حیله رجوی برای کشتار ۱۹ فروردین ۹۰ در اشرف

این بلند گوها، عجب داغی بردل مریم رهائی گذاشت.

مریم به خواب هم ندیده بود که روزی چند صد بلند گو و چند خانواده بتوانند زیروزبر اشرف ودژخیمان اشرفی را به هم بدوزند .

 وجود خانوده هاو بلند گوها، سالهای سال تارو پود مریم  را خواهد سوزاند

تعداد بلندگو مهم نبود ،بلکه مهم صحبتها وافشاگریهای بود که ازبلند گو ها به گوش اسیران نگون بخت زندانی در اشرف الموتی می رسید، رهبران و فرمانده هان آبکی اشرف از صدای خانواده ها وگریه مادران وپدران پیر و افشاگری جنایتها و فسادهای اخلاقی رجوی نماها می ترسیدند .

مریم قجر از افشای رقص رهائی های مسعود وخواجه حرمسرای خودش می ترسید

از صدای قربانیان می ترسید که سی سال چگونه شکنجه شدند و آخر فرار را برقرار ترجیح دادند .

از صدای رسای مادران می ترسید که مبادا این صداها به گوش عزیزانشان برسد تا بفهمند که سی سال رجوی آنها را فریب داده و گفته تمامی اعضای خانواده ها به دلیل منسب بودن به خانواده منافق، درایران اعدام شده اند.

یکی از جداشدگان می گفت : چاپلوسی در گروهک منافقین ذاتی است و گروهک به افرادی که بیشتر ین چاپلوسی را دربین اعضا می کنند بهای بیشتری داده و این افراد نزد سازمان محبوب هستند.

نگارنده چاپلوس مقاله در سایت افتضاحگر(افشاگر) منفور برای دریافت “احسن” بخاطر تعریف و تمجید از مریم رهائی وبه بهانه نوزده فروردین ، مطالبی در مورد” کارزار کبیر فروغ اشرف” درج کرده که نقطه به نقطه آن دروغ است .

طبق گزارشات وعینی خانواده ها و جداشدگان :

حضور خانواده ها در پشت دربهای زندان اشرف از سال ۱۳۸۲ ، برای ملاقات با اسیران گرفتار در فرقه تروریستی آغاز شد ، این دیدار با درخواست مکرر خانواده ها از سازمان ملل صورت گرفت ، فرماندهان فرقه تمامی اسامی های ملاقات کننده ها را از سازمان ملل دریافت کرده بود به همین دلیل دژخیمان رجوی با نفرات ملاقات شوند عهد و پیمانی مجدد بستند که به طور کل ابراز عاطفه و عشق به مادر و پدر وهمسرممنوع است واین دیدار یک دیدار ساده است و در نهایت ملاقات با تدابیر امینتی شدید و حتی ضرب و شتم و فحاشی از ناحیه دژخیمان منافقین برعلیه خانواده ها ،صورت گرفت .

ملاقات برخی خانواده ها با فرزندان و بستگانشان اولین ضربه  بر پیکره فاسد رجوی بود چرا که در اولین ملاقات و دیدار با خانواده ، خیل زیادی از اسیران اعلام جدائی کردند و بیشتر نفرات هم با برنامه ریزهای قبلی از فرقه شیطانی رجوی فرار کردند و به آغوش خانواده ها آمدند ،  نفرات جدا شده در بنگالها(کانکس ) زندانی شدند و نفراتی در بین این زندانیان بودند که با دادن تعهد ظاهری ،تا حدودی از شکنجه روحی وروانی رجوی نجات کردند.

رجوی در پی یک حیله شیطانی بود که به نحوی از این مظلومان به نفع خودش سودی ببرد یعنی هم از شر جداشده ها رها شود وهم از خون و بعد جسد آنها به نحو احسن برای تبرئه خود در مجامع بین المللی استفاده بهینه کند ، به همین دلیل با هماهنگی قبلی کشتار ۱۳۸۶ یعنی نقشه حمله به اصطلاح رجوی (غافلگیرانه) به اشرف به اجرا بگذارد ، این نقشه با موفقیت تمام صورت گرفت و دها نفرجداشده در این حمله کشته و زخمی شدند واین بزرگترین زهر چشمی بود که رجوی از جداشدهای سال (۱۳۸۲ )گرفت .

ضربه دوم و اصل انتقام رهبری منافقین از جداشده ها ی اسیر در اشرف درسال ۱۳۹۰بود

و دلیل آن هم اعزام مجدد خانواده ها در سال ۱۳۸۸ بود ، فرماندهان ولد جموش رجوی ، تمامی جداشدگان و اعضای اسیر را مجددا باتوجه به دریافت تعهد نامه ، زیرچشم خوابانده بود و میدانی برای آزمایش این نفرات را فراهم و راهی را باز کرد و ان تجمع  نفرات جداشده در مقابل خانواده های خودشان درجلوی درب اسد بود ، در این میدان ،صیادان شیطان رجوی ،نفرات را با نگاه نشان می کردند و گزارش را به مریم پاک دامن به اورسواز ارسال می کردند و این زنک هم دستور مجدد زندانی و شکنجه را صادر می کرد .

اقدامات رهبران گروهک منافقین برای خنثی سازی فعالیت خانواده ها

 جداشده ای می گفت ” رهبران گروهک تروریستی رجوی ،هنگام حضور خانواده ها جلوی درب اشرف و یا هر مناسبتی که خانواده روی اعضاء تاثیر می گذاشتند دستور نشست فوری را صادر و دراین نشست (پروژه خوانی) مسعود رجوی با خواندن آیاتی از قرآن با مثال آوردن داستان حضرت نوح و پسرش و سایر پیامبران دستور می داد هرکس در حال حاضر فکر خانواده را درسر دارد خودرا قرنطینه کند (یعنی ویروس زدائی کند چون نگاه کردن به مادر ، نوعی ویروس کشنده دربدن فرزند ایجاد می کند)وبعد از اینکه از این فکر و خیال ویروس زدایی شد به جمع برگردد و این فعالیت ها در داخل کمپ لیبرتی هم اکنون هم در جریان است”.

این جدا شده در ادامه می گفت ” گروهک منافقین علاوه برخرید بلند گوی تکی به قیمت صد دلار برای مقابله با بلند گوی خانواده ها،نشستهایی هم برای اسیران در سالن اجتماعات ستاد برگزار می کرد از جمله نشستی برای فیلم هایی که نفرات گروهک از خانواده ها گرفته بودند.

بیشترین فشارها را رهبران گروهک به اسیرانی می آوردند که خانواده هایشان در جلوی کمپ اشرف حضور داشتند و آنها را بلافاصله پس  از نشست هایی که برگزار می کردند جلوی دوربین تلویزیون سیمای نفاق می آوردند و آنها را به مصاحبه ی اجباری وادار می کردند تا به زعم خود ضربه ای به خانواده ها زده باشند و البته کور خوانده اند و ما خانواده ها با این کارهای گروهک رو زبه روز قدم هایمان برای آزادی فرزندانمان استوارتر و گام هایمان محکمتر می شد و خواهد شد.

ادامه دارد ..