تاریخ، برزیل را با دو پدیده قهوه و فوتبال می شناسد. پله، کافو، سوگراتس، روماریو و قهوه های ناب و خوش طعمی که دنیا را قبضه کرده است. در کنار این پرچمداری ها، برزیلی ها خودرو هم تولید می کنند، هر چند این خودروها به ماشین های آمریکایی، ژاپنی، اروپایی و کره ای نمی رسد اما آن ها توانسته اند از همین بضاعت به صادرات هم برسند. آنها دستی در تولید جنگ افزار و سلاح نیز دارند؛ البته این سلاح ها خیلی ساده تر از نوع آمریکایی است.
هر گاه اسم فرانسه به میان می آید، بی اختیار برج ایفل و خیابان شانزلیزه در یادها تداعی می شود. عطرهای بی بدیل، خودرو، سلاح و صنعت هم در مراتب بعدی این یاد نهفته است. در همه جای دنیا، عربستان را با شهر مکه، نفت، ثروت و ولخرجی های بسیار شهروندانشان می شناسند؛ کشوری که در تولید صنعتی جایگاه بسیار نازلی دارد. اما بیش از یک دهه است که تروریسم و صادرات نفت آن بیشترین واژه کاربردی در مورد عربستان است.
برای شناخت فرقه تروریستی منافقین که داعیه حکومت بر ایران و مردم ایران را دارد نیز شناسنامه ای جز تروریسم وجود ندارد؛ تروریسمی که بی تردید به شناسه و نام کاربری دائمی این فرقه تبدیل است. هر چند که با خرج دلارهای فراوان و با اهدافی خاص، این فرقه از لیست گروه های تروریستی امریکا و اروپا خارج شده اما همان ها که با هدف خاص سیاسی این فرقه را از فهرست تروریستی خارج کرده اند نیز به ماهیت واقعی این گروه تروریستی معترفند.
آنها حتی در آلبانی هم به تروریسم شناخته می شوند: اولسی یازچی، که یک نویسنده آلبانیایی است با انتقاد از رویه دولت آلبانی اینگونه می گوید: «ما ظاهرا در یک کشور دموکراتیک زندگی می کنیم. ولی آنان یک کشور در داخل کشور ما ساخته و قوانین خودشان را اجرا می کنند. آنان در آلبانی مانند مافیا رفتار می کند – قوانین را می شکنند، اخاذی می کنند، رشوه می دهند، افراد را کتک می زنند، جداشدگان را تهدید می نمایند، به هر کسی که آنان را مورد سؤال قرار دهد تهمت می زنند که مأمور رژیم ایران است و اعضای خود را در داخل اردوگاه به شیوه های توتالیتاریسم استالینیستی تحت کنترل دارند، و در نهایت مدعیند که دموکرات هایی هستند که ایران را نجات خواهند داد»(۱)
یکی از مقامات سابق سرویس اطلاعاتی و ضد تروریستی آلبانی نیز توصیف قابل تاملی در مورد آنها دارد و می گوید که آنها انسان هایی سرگردان و بی هویت هستند که در سنین پیری هستند. آنها به شدت مغز شویی و تحت اندیشه های فرقه ای قرار دارند. به دلیل مشکلات جسمی و کهن سالی نیز هر سال تعدادی از اعصای این فرقه جان خود را از دست می دهند
یکی از نمایندگان حزب سبزها در مجلس فدرال آلمان نیز با اشاره به تنفر مردم ایران از این فرقه تروریستی معتقد است حتی اپوزیسیون خارج نشین ایران نیز از ترس از دست دادن اندک طرفداران خود در ایران، از این سازمان تروریستی حمایت نمی کنند زیرا می دانند بسیاری از مردم ایران پیمان منافقین با صدام و جنایت های آنها را از یاد نبرده اند.
چندی پیش نشریه آمریکایی نشنال اینترست نیز با انتقاد از حمایت آشکار برخی مقامات آمریکایی از این فرقه اعلام کرد «رسانه‌های ایالات متحده باید بفمهند که این امر، نتیجه‌ای مشابه حمایت‌هایشان از حمله آمریکا به عراق در پی خواهد داشت.» و این امر به خوبی نشان می دهد که رسانه های امریکایی نیز به موضوع قمار از پیش باخته حمایت از منافقین واقفند.
رفتارهای فرقه ای این سازمان بسیار بیشتر از انچه خود انها فکر می کنند عالمگیر شده است، به حدی که علیرغم حمایت مداوم دولتمردان امریکایی از این فرقه، برخی رسانه های این کشور شدیدترین هشدارها در مورد تداوم حمایت از این فرقه را خطاب به مقامات امریکایی مطرح می کنند، چنانچه دنیل لریسون نویسنده مجله امریکن کانزروتیو با اشاره به خروج منافقین از لیست تروریستی دولت امریکا، از این فرقه به عنوان گروهی نام می برد که همچنان بدنام و هولناک هستند و تمایلات تمامیت خواهانه دارند و همه مخالفان خود را حتی اگر با جمهوری اسلامی ارتباط نداشته باشند، باز هم همپیمانان ایران می دانند.
یکی از تخصص های بی بدیل فرقه پوشکی منافقین در طول سال های حیات، سازش های خفت بار بوده است. در حقیقت آنها متخصص سازش های پر از ننگ و خفت هستند؛ خودفروشی مسعود رجوی به ساواک و لو دادن همراهانش برای زنده ماندن و فرار از اعدام، ائتلاف و سازش با بنی صدر برای استفاده از وجهه وی در میان طرفدارانش و موج سواری برای این موضوع (ائتلافی که در نهایت بهره ای برای منافقین نداشت)، خیانت ننگین به مردم ایران و همبستری سیاسی برای سرویس دهی به صدام به عنوان دشمن ملت ایران، خیانت ننگین و پیوستن به دشمنان مردم عراق و چهره هایی که در عراق علیه مردم این کشور شورش کرده بودند، در اختیار افسران ارشد حزب بعث قرار دادن زنان این فرقه برای خوش خدمتی به صدام، سازش ننگین با آمریکا علیرغم اینکه همواره آمریکا را دشمن شماره یک خود می دانستند، سازش با گروه های معاند عراقی و دولت آمریکا و اجاره مجدد زنان این فرقه این بار به افسران آمریکایی و برای ماندن در عراق، سازش با امریکا و اروپا برای خروج از لیست تروریستی، سازش با دولت امریکا برای جاسوسی هسته ای از کشورمان، سازش با سیاست های آمریکا برای مساعدت در انتقال اعضای این فرقه به اروپا، سازش خفت بار و هزینه کرد دلارهای فراوان با چهره های جنگ طلب اروپایی و امریکایی برای چند جمله مدح شنیدن از زبان آنها و … .
همه اینها نشان می دهد فرقه تروریست منافقین همواره و با تمام توان آماده پذیرش هر نوع سازش خفت بار آن هم به بهای زنده ماندن و ادامه حیات رو به موت سیاسی خود هستند. اینکه سران این فرقه حاضرند صدر تا ذیل اعضا را در حراج سیاسی به فروش برسانند نیز مسئله پیچیده ای نیست. منافقین همواره در حال خودفروشی سیاسی هستند.
پی‌نوشت:
۱-روزنامه انگلیسی گاردین – ۹ نوامبر ۲۰۱۸
یادداشت از: مهدی عسکری
انتهای پیام
