عدم صبوری و تعجیل درخلاصی از آلبانی، علی العموم، تجارب ناموفق و تلخی را برای جداشدگان رقم زده است. واقعیت این است که تمامی جداشدگان از سازمان در وهله اول می کوشند، هر چقدر که بتوانند از فرقه، بیشتر فاصله بگیرند و در قدم های بعد با تحریر و تقریر خاطرات وافشاگری، ماهیت ضد انسانی فرقه رجوی را به تصویر بکشند.
اما سران فرقه، تلاش دارند تا با آزار و اذیت و من الجمله قطع مستمری کمیساریا، جداشدگان را از طرق غیرقانونی به خروج از کشور آلبانی ترغیب کرده و همه را در مسیر، گرفتار پلیس و دادگاه وزندان نموده وبدین ترتیب از دست جداشدگان خلاصی یابند.
اما در این بین جداشدگان از فرقه رجوی با هوشیاری تمام بر خروج از آلبانی به طرق قانونی، پافشاری دارند. به عنوان نمونه در نامه جداشدگان به مسئول کمیساریا به درستی قید شده است:
« ما کمیساریای عالی پناهندگان را مسئول پرونده پناهندگی کلیه اعضای نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی می دانیم. هر کدام از ما با انبوهی مشکلات پزشکی دست و پنجه نرم می کنیم، هر کدام از ما بیست تا سی سال عمر خود را در سازمان مجاهدین با بدترین امکانات هدر داده ایم، باید کمیساریای عالی پناهندگان و سایر مقامات مسئول آلبانی به وضعیت ما رسیدگی کنند. تثبیت وضعیت حقوقی و استاتوی پناهندگی ما در آلبانی یا اجازه خروج قانونی به ما ـ اعضای نجات یافته از مجاهدین خلق ـ برای خروج از این کشور، ما ضمن تشکر از دولت آلبانی،چنانچه دولت این کشور نمی خواهد و یا اینکه در توانش نیست که ما را به عنوان یک شهروند و پناهنده سیاسی بپذیرد،ضمن تشکر از میهمان نوازی مردم و دولت آلبانی درخواست می کنیم که پرونده های پناهندگی اعضای جداشده از سازمان مجاهدین خلق در آلبانی را به کشورهای دیگر پناهنده پذیر ارجاع دهند.»
نگارنده مواردی از دوستان جداشده را سراغ دارد که در کشورهای همسایه آلبانی، به جرم خروج غیرمجاز از آلبانی و ورود غیرمجاز به کشور همسایه در بازداشت بسر برده و آینده مبهم و نامعلومی را برای خود رقم زدند و در حقیقت خواست سران فرقه رجوی را عملی کردند.
فرقه، با اجیر کردن بعضی از مهره های خودش در خارج از آلبانی و حتی در آلبانی، تماس های مشکوکی را با پوشش های حقوق بشری با جداشدگان، برقرار کرده وسعی در متقاعد کردن آنان به خروج غیر قانونی از آلبانی می نماید و حتی در مواردی هزینه این امر را نیز با محمل کمک های مردمی و حقوق بشری، متقبل شده است.
مریم عضدانلو، به سران فرقه دستور داده تا از هر طریق که می توانند، جداشدگان را ترغیب به خروج از کشور آلبانی نمایند، تا به قول خودش آب زیر پوست بعضی ها در تشکیلات نرفته وفیل شان یاد هندوستان نکند.
از نظر فرقه رجوی، این بهترین حالت است که جداشدگان به هر طریق ممکن از آلبانی خارج شده و از رودروئی با اعضای سازمان در خیابان های تیرانا، ممانعت گردد.
امیدواریم در روزها و هفته های آتی، شاهد اخبار خوبی از مشغول به کار شدن جداشدگان در آلبانی، تا حصول نتیجه برای خروج قانونی از آلبانی باشیم. دولت آلبانی و مقامات مرتبط نیز می بایستی با توجه به درخواست جداشدگان در آلبانی و خانواده ها در بیرون از آلبانی، شرایط ملاقات بین جداشدگان و خانواده های دردمندشان را فراهم کنند .
فرید
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز آذربایجان شرقی
