما در نهایت به ناتوان بودن این گروه برای مقابله با نظام ایران اذعان کردند. حمایت از شورشی های کوبا، ونزوئلا و ده ها کشور دیگر نیز دیر یا زود با اعتراف مقامات آمریکا به اشتباه بودن این حمایت رو به رو خواهد شد.
حکایت منافقین نیز همین شیوه بوده و هست. در کنار دفاع تمام قد آمریکایی ها و سران رژیم اسرائیل از این گروه، تقریبا تمام آدرس های منافقین از فعالیت های هسته ای ایران غلط از آب در آمد. این آدرس ها بیشتر از آنکه برای آمریکا و اسرائیل راهگشا باشد، سران این دو رژیم را به مضحکه همپیمانانش کرد، تا جایی دیگر به این اطلاعات وقعی نهاده نشد و در طرف مقابل نشست های خبری افشاگری سران منافقین نیز رفته رفته سوت و کورتر شد و به جز رسانه های پولکی، رسانه های معتبر دنیا یا به اخبار افشاگری جدید منافقین اهمیت ندادند یا با دیده تردید به این اطلاعات نگاه کردند.
به نوشته هابیلیان، آمریکایی ها منافقین را با دو امید از لیست تروریستی خود خارج کردند؛ اول اعمال فشاری هر چند اندک بر نظام جمهوری اسلامی و دوم با امید دریافت اطلاعات و افزایش ضریب جاسوسی این گروهک برای آمریکا، اما توان این فرقه زپرتی پوشکی بسیار نازل تر از تبلیغاتی است که سران این فرقه در مورد توان این فرقه اعلام کرده اند. با چند پیر و پاتال فرسوده که دچار بی اختیاری هستند، با فرقه ای که نهایت هنرش هدایت ربات های توئیتری است و معلوم نیست سرکرده مفلوکش کجا سر به نیست شده است و با فرقه ای که همسر سرکرده اش عشق پلاس بودن در پارلمان فلان کشور و بهمان حکومت را دارد و نهایت هنرش راه اندازی تجمع های گران از خارجی هایی است که گران، به سالن آورده می شوند یا اوج دیپلماسی شان خرج یک مشت دلار برای چند دقیقه سخنرانی فلان چهره بازنشسته سیاسی آمریکایی یا اروپایی است، کاری از منافع آمریکا پیش نخواهد رفت. به ویژه اینکه نگهداری این فرقه تروریستی با هزینه کلان سیاسی برای آمریکا بسیار هزینه بردار بوده است.
مهدی عسکری
انتهای پیام
