اخیرا مسیح علینژاد، خبرنگار، نویسنده و در حال حاضر مجری بخش فارسی صدای آمریکا، با وزیر خارجه آمریکا مایکل پمپئو در کاخ سفید در ۴ فوریه ۲۰۱۹ ملاقات کرد.
مطمئن نیستم که اهمیت این دیدار، که نظرات متفاوت و حتی متضادی در محافل ایرانی خارج و داخل از کشور را در پی داشته، تا چه حد است ولی کاملا مطمئن هستم که مریم رجوی، به اصطلاح رهبر مقاومت ایران و رئیس جمهور در تبعید خود خوانده، سالهاست که رؤیای گرفتن ویزای ورود به ایالات متحده را در سر می پروراند که البته تاکنون موفق نشده است حالا نزدیک شدن به کاخ سفید یا وزیر خارجه آمریکا بماند.
رجوی سعی می کند این تصویر غلط را القا کند که به اصطلاح آلترناتیو او برای جمهوری اسلامی، یعنی سازمان مجاهدین خلق، روابط نزدیکی با آمریکا داشته و مورد حمایت غرب می باشد، ولی لابیگرانی همچون رودی جولیانی و جان بولتون حتی نتوانسته اند یک ویزای ورود برای او به آمریکا، علیرغم کوشش ها و هزینه های بسیار بگیرند.
همچنین می دانم که سالهاست که وکلا و لابی های پارلمانی معروف بریتانیایی در لندن موفق نشده اند ویزا برای ورود وی به انگلستان، علیرغم اقدامات حقوقی در سیستم قضایی و صرف هزینه های هنگفت، دریافت نمایند.
دیدارعلنی مسیح علینژاد و مایک پمپئو به روشنی ثابت می کند که مقامات ایالات متحده اعتنایی به مجاهدین خلق و رهبران آن ندارند، اما چرا؟ پاسخ کاملا ساده است. به خاطر این واقعیت محض که هر کسی در غرب خصوصا در آمریکا بروشنی می داند که این فرقه چقدر در نزد مردم ایران منفور است. شخصیت هایی همچون وزیر خارجه آمریکا به خوبی آگاه هستند که نزدیک شدن به این فرقه بدنام نه تنها اعتباری برای آنان به دنبال نخواهد داشت بلکه برعکس به قیمت اعتبار خودشان تمام خواهد شد.
دولت ترامپ ممکن است منعی در استفاده مخفیانه از مجاهدین خلق برای اهداف مختلف علیه جمهوری اسلامی ایران نداشته باشد، اما مطمئنا نه به قیمت از دست دادن آبروی بین المللی خود.
یادداشت از : ابراهیم خدابنده
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز تهران
